354 - De doorbraak van Madonna in 1984

 

Popmuziek is een permanente revolutie, zo blijkt elke keer opnieuw. De opgroeiende jeugd heeft aldoor behoefte aan eigen, dus nieuwe voorbeelden. Die nieuwe sterren moeten zich maar zien te handhaven. Als ze doorbreken lijkt hun boterham voor lange tijd gesmeerd. Maar is dat zo? In de praktijk gaat het vaak anders. Want terwijl de idolen van het moment alle aandacht in de media en van de fans krijgen, staat een groep jonge artiesten al weer in de startblokken om het te gaan maken. Zekerheid bestaat niet.

   De popartiesten die deze week in de top 40 staan, Ava Max, Ariana Grande, Rita Ora, Martin Garrix, Halsey, George Ezra, Bebe Rexha, James Arthur, Miley Cyrus, hoe lang zullen ze het volhouden? Wie is er een blijver? Wie zal uitgroeien tot een langdurig fenomeen?

   Niemand kan die vraag beantwoorden.

 

 

 

  

 

 

Wie kent de ‘nieuwe’ popidolen nog vanuit de eerste helft van de jaren tachtig – de jongens en meisjes die toen werden gelanceerd? In de top 40 van 1984, 35 jaar geleden, vinden we bijvoorbeeld de namen van Paul Young, Tim Finn, Alphaville, Doris D., Hans de Booy, Duran Duran, Ultravox, Frankie Goes to Hollywood, Roberto Jacketti, Kajagoogoo, Nik Kershaw, Alison Moyet, Evelyn Thomas, Marilyn, Scritti Politti, Tracey Ullman, Pat Benatar, Bronski Beat, Pia Zadora. In dat jaar wonnen de Herreys het Eurovisie Songfestival.

   Wie kent ze nog?

 

In datzelfde jaar 1984 verscheen Madonna (geb. 1958) voor het eerst in de Nederlandse hitlijsten. In de VS, haar thuisland, had ze eerder van zich laten horen door in de dance chart te scoren met nummers als ‘Everybody’ en ‘Burning up’. Met de single ‘Holiday’ wist de Amerikaanse artieste op 25-jarige leeftijd echter naar het grote publiek door te breken. In de Nederlandse top 40 bereikte Madonna met die single op 14 april 1984 een elfde plaats, achter onder meer Pat Benatar, Cyndi Lauper, Rockwell, Lionel Richie, Matthew Wilder en Danny de Munk.

 

 

 

 

 

 

Madonna en ‘Holiday’ werden niet met open armen ontvangen in Nederland. Willem van Kooten deed er in 2006 verslag van op zijn website ‘Van Kooten is de naam’.

   “De weg naar de top was voor Madonna allesbehalve met rozen bezaaid, weet ik uit eigen ervaring. In januari 1979 hoorde ik op muziekbeurs Midem, in Cannes, een plaat van een Franse artiest, Patrick Hernandez, getiteld ‘Born to be alive’, waarvan ik zeker wist dat het een grote hit zou worden. Na moeizame onderhandelingen met Jean-Claude Pellerin uit Parijs, uitgever van de plaat en de song, kreeg ik de rechten voor Nederland. Er kwam een video van ‘Born to be alive’, waarin als achtergrondzangeres een toen nog totaal onbekende Madonna optrad”.

   Willem had het weer eens bij het rechte eind. De single bereikte een vijfde plaats in de top 40.

 

Hernandez verdween weldra in de vergetelheid, Madonna niet. “Pellerin zag veel in haar, steunde haar financieel en probeerde een platendeal voor haar te vinden. Hij liet me foto’s zien van haar met de opmerking: ‘Dat wordt een ster. Ik ben op zoek naar liedjes voor haar’.

   Dat lukte dus niet vanuit Parijs op dat ogenblik – we schrijven 1979-1980”.

 

 

 

 

Enkele jaren later kreeg Willem opnieuw met Madonna te maken, publiceerde hij op het internet. “Als muziekuitgever bleek ik de rechten te vertegenwoordigen van enkele liedjes op haar eerste album ‘Madonna’”.

   Een van die liedjes was ‘Holiday’.

   Van Kooten: “Kassa, denkt u. Vergeet het maar! Niemand bij de Nederlandse radio wilde ‘Holiday’ aanvankelijk draaien. In die tijd was Hilversum 3 de enige popzender hier en het was heel moeilijk een nieuwe artiest te promoten als Hilversum 3 niet meewerkte.

   In mijn rol als muziekuitgever hield ik contact met platenmaatschappij WEA en meer in het bijzonder met Gerie van Meegdenburg, de promotieman die ik goed kende omdat hij daarvoor bij Red Bullet, mijn platenmaatschappij, werkte.

   Gerie vond Madonna fantastisch, net als ik. Maar het lukte hem niet om ‘Holiday’ van de grond te krijgen.

   Opnieuw uitbrengen Gerie, zei ik. Dat wilde nog wel eens helpen. Volhouden Gerie, wordt een hit, zo sprak ik hem moed in. Zo werd ‘Holiday’ drie keer officieel in Nederland uitgebracht, voor het een hit werd. Ongelooflijk achteraf, maar zo is het echt gegaan”.

 

 

 

 

Van Kooten gaf in 2006 meer details over Madonna in Nederland. “Begin 1984 – ‘Holiday’ was inmiddels een succes in Amerika en in Engeland begon het ook te borrelen - werd Madonna door haar platenbaas Seymour Stein, van Sire Records - die ik goed kende, want hij had ook onze Nederlandse Focus in 1973 beroemd gemaakt in Amerika - op promotietournee gestuurd naar Europa voor drie weken. Met het gevolg dat Gerie Madonna drie dagen toegewezen kreeg voor Nederland met de opdracht haar nu eindelijk ook in Nederland beroemd te maken”.

   Alvorens over Madonna’s activiteiten in het Gooi te schrijven nam Willem voor alle zekerheid nog even contact op met de (inmiddels voormalige) plugger. Nadat hij de telefoon had neergelegd schreef hij op wat hij zojuist gehoord had. “Hier is zijn verhaal, getiteld ‘Madonna en Gerie op tournee door Nederland, begin 1984’”:

    “Ik moest drie dagen Madonna in Hilversum promoten. Dat valt niet mee als de radio – laat staan de televisie, laat staan de pers – niet geïnteresseerd is in een artiest. Omdat ik goede relaties had met de Hilversumse dj’s slaagde ik erin om een paar interviews met mensen als Jaap de Groot en Jan Rietman te regelen. Die werden toen niet uitgezonden, maar dat vertelde ik Madonna niet natuurlijk. Later wel, toen Madonna beroemd was. Maar ik had in ieder geval m’n gezicht gered ten opzichte van Madonna.

    Bij de Stichting Top 40 liet ik promo’s maken als volgt: ‘Hi, I am Madonna on Hilversum 3, here is my single ‘Holiday’’, en ‘Hi, this is Madonna in the Jaap de Groot-show, hope you like ‘Holiday’’, enzovoort. Tegen iedereen riep ik dat Madonna beroemd zou gaan worden, waarop Lex Harding, Veronica radiobaas, zei: ‘Dat zeggen ze allemaal’.

    Inderdaad, maar af en toe is het waar”.

 

Van Meegdenburg op de site van Van Kooten: “Madonna logeerde in het Sonestahotel in Amsterdam, waar al onze artiesten destijds logeerden. Ik moest met haar lunchen en dineren en zocht gezelschap. Madonna zag er wel mooi uit, maar het was een veeleisende tante – eigenlijk een chagrijnig type, dat heel goed wist wat ze wilde. Beroemd worden namelijk, en wel snel.

    Zo dineerde ik een avond met Madonna en haar road-manager, een ielig Amerikaans mannetje, in het Rechthuis in Kortenhoef. Edu van Hasselt – een collega-promotieman die ook in Madonna geloofde – was daar bij voor de gezelligheid, gelukkig.

    Het viel niet mee om drie dagen met Madonna te moeten doorbrengen. Ik was blij dat Edu erbij was. Zo’n gezellig type was Madonna niet.

    Uiteindelijk lukte het hier toch met ‘Holiday’. Een paar maanden later was ze hier weer. Toen ging het makkelijker. Iedereen wilde haar spreken. Later dat jaar heb ik haar in New York nog een keer ontmoet. Jan Rietman was meegegaan voor een interview”.

 

 

 

 

Madonna zette zich dus geweldig in om het te maken. Je kon haar in interviews bij wijze van spreken alles vragen. In Nederland gebeurde dat bij mijn weten niet, toen ze hier was. Scott Cohen deed het voor het nieuwe Amerikaanse popblad Spin. Zijn artikel werd in mei 1985 afgedrukt. Cohen noteerde hoe ze op de vragen reageerde.

 

 

 

 

Had de artieste, die een idool wilde worden, zelf ook idolen gehad?

   Madonna: “My first pop idol was Nancy Sinatra. Go-go boots, miniskirt, blond hair, fake eyelashes - she was cool”.

   Madonna praatte gewoon door. “My first movie idol was Marilyn Monroe. The movie character I identified with most, though, was Holly Golightly; because when I first came to New York, I was lonely, lived by myself, was going to parties and not fitting in.

   I loved Brigitte Bardot, especially in ‘Contempt’ [‘Le Mépris’, 1963]. She kept saying, ‘Do you love me? Tell me what is beautiful about me’.

   I can relate to that totally because I really care about the way I look. I wanted to look like Brigitte Bardot. I wanted to make my hair blonder and wear pointy bras and go out with Roger Vadim. I also wanted to look like Jean Seberg in ‘Joan of Arc’”.

   De zangeres kwam in het interview nog terug op Monroe. Wat had ze graag samen met haar en president Kennedy [r. 1961-1963] samen op de foto gestaan tien dagen voor diens verjaardag in 1962. “Of all the great photographs in history, I’d most like to have been in one with John Kennedy, with Marilyn Monroe sitting next to him, singing ‘Happy Birthday’”.

 

Madonna vergeleek zichzelf met zangeres Ronnie Spector van de Ronettes (‘Be my baby’, 1963). “I like to look the way Ronnie Spector sounded: sexy, hungry, totally trashy. I admire her tonal quality. I don’t have a deep, throaty voice or a womanish voice when I sing. I think my voice sounds innocent and sexual at the same time.

   That’s what I try to tell people, anyway; but they always misconstrue what I mean when I say ‘sexual innocence’. They look at me and go, ‘innocent, huh?’ They think I’m trash.

   I couldn’t be a success without also being a sex symbol. I’m sexy. How can I avoid it? That’s the essence of me. I would have to have a bag over my head and over my body; but then my voice would come across, and it’s sexy”.

 

Over haar vroegste muzikale herinneringen liet ze weten: “The first song I remember hearing was ‘The Twist’ by Chubby Checker [1960]. The first record I ever bought was either ‘Incense & Peppermints’ [Strawberry Alarm Clock, 1967] or ‘Give Me a Ticket for an Airplane’ [‘The Letter’, Box Tops, 1967].

   In een ander artikel uit dezelfde tijd, van Laura Fissinger, kon je meer over haar favoriete muziek lezen: “My favorites when I was little were Stevie Wonder, the Supremes, Marvin Gaye, the Jackson Five, the Motown sound. But then I really like ’60s pop songs too – ‘The Letter’ by the Box Tops, ‘Sugar Sugar’ by the Archies, Gary Puckett, Bobby Sherman, ‘Happy Together’ by the Turtles.

   I loved all those innocent little pop songs. No hard rock, no heavy metal, no jazz. Pop and soul were it”.

 

Aan scouting had ze nooit gedaan (in tegenstelling tot Willem van Kooten, die padvinder geweest was). “I was never a Girl Scout, but I was a Campfire Girl. Campfire Girls had the cooler uniform. When I was a Campfire Girl, I’d camp out with the boys and get into trouble”.

 

 

 

 

 

 

Madonna was anno 1985 niet terughoudend over haar eerste ervaringen in New York. In de Big Apple leefde ze een tijd samen met songwriter Steve Bray (geb. 1956), twee jaar ouder dan zij zelf. Zo gemakkelijk was het nu ook weer niet gegaan, maakte de inmiddels bekend geworden artieste duidelijk.

   Madonna at, moest eten, van wat anderen hadden overgelaten. “I was living in New York and eating out of garbage cans. Actually, it was not a garbage can on the street; it was the garbage can in the Music Building on Eighth Avenue where I lived with Steve, the guy I write songs with [‘Into the groove’, ‘Express yourself’, ‘True Blue’ e.a.]”.

   Slapen deed ze noodgedwongen in een kantoorgebouw. “I had been squatting in a loft, living there illegally, but it burned down. There was no heat or hot water, so I had all these electric space heaters around this little piece of carpeting I slept on. I woke up in the middle of the night surrounded by a ring of fire. One of the heaters had set fire to the rug and it was spreading.

   I jumped up and dumped water on the fire, which made it spread more. Then my nightgown caught fire.

   So I took it off, got dressed, grabbed a few things, like underpants and stuff - all my important things like tapes and instruments were already over at the Music Building, three blocks away - and I went over to the Music Building and started sleeping there”.

 

Ondanks wat optredens in New York was geld meer dan schaars. “I had a band at the time and was playing places like Max’s and C.B.G.B.’s. All the money we made paid for the van that transported our equipment. We shared our rehearsal loft with another band, so they practically paid the rent for us, and all our equipment was in that one room.

   Steve and I slept between amplifiers. We budgeted what little money we had to about $1 a day. We had credit in all the Korean delis within a five-block radius of the Music Building and with our dollar we’d get some yogurt and peanuts.

   Then Steve and I would fight over whether we should mix the peanuts with the yogurt. He liked to eat them together and I liked to eat them separately. When we’d run out of money, I’d pass by the garbage can in the lobby of the Music Building, and if it smelled really good - like if there was a Burger King bag sitting on top that someone had just deposited – I’d open it up, and if I was lucky, there would be french fries that hadn’t been eaten. I’m a vegetarian, which is why I didn’t eat the burger”.

   Op basis van die belevenissen was het niet zo gek dat Madonna er alles aan deed om het te maken.

 

 

 

 

In zijn artikel ging Scott Cohen nagenoeg voorbij aan de periode die vooraf ging aan de doorbraak van de artieste. Kort gaf de auteur aan hoe ze op jeugdige leeftijd behandeld zou zijn. “I used to call different management companies, agencies, A&R people, club owners, you name it, and no one ever returned my calls.

   If someone did, ten-to-one it was some horny old man who was in charge of listening to tapes and when he’d hear my voice, he’d want me to come in and bring the tapes, and then he’d put the make on me”.

 

 

 

 

Na een paar jaar wist ze met veel doorzet een eerste begin te maken. In biografieën van onder anderen J. Randy Taraborrelli (2001) en Andrew Morton (2002) is uitgebreid te lezen hoe Madonna er na haar Franse avontuur in slaagde Arthur Baker, Mark Kamins, Michael Rosenblatt en Seymour Stein voor zich te winnen. Stein, directeur van Sire Records, kwam in 1982 zelfs met geld over de brug.

   Madonna: “The first real money I ever got was $5000 from Sire Records, and the first expensive thing I bought was a Roland synthesizer. The next big money I got was publishing money for writing songs. I would get $1000 for every song I wrote. I wrote most of the songs on my first album, so I got what seemed like a lot of money at the time”.

   Haar leven verbeterde in materiële zin. “I moved to the East Village and got my first apartment. With the next money I moved to a loft in Soho, which was triple the rent I was paying in the East Village. These were all necessary things.

   The first most extravagant thing I ever bought - that I felt really guilty about buying - was a color TV. I never had a TV before in the seven years that I had lived in New York. When I grew up I didn’t even have a color TV. So I got a color TV, a VHS machine [video-recorder en -speler] and a push-button remote control”.

 

 

 

 

Meer dan wie ook besefte Madonna dat ze méér moest zijn dan zangeres (en danseres). Er moest over je gepraat worden. In haar uitingen speelden sex en religie een overheersende rol. Bij haar was dat geen tegenstelling. Integendeel.

   Madonna maakte er sowieso niet het minste geheim van dat haar sexuele uitstraling een essentieel onderdeel van haar imago was.

 

Over haar Franse avontuur met Patrick Hernandez vertelde de artieste in 1985: “When I went to Paris, I hung out with Algerians and Vietnamese guys who didn’t have jobs, who just drove around on motorcycles and terrorized people. I’ve always been attracted to people like that, because they’re rebels and they’re irresponsible and challenge the norm”.

   Religie en sex leken bij haar al geruime tijd samen te gaan. “When I was growing up, I was religious, in a passionate, adolescent way. Jesus Christ was like a movie star, my favorite idol of all.

   Crucifixes are sexy because there’s a naked man on them. When I was a little girl, we had crucifixes all over the house, as a reminder that Jesus Christ died on the cross for us. Crucifixes are something left over from my childhood, like a security blanket. I liked the way they look and what they symbolized, even before they were fashionable.

   I buy mine in Spanish bodegas, where they have rosaries in lots of colors. I have a really long one that looks while in the light, but glows in the dark. Every new-wave designer has crucifixes in their line”.

   Bij diverse gelegenheden kon je haar – met kruis – zien.

   Madonna zou zelfs overwogen hebben het klooster in te gaan, verkondigde ze in het begin van haar muzikale loopbaan. “If I wasn’t doing what I’m doing, I would be a nun. The reason I’m not a nun is because you can’t take your own name. How could I change my name? I have the most holy name a woman can have [Madonna Louise Veronica Ciccone].

   But if I had to change my name [in het klooster], I’d use my confirmation name, Veronica. I chose her because she wiped the face of Jesus, which I thought was really dramatic”.

 

 

 

 

 

 

Praten over het lichamelijke leek haar niet de minste moeite te kosten. “I dig skin, lips and Latin men. I’m attracted to bums”, zei ze schijnbaar achteloos.

   Voor wie het nog niet wist maakte ze duidelijk: “I have to wear a bra. I’m the only one in my family with breasts. Bras that open in the front are best and torpedo bras are the sexiest. On my ‘Like A Virgin’ record cover and in all the photographs, like when I did the MTV show, I’m in my bustier. Bustiers are very restricting. They have ribs that make you feel you’re suffocating and zip up the back. They’re tight and squeeze you in.

   I wear them because they’re very 19th century-ish. I like the way it makes my body look. It’s very sexual. I have about five of them. I go to a regular lingerie store and get the basic nylon bustier, with no frills, and have it customized with lace or tuelle. I wish I was flat-chested and didn’t have to wear a bra. It’s one extra piece of clothing to worry about”.

 

Over sex met mannen was Madonna evenmin terughoudend. Haar partners moesten iets te bieden hebben. “I wouldn’t like to sleep with a guy who was a virgin. I’d have to teach him stuff and I don’t have the patience. I’d rather deal with experience. When I say virgin, like in my song, I’m not thinking about sexual virgin. I mean newness. Even after I made love for the first time, I still felt I was a virgin. I didn’t lose my virginity until I knew what I was doing”.

   Ervaring had ze naar eigen zeggen zelf al genoeg. “The longest monogamous relationship I’ve had was 2 ¾ years with someone who never wants to see me again. He’s the guy trying to run me over in my ‘Burning Up’ video. It wasn’t just because I was seeing someone else. Our relationship was deteriorating anyway”.

   Madonna gaf ronduit toe dat ze haar bed-partners gebruikte om haar doel te bereiken: de top. Zo’n relatie duurde niet lang. “All those men I stepped all over to get to the top, every one of them would take me back because they still love me and I still love them. I wish I was a million different people so I could stay with each boyfriend while moving on to another one. I learn more, want more, and suddenly - that person isn’t enough. The problem is, after you start to love someone, you start to hurt them. I get interested in somebody else and I latch on to that interest to get me through the other one. It’s awfully painful, but then I have this new guy to look forward to”.

 

Madonna gaf zelfs adviezen aan de lezers van Spin wat de beste muziek was, althans voor haar, om de liefde mee te bedrijven. “The best music to make love to nowadays is anything funky or soulful, like the Gap Band, Prince or the Isley Brothers”.

   En voor wie meer wilde weten: “The best music to wake up to is ‘Moments in Love’ by Art of Noise and the best music at the moment to workout to [sporten] is anything by Prince, Lime, Bronski Beat or Bruce Springsteen”.

 

De artieste uitte op verontwaardigde toon dat ze meer dan eens negatief afgeschilderd werd in de media. Vrouwen werden er anders behandeld dan mannen, liet ze afdrukken. “I get so much bad press because people associate a girl who’s successful with a bimbo or an airhead. Sexy boys never get bad press. Do you think they’d bug Prince if he pulled out his dick on stage? If I ever did something like that, I’m the slut of the of the year”.

 

 

 

 

Met deze uitstraling vervulde Madonna een voortrekkersrol. De artieste uit Michigan werd een voorbeeld voor jonge meisjes. Dat was een nieuwe ontwikkeling, een nieuwe trend.

   In een artikel in Rolling Stone schreef Michael Goldberg in die tijd over een optreden in Seattle. “At least eighty percent of the girls in the crowd had done their damnedest to mimic their idol’s looks, from bleaching and tousling their hair to wearing such Madonna-associated items as see-through blouses, fingerless gloves and crucifix earrings, which were on sale for twenty dollars in the lobby”.

   Niet voor niets heette het artikel: ‘Madonna seduces Seattle’.

 

 

 

 

Helemaal serieus werd ze in die tijd niet genomen in het rock-blad voor gevorderden. “Kicking off her U.S. tour in front of nearly 3000 screaming teeny-boppers at Seattle’s ornate Paramount Theatre, Madonna was a sweaty pinup girl come to life. She wiggled her tummy and shook her ass. She smiled lasciviously and stuck out her tongue. She rolled around on the stage and got down on her knees in front of a guitarist. And when she raised her arms, her scanty see-through blouse also rose, revealing her purple brassiere. Oh yeah, she also sang”.

   Goldberg: “One doesn’t expect musical revelations from Madonna - and one doesn’t get any”.

   De rockjournalist had weinig evenmin goede woorden voor haar muzikale begeleiders. “Her recently assembled band – a drummer, two guitarists, three synthesizer players – faithfully reproduced the exquisite disco sound of her records”.

   Het leek wel of de verslaggever van Rolling Stone er niet helemaal bij hoorde. “Madonna made her appropriately melodramatic entrance: a pink silhouette of her appeared on one of the screens, which rose, revealing the star, who descended a white staircase to the front of the stage, belting out ‘Dress You Up’.

   Madonna’s clumsy dance steps, funky costumes and camped-up come-ons made her appealing and - surprise! - likable. She’s not some perfect, unattainable sexual icon; she’s a real person, like her fans”.

 

 

***

 

 

Madonna had heel wat te vertellen aan de popscribenten die haar in het begin wilden interviewen. Jaar in, jaar uit, wist ze er bovendien voor te zorgen dat de pers over haar rapporteerde.

   In veel gevallen uitte die zich in de meest negatieve bewoordingen, zoals bleek in een artikel dat ik [HK] schreef over haar Nederlandse fans Kimmy van Pinxteren en Hans Schaft.

   Het tweetal bezocht anno 1993 in Londen twee optredens van de superster. Wembley was helemaal uitverkocht. Het publiek was laaiend enthousiast. De Britse pers unaniem niet, zo bleek uit de kranten die ze ter plekke wisten te bemachtigen. Volgens de redacteur van The Sun was de show zelfs ‘the worst show ever’.  

   Voor de twee afgezanten uit Nederland was dat een frustratie. Maar in werkelijkheid deed dat er volstrekt niet toe. Madonna wist de pers goed te gebruiken. Waar het haar echter om ging was haar eigen publiek, haar eigen fans te bereiken. Dat is haar tientallen jaren perfect gelukt. Terwijl we van andere artiesten, die anno 1984 in de hitlijsten wisten te arriveren al snel niets meer vernamen, bleef Madonna zich steeds opnieuw vernieuwen en manifesteren, tot onze dagen.

   Drie jaar geleden kon Sander Tromp dan ook schrijven: “Madonna bezit huizen over de hele wereld en heeft een wagenpark om van te watertanden. Niemand is zo rijk als Madonna. Zij is uitgeroepen tot de rijkste popartiest ter wereld! Ze verkocht in haar al meer dan dertig jaar durende carrière, het duizelingwekkende aantal van ruim driehonderd miljoen albums.

   Niet alleen dát bracht al dat geld in haar laatje, ze verdiende ook een onmetelijk fortuin met haar vele tournees. Zo leverde haar MDNA-Tour omgerekend zo’n 275 miljoen euro op, wat haar totale vermogen doet neerkomen op 720 miljoen euro. Bovendien leverde talloze reclamedeals haar ook het nodige op”.

 

Madonna is de zestig inmiddels gepasseerd. Hoe lang zal ze het nog volhouden? Wie zal haar opvolgen?

 

Harry Knipschild

1 februari 2019

 

Clips

 

* Chubby Checker, The Twist, 1959

* Nancy Sinatra, These boots are made for walking, 1966

* Box Tops, The Letter, 1967

* Patrick Hernandez, Born to be alive, 1979

* Madonna, Holiday, 1983

* Herrey's Diggi loo, 1984

* Steve Bray over Madonna

* Seymour Stein, de man achter Madonna, 2009

* George Ezra, Shotgun, 2018

* Madonna in 2018

 

Literatuur

 

Lloyd Bradley, ‘Madonna in time with the perfect beat’, New Musical Express, 26 maart 1983

Scott Cohen, ‘Confessions of a Madonna’, Spin, mei 1985

Laura Fissinger, ‘Madonna milks sexy, savvy image’, South Florida Sun-Sentinel, 10 mei 1985

Michael Goldberg, ‘Madonna seduces Seattle’, Rolling Stone, 23 May 1985

Mike Royko, ‘Madonna dresses like she’s in a profession other than music’, Houston Chronicle, 4 juni 1985

Karlene Faith, Madonna. Bawdy & soul, Toronto 1997

Sander Tromp, ‘Zo schatrijk is Madonna’, Telegraaf, 26 februari 2016