81 - Myra Brown, de jonge bruid van Jerry Lee Lewis
Myra Gale Brown werd op 11 juli 1944 in Winnsboro (Louisiana) geboren. Jay, haar vader, trad als lid van een muzikale familie op onder de namen Brown Bombers en Mississippi Hot Shots. Het gezelschap had veel succes. Totdat broer Otis voor de dienstplicht opgeroepen werd. Jay (J.W.) voelde zich genoodzaakt naar ander werk uit te kijken. Hij kwam terecht in de olievelden in de Golf van Texas. Vanwege een slechte gezondheid werd Jay afgekeurd voor militaire dienst.
In Memphis, Tennessee, kon hij tegen een riant salaris aan de slag bij een onderneming die hoogspanningskabels aanlegde. Een ernstig bedrijfsongeval in 1956 schakelde hem voor lange tijd uit. De firma waarvoor Jay Brown actief was stelde zich coulant op. Een jaar lang hoefde hij niet te werken. Zijn salaris werd gewoon doorbetaald.
In Memphis, Tennessee, kon hij tegen een riant salaris aan de slag bij een onderneming die hoogspanningskabels aanlegde. Een ernstig bedrijfsongeval in 1956 schakelde hem voor lange tijd uit. De firma waarvoor Jay Brown actief was stelde zich coulant op. Een jaar lang hoefde hij niet te werken. Zijn salaris werd gewoon doorbetaald.
Zo speelde Jerry Lee Lewis piano
Vanuit Memphis reisde J.W. Brown terug naar Louisiania in de hoop weer wat muziek te kunnen maken. Twaalf maanden kon hij immers doen waar hij zin in had. Bij aankomst in Ferriday hoorde hij dat Jerry Lee Lewis, een van de familieleden, optrad in Natchez. Jay ging er meteen heen. Jerry zat achter het drumstel. In de pauze liep hij op hem af met de woorden: “Hallo. Ik ben je neef J.W. uit Memphis. De zoon van je tante Jane”.
Jerry schudde zijn hand: “Ik heb van je gehoord. Wat kom je hier doen?”
Jay legde uit dat hij weer muziek wilde maken. Hij had gehoord dat Jerry Lee goed piano speelde. Zelf was hij gitarist. Na de pauze nam zijn neef plaats achter de piano. Dat maakte indruk. “Rij mee terug naar Memphis”, stelde hij enthousiast voor. “Misschien kunnen we daar wel een plaat opnemen”.
Jerry legde uit dat hij al van alles geprobeerd had, niet alleen in Memphis maar ook in Nashville. “Sam Phillips van Sun Records zou me terugbellen. Hij heeft nooit iets van zich laten horen”.
Jerry (geb. in Ferriday, 29 september 1935) had wel vertrouwen in zijn tien jaar oudere neef, die in een gloednieuwe Cadillac rondreed. Toch ging hij niet meteen op zijn aanbod in. Onverrichterzake keerde Jay terug bij zijn familie. Aan dochter Myra en echtgenote Lois vertelde hij dat Jerry een prima muzikant was. Terwijl hij verslag deed van zijn reis naar het zuiden ging de telefoon. Myra nam op. Het was het eerste contact met de man die haar leven ging bepalen. Haar verhaal legde ze in 1982 samen met ghostwriter Murray Silver vast.
“Myra. Dat is je neef. Jerry Lee Lewis. Ik bevind me in Memphis en ben op zoek naar jullie huis”, waren de eerste woorden die ze uit zijn mond hoorde. Jerry was Jay achterna gereisd.
Vader Jay speelt gitaar bij neef Jerry Lee Lewis
De familie Brown was meteen in rep en roer. Jay ging hem ophalen. Myra, enthousiast, wilde mee. Maar dat mocht niet. “Je moet je huiswerk nog afmaken”, zei haar moeder. Voor de Browns was het vanzelfsprekend dat Jerry een tijdje bij hen kwam inwonen. De pianist, 21 jaar, was al voor de tweede keer getrouwd. Nog vóór zijn scheiding was hij voor de tweede keer in het huwelijk getreden, met Jane Mitcham. Maar ook met haar zat het niet goed, dat was wel duidelijk. Over haar praatte hij zelden of nooit. Evenmin belde hij en ook van brieven schrijven kwam niets. Meer belangstelling had hij voor Myra, lijkt het. Meteen al na binnenkomst bracht hij een serenade op de piano in de huiskamer aan het meisje van twaalf.
Volgens Myra (in 1982) was het liefde op het eerste gezicht. “Van twee kanten”.
Volgens Myra (in 1982) was het liefde op het eerste gezicht. “Van twee kanten”.
Omdat Myra Brown het nieuws over de carrière van haar vader en die van Jerry Lee Lewis uit de eerste hand hoorde kon ze in haar boek goed getuigen van wat zich in Memphis en omgeving afspeelde. Een afspraak met Sam Phillips, de eigenaar van Sun Records, was snel gemaakt. Misschien kwam dat wel omdat Phillips zijn opkomende ster Elvis voor veel geld aan RCA Records verkocht had. Sam was op zoek naar nieuwe artiesten die de plaats van Presley konden innemen. Carl Perkins en Johnny Cash had hij al onder contract.
Op de tweede dag van zijn verblijf in Memphis werden Jerry Lee en Jay al door Sam Phillips welkom geheten. “Ik stond net op het punt je te bellen”, vertelde hij Jerry. “Maar nu jullie toch hier zijn, waarom spelen jullie niet wat liedjes voor me”. De bandrecorder liep mee toen Jerry Lee en en neef Jay à l’improviste muziek maakten. Eén van de liedjes was ‘Crazy Arms’, een hit van country-zanger Ray Price. Jerry en Jay maakten er een versie van met flink wat tempo. Phillips was enthousiast. Hij zag ‘Crazy Arms’ wel zitten als een mogelijke single. “Maar”, legde hij uit, “dat doe ik alleen maar als jullie regelmatig optreden”.
Terwijl Jerry Lee Lewis met Jay Brown in zijn Cadillac naar huis reden, deed Sam Phillips wat hij wel vaker deed. Toen hij bijvoorbeeld een paar jaar eerder ‘That’s alright mama’ met Elvis Presley had opgenomen stapte hij meteen naar diskjockey Dewey Phillips van het populaire plaatselijke radiostation WHBQ. Die draaide ‘That’s alright’ de zelfde dag nog in zijn dagelijkse ‘Red, Hot & Blue’-programma. Het was een soort test om te onderzoeken wat het publiek van een nieuwe artiest vond. Met ‘Crazy Arms’ van Jerry Lee Lewis haalde Sam een identieke truc uit.
Myra lag ’s avonds op haar bed met huiswerk, terwijl de radio aanstond. Ineens zei Dewey Phillips: “Ik heb hier een gloednieuwe opname. Hij is vandaag opgenomen in dezelfde studio en door dezelfde man die Elvis ontdekte. Meneer Sam Phillips van Sun Records vertelt me dat hij een nieuwe zanger gevonden heeft die niet onderdoet voor Elvis, Carl Perkins en Johnny Cash. Ik laat de opname nu horen. Luister goed, bel me en geef me je oordeel. Dit nummer is van Ray Price en is getiteld ‘Crazy Arms’. De naam van de zanger is Jerry Lee Lewis. Hier komt hij, Memphis, wat vinden jullie ervan?”
Myra gaf een gil. Haar ouders en Jerry Lee Lewis kwamen aanrennen. De radio werd keihard aangezet. Het leek wel een wonder, schreef Myra. Verreweg de meeste reacties waren positief. Dewey Phillips liet ‘Crazy Arms’ nóg een keer horen. Op één uitzondering na was nu iedereen enthousiast. “Die ene negatieve stem is misschien wel van Elvis Presley zelf”, zei Dewey lachend in de uitzending. “Voor de rest zijn jullie unaniem in je oordeel. Ik weet zeker dat we meer van deze nieuwkomer op Sun Records zullen horen in de nabije toekomst”. En dat allemaal op de tweede dag van de logeerpartij van Jerry Lee Lewis bij de familie Brown. Waren dat geen opwindende gebeurtenissen voor het jonge meisje?
Dewey Phillips, diskjockey in Memphis
De ervaringen van Myra (12)
Myra beleefde van alles in die tijd. Jong als ze was mocht ze wel eens in de Ford rijden waarmee Jerry Lee naar Memphis gekomen was. Maar ze was zo klein dat ze dat niet goed kon. Ze kwam nauwelijks bij de pedalen en kon alleen met de grootste moeite door de voorruit kijken als ze achter het stuur zat. Om het probleem een beetje op te lossen legde ze het telefoonboek van Memphis onder zich op de autostoel. Jerry vond het niet erg toen ze een keer brokken maakte. Hij moest er vreselijk om lachen. Regelmatig bracht Jerry het meisje in zijn gloednieuwe Eldorado convertible zelf naar school.
Een andere ervaring was een stuk minder plezierig. Met kerstmis 1956 kreeg Myra mooie cadeaus. Een draagbare platenspeler, alle platen die Elvis tot op dat moment gemaakt had, een poppenhuis en nieuwe fiets. Toen ze na een dagje fietsen thuis kwam gingen haar ouders juist weg om boodschappen te doen. Terwijl ze alleen in huis was, werd er aan de deur geklopt. Buurman Woodall kwam iets lenen. Myra liet de man binnen. Al snel werd duidelijk dat Woodall andere bedoelingen had. Myra werd vastgegrepen en naar het bed van haar ouders getrokken. Verdere details zijn in haar boek te lezen. Aan haar ouders kon ze niet vertellen wat haar overkomen was. Als ze dat deed zou haar vader de buurman ongetwijfeld vermoord hebben. Dus hield ze haar mond. Maar nachtenlang lag ze wakker. Wie zal me komen redden tekende ze op.
In een interview met journaliste Victoria Balfour legde Myra in 1986 uit: “Toen ik twaalf was, was ik heel oud. De problemen in de wereld hielden me bezig. Ik had een film gezien over een bom die de hele wereld kon vernietigen. ’s Nachts lag ik op mijn bed en dacht: ‘Is dit de nacht dat de bom valt?’ Alles zal vernietigd worden. Verder kom ik niet in mijn leven. Toen ik een jaar of tien, elf, twaalf was wilde ik niets liever dan een thuis, een kind, een klein wit huisje met klimop om de voordeur, rozen buiten en een kleine baby in een hoge kinderstoel. Ik was vreselijk bang dat mijn droom nooit verwezenlijkt zou worden omdat die bom alles zou wegvagen.
Op school was ik niet populair. We waren pas verhuisd. Ik kwam in een heel nieuwe omgeving terecht. De meisjes waren een kliekje onder elkaar. Ik was het nieuwe meisje en ik hoorde: ‘Praat niet met haar. Speel niet met haar’. Niemand zocht contact met me. Ik was het lelijke eendje. Ik trok me terug in mezelf en in mijn kleine wereld”. Todat Jerry Lee Lewis in haar leven verscheen.
Myra ging naar school. Jerry Lee Lewis en Jay Brown maakten muziek. Regelmatig waren ze in de Sun-studio te vinden. Ze oefenden daar met het creëren van een eigen sound. Jerry mocht wel eens meespelen op de platen van andere artiesten. Op een dag dat hij in de weer was met Carl Perkins en Johnny Cash, 4 december 1956, kwam Elvis Presley zijn voormalige studio binnenstappen. Met zoveel artiesten bij elkaar werd er al snel samen gespeeld en gezongen. Jack Clement, de rechterhand van Sam Phillips, was zo slim de band te laten lopen. Het zogenaamde ‘Million Dollar Quartet’ was geboren.
Sam Phillips bracht Jerry Lee Lewis en Jay Brown in contact met het boekingskantoor van Bob Neal. Die had ook de optredens van Elvis georganiseerd, vóór deze door Tom Parker onder contract genomen was. De optredens moesten er voor zorgen dat Jerry Lee Lewis een zo groot mogelijke bekendheid kreeg. Veel geld leverde dat niet op. Soms waren de reiskosten even hoog als de gage, meestal honderd dollar voor drie personen. “Crazy Arms’ verkocht enkele tienduizenden exemplaren. Best aardig, maar geen echte doorbraak. Toch leken er kansen te zijn.
In 1957 vonden Lois en Jay Brown een brief in de bus. Het bedrijf waar Jay voor werkte trok aan de bel. Het vrije jaar liep op zijn einde. Jay moest weer gewoon aan het werk. Als het aan Lois lag zou Jay stoppen als ‘professioneel’ muzikant. Dat leverde immers niet voldoende op om het gezin in leven te houden. Bovendien waren de echtgenote en het zoontje van Jerry Lee inmiddels gearriveerd. Het huis was propvol mensen en dat zorgde voor nogal wat spanningen. Jay gaf aanvankelijk toe aan de wensen van zijn vrouw. Jerry wilde van die beslissing evenwel niets weten. “Ik doe je een genereus aanbod”, reageerde hij ten opzichte van zijn neef. “Als je blijft krijg je de helft van alles wat ik verdien”. Dat was voldoende om hem over de streep te trekken. Met enige moeite liet ook Lois zich overtuigen.
In het voorjaar van 1957 hadden Jerry Lee en Jay heel wat optredens. Russel Smith was hun drummer. Die speelde ook bij Sun-artiest Billy Lee Riley. Jerry Lee Lewis had een grote repertoire-kennis. Als hij optrad hoefden de mensen in de zaal maar een titel te noemen of hij kroop achter de piano en speelde het melodietje op zijn eigen manier. Begin april was het trio van Jerry Lee Lewis geboekt in Osceola, even ten noorden van Memphis langs de Mississippi. Billy Lee Riley had er nog als katoenplukker gewerkt voor hij naar Memphis verhuisde.
Ook in Osceola speelde Jerry nummers op verzoek. “Laat ‘Big Legged Woman’ eens horen”, werd er vanuit de zaal geroepen. Met enig improviseren lukte dat. Het was een gedenkwaardige avond. Rond middernacht stelde Jay voor: “Laten we de ‘Shaking Song’ eens doen. Die hebben we geoefend tijdens een repetitie”. Jerry kon zich van de tekst nauwelijks meer iets herinneren. Het was een nummer dat Roy Hall (‘Sunny David’) hem in 1955 geleerd had en dat deze zelf zonder succes op de plaat gezet had.
Jerry moest even nadenken. Vervolgens zette hij zijn handen op de toetsen en begon: “Come on over, baby, whole lotta shaking going on!”. Het nummer met een geïmproviseerde tekst werd het succes van de avond. Als we Myra mogen geloven moest hij het meer dan twintig keer overdoen. Enthousiast deed Lewis een paar dagen later verslag van het onvoorstelbare succes van de Shaking Song aan Sam Phillips en Jack Clement van Sun Records. Jack Clement was er niet blij mee. Hij had voor Jerry juist het liedje ‘It’ll be me’ geschreven. Dat moest de tweede single worden. Als gunst mocht deze zijn eigen idee op de b-kant zetten. Jay speelde bas.
Het eindresultaat kwam ook nu weer bij de plaatselijke deejay terecht. Dewey Phillips belde zijn naamgenoot op. “Het ziet er naar dat je een nieuwe knaller hebt, Sam. We krijgen een heleboel verzoeken voor de nieuwe single van Jerry Lee Lewis”.
“Ik dacht het wel”, reageerde Sam Phillips. “Ik wist dat het nummer van Jack een hit was toen Jerry het in mijn studio op de band zette”.
“Ik heb het over de b-kant, ‘A whole lot of shakin’”, legde Dewey uit. “Alle reacties komen binnen op de ‘Shaking Song’”.
“Dat kan toch niet. Het is een cover van een liedje dat twee jaar geleden een flop was”.
“Toch is het zo. Ik weet niet hoe lang ik de plaat mag blijven draaien. Een heleboel mensen vallen over de tekst. De woorden zijn te suggestief, te sexy. Especially at the break, where Jerry goes into his rap and tells the girls how to shake it. Dat zou ons station wel eens problemen kunnen bezorgen”.
Advertentie in Billboard, 15 juli 1957
Dewey Phillips kreeg gelijk. ‘Whole lotta shakin’ goin’ on’ kreeg met een radio-boycot te maken. En dat terwijl het nummer alles in zich had een grote hit te worden. Sam stuurde zijn broer Jud samen met Jerry naar New York in de hoop dat hij de Sun-plaat in een tv-programma zou mogen vertolken. Publiekstrekker Ed Sullivan had geen belangstelling. Meer succes hadden Jerry en Jud Phillips bij Jules Green, de producer van de Steve Allen show. Op 28 juli 1957 mocht Jerry Lee Lewis zijn mogelijk grote hit live op NBC-televisie presenteren. Sun Records plaatste op 15 juli een grote advertentie naast de top 100 van Billboard.
Jerry belde iedereen op. Het was zijn grote kans. Iedereen moest kijken. Over de telefoon praatte hij uitgebreid over alles was hij in New York beleefde. Myra zei hem: “I’m gonna run down to the drugstore and buy film for my camera and take pictures of the screen so you can see what you look like on teevee”. Ze had nog een goede raad voor de zanger: “Vergeet niet te glimlachen”.
Lois en Myra zaten al een half uur voor de rechtstreekse uitzending voor de buis. Als er maar geen technische storing was... Door de lens van haar Polaroid-camera keek Myra naar het scherm. Ze wist niet dat Jerry Lee Lewis, begeleid door Russ Smith en haar vader, als uitsmijter van het programma zou verschijnen. “Er is niet genoeg tijd over”, huilde Myra kort voor het einde. Maar toen verscheen Jerry Lee Lewis in hoogst eigen persoon. De kans die Steve Allen hem gaf greep hij aan met alles wat hij in zich had. Als een razende ging hij te keer in ‘Whole lotta shakin’ goin’ on’. Dat was ook wat NBC wilde. Het programma van Steve Allen moest concurreren met dat van Ed Sullivan (CBS). Sullivan had de gitaar-spelende Elvis als rock-idool neergezet. Allen probeerde hetzelfde met de wilde zanger achter de 88 toetsen.
Het optreden van Jerry Lee Lewis sloeg in als een bom. Voor alle zekerheid hielp Judd Phillips nog een beetje mee. Vanuit New York belde hij broer Sam de volgende dag. “Jerry mag over twee weken terugkomen in het programma. En nu krijgt hij een gage van 5.000 dollar. Steve Allen heeft honderden telegrammen ontvangen”.
“Wij hebben al 20.000 platen verkocht. De bestellingen stromen binnen. Hoe weet je dat trouwens van die telegrammen?”
“Ik heb ze zelf gestuurd. Een fenomeen gaat niet vanzelf. Je moet het laten gebeuren!”
Jerry Lee Lewis, Russ Smith, Jay Brown, Steve Allen Show 28 juli 1957
Door het succes van ‘Whole lotta shakin’ goin’ on’ kwam het leven van de families Lewis en Brown in een onvoorstelbare stroomversnelling terecht. Sam Phillips wilde niet dat Jerry Lee Lewis een echte manager zou krijgen. Tom Parker had Elvis Presley van Sun naar RCA overgebracht. Zoiets moest niet nog eens gebeuren, vond hij in 1957. Alle inkomsten werden in eigen kring ‘beheerd’. Om de zaken in goede banen te leiden werd de onderneming Jerry Lee Lewis Enterprises opgericht. Jerry was president. De vader van Myra werd benoemd tot ‘chairman of the board’. Moeder Lois werd financieel manager en verantwoordelijk voor het beantwoorden van de fanmail. Als beginkapitaal kreeg Jerry een cheque van 40.000 dollar. Dat waren zijn royalties voor 1,3 miljoen verkochte exemplaren van ‘Whole lotta shakin’ goin’ on’. Het advies van Phillips om een bankrekening te openen legde de nieuwe rock-held naast zich neer. De cheque (aan toonder, met alle gevaren van dien!) ging mee op toernee.
De gage voor de optredens liepen al snel op van 100 naar 10.000 dollar. Zoveel geld als er nu binnenstroomde had Jerry nog nooit bij elkaar gezien. Myra deelde in het succes. Dankzij haar familielid was het schoolmeisje een lokale ‘celebrity’. Het leek wel een sprookje.
Mede door het onvoorstelbare succes kwamen de problemen. Het trio bevond zich in Buffalo (New York). Jerry kreeg een telefoontje van zijn moeder. “Jane [zijn echtgenote] heeft het met een andere man in Memphis aangelegd terwijl jij op pad bent”. Als het aan Jerry gelegen had zou hij meteen naar huis gegaan zijn. Maar dat kon niet. Ze moesten voor de invloedrijke diskjockey Alan Freed optreden. “Vrouwen zijn niet te vertrouwen”, hoorde hij uit de mond van zijn drummer. Een paar dagen later maakte Jerry Lee Lewis resoluut een einde aan zijn tweede huwelijk. Jane en hun zoontje werden naar Ferriday teruggestuurd. Meteen stuurde hij aan op een scheiding. Van een advocaat hoorde hij dat het huwelijk zonder het minste probleem ontbonden kon worden. Dus zonder vervelende financiële consequenties. Het huwelijk, werd hem uitgelegd, had in feite nooit plaatsgevonden. Jerry was immers getrouwd terwijl hij nog niet van zijn eerste vrouw gescheiden was.
De moeder van Jerry kwam nu ook in het spel. Mamie Lewis stookte de zaak lekker op. Ze vond dat haar zoon zijn zaken niet goed voor elkaar had. Die band met de familie Brown deugde niet. Waren die wel te vertrouwen met al dat geld dat binnenstroomde? En die verdeling, fifty-fifty met J.W. Brown, dat was toch onzin. Alleen haar zoon was de grote held.
Op 22 augustus 1957 mocht Myra Brown, pas 13 jaar oud geworden, mee met het trio van Jerry Lee Lewis. ’s Middags lagen Jerry en Myra met z’n tweeën bij het zwembad van een motel. “Waarom heb je die cheque van 40.000 dollar in een kluisje achtergelaten”, vroeg ze hem. “Stel je voor dat er brand uitbreekt. Of dat er iemand inbreekt in je kamer vannacht. Kun je het geld niet beter goed bewaren of op een bankrekening zetten?”
“Ik heb nooit genoeg geld gehad om een rekening te openen. Vroeg of laat zal ik de cheque wel verzilveren. Er gebeurt echt niets hoor. Ik wil er eerst nog wat plezier mee hebben”.
Myra beleefde het wilde optreden van het nieuwe idool alsof het alleen voor haar was, liet ze in 1982 noteren. Jerry zat achter de piano en begon pas te spelen nadat ze oogcontact met elkaar hadden. Myra raakte tijdens het optreden in een hypnotische extase. Voor het eerst maakte ze mee hoe de mensen tijdens een rock & roll-concert uit hun dak gingen. De volgende ochtend gingen ze opnieuw zwemmen. Onverwacht tilde de zanger het meisje op en kuste haar. Op de lippen.
Een paar dagen later zaten Jerry en Myra samen in de auto. Ze bleef achter toen Jerry de benzine afrekende. Myra merkte dat hij in gesprek raakte en dat ze het over haar hadden. Ze glimlachte toen het tweetal naar haar keek. Toen Jerry weer instapte vroeg ze waar het praatje over gegaan was. Hij glimlachte. “You. He asked me who you were, and I told him you were gonna be my next wife”. Myra moest lachen, is in haar boek te lezen.
Myra en Jerry Lee Lewis
Jerry voelde zich eenzaam, terwijl hij met de vader van Myra op toernee was en goud geld verdiende. Regelmatig belde hij vier of vijf keer per dag op. Soms laat op de avond. Moeder Lois zag de bui al hangen. “Als dat bellen niet ophoudt kunnen we Myra maar beter naar een kostschool sturen”, zei ze aan de telefoon tegen Jay. Pa Brown moest handelend optreden. Hij stapte op de artiest af en vroeg: “Waarom bel je steeds?”
“Ik praat met Myra. Ik stimuleer haar dat ze haar huiswerk goed maakt”.
“Om drie uur ’s nachts?”
“Soms is het laat voor we in een hotel terug zijn als we hebben opgetreden”.
Jerry Lee Lewis was geen eendagsvlieg. Het maken van een nieuwe hit was niet moeilijk. ‘Great balls of fire’ werd de opvolger van ‘Whole lotta shakin’ goin’ on’. De tekst was niet minder sugggestief . Op 3 november 1957 verscheen het idool opnieuw in de show van Steve Allen. Jerry bracht zijn tweede hit bovendien in de film ‘Jamboree’.
Myra en Jerry gingen samen naar de bioscoop om ‘Jamboree’ te bekijken. Maar niet de hele film. Jerry had precies getimed wanneer zijn optreden zou zijn. Op het juiste moment stapten ze samen de zaal binnen om naar ‘Great balls of fire’ te kijken. Eén minuut en 47 seconden later stonden ze samen weer buiten. Jerry woonde nog steeds in bij de familie Brown. Toen ze thuis kwamen was het huis leeg. Myra legde de platen van Elvis opzij en zette een single van Jerry Lee Lewis op. Jerry glimlachte. Zij glimlachte terug. Hij legde haar hand in de zijne. Zo liepen ze naar haar oude slaapkamer, nu zijn kamer. Zij moest denken aan buurman Woodall. “Heb je Het al eens gedaan”, vroeg Jerry. Zij knikte. Verdere details ook nu in het boek.
Bruid
Vader en moeder Brown begrepen wat er opbloeide. Maar wat konden ze doen? Jay verdiende fantastich maar was afhankelijk van zijn gast.
Op 10 december 1957 zat Myra haar huiswerk te maken. Jerry kwam binnen. “Ik wil je iets laten zien”, zei hij. “In de auto”. Ze stapten in de Cadillac. In plaats van de motor aan te zetten haalde Jerry een gevouwen vel papier uit het handschoenenkastje. “It’s a marriage license. It’s for you and me”.
“Je bent toch met Jane getrouwd”, zei ze. Myra barstte in tranen uit.
“Nee, dat is niet zo. Judge McCormick zegt dat we nooit getrouwd zijn”.
“Ik ben maar dertien jaar oud”.
“Je bent bijna volwassen. Je bent een vrouw. Mijn zus trouwde toen ze twaalf was”.
“Hoe zit het met school?”
“Daar kun je van af”.
“Laten we nog drie of vier jaar wachten”.
“Het is nu of nooit. Ik wil met je trouwen. Ik hou van je. Ik heb twee hits. Ik ben een half jaar vooruit volgeboekt. Honderd duizend dollar. Wat heb je nog meer nodig?”
Myra, legde ze zelf later vast, had haar maagdelijkheid verloren. Ze was ‘damaged goods’. Jerry kon het niet schelen. Zou er ooit iemand in haar leven komen met zoveel begrip? Waarschijnlijk niet. Wie, met uitzondering van Jerry, zou ooit van zo’n imperfecte vrouw kunnen houden? Niemand.
Op 12 december 1957, kort na het middaguur, gaven Jerry Lee Lewis en Myra Brown elkaar het ja-woord. Dat deden ze in Hernando, Mississippi, even ten zuiden van Memphis. Het was een populair toevluchtsoord voor koppels die soms minderjarig waren en zonder toestemming van hun ouders wilden trouwen. De bruid droeg een rode jurk. Die had haar moeder voor haar uitgezocht als schoolkostuum. Haar ouders wisten van niets.
Zonneklaar was dat ze niet langer in het huis van de familie Brown konden wonen. Myra verzamelde wat jurken, spijkerbroeken, sokken en ondergoed. Een koffer bezat ze niet. Ze maakte het poppenhuis leeg dat ze met de laatste kerst cadeau gekregen had. Dat gebruikte ze als koffer. Op hun ‘huwelijksreis’ gingen ze met de auto naar New York. Jerry moest een aantal shows geven voor Alan Freed. Samen met Paul Anka, Buddy Holly en Fats Domino. Ze zaten niet eens alleen in de auto. Tijdens de rit hoorde Jerry Lee Lewis op de autoradio dat hij in Richmond, Virginia, was uitgeroepen tot koning van de rock & roll. Myra Brown (13) was Myra Brown Lewis geworden.
***
Myra in 1986
Jerry Lee Lewis had tot dan toe alleen in Amerika opgetreden. In het voorjaar van 1958 vloog het idool naar Londen. Een verslaggever zag een klein meisje. Wie ben je, vroeg hij haar. Tot zijn verbazing vertelde zij dat ze de echtgenote van de grote ster was. Hij vroeg hoe oud ze was. Vijftien kreeg hij te horen. Nader onderzoek bracht aan het licht dat het meisje nog jonger was. Ze had gejokt. Bovendien, zo werd wereldkundig gemaakt, was ze het nichtje van de de zanger van ‘Whole lotta shakin’ goin’ on’, Great balls of fire’ en ‘Breathless’. Het schandaal was zo groot dat de Britse toernee van Jerry Lee Lewis voortijdig beëindigd werd. Zoals dat ook vandaag de dag nog wel eens gaat (denk aan de carrière van Tiger Woods, jarenlang de beste golfer ter wereld) verloor Jerry Lee Lewis ook in de VS zijn contracten. Zijn gage liep gigantisch terug. Hij mocht blij zijn als hij voor 250 dollar per optreden geboekt werd. Het duurde jaren voor hij opnieuw geaccepteerd werd.
Het huwelijk hield lang stand. Maar liefst dertien jaar. Er kwamen twee kinderen. Zoon Steve (vernoemd naar Steve Allen) verongelukte in 1962. De zanger/pianist is zeven keer getrouwd. Onderzoek op het internet lijkt aan te geven dat Myra nog steeds in beeld is. Phoebe, de dochter van Jerry en Myra, treedt volgens die informatie op als de persoonlijke manager van Jerry Lee Lewis. In een blog, op het internet te volgen, deed ze op 24 december 2008 verslag van een Europese tournee van haar vader, samen met haar tante, zangeres Linda Gail Lewis, en Wanda Jackson. In haar blog noemde ze zich trots: ‘Phoebe Lewis, daughter of the great Jerry Lee Lewis’.
Harry Knipschild
4 augustus 2011
Clips:
* Myra en Jerry Lee Lewis terug uit Engeland, interview, 1958
* Sam Phillips op tv bij David Letterman, 1986
* Interview met Jerry Lee Lewis, 1987
* Sam Phillips op tv bij David Letterman, 1986
* Interview met Jerry Lee Lewis, 1987
* Jerry Lee Lewis is op 28 oktober 2022 overleden.
Literatuur
Ren Grevatt, On the beat, Billboard, 6 april 1959
Myra Lewis met Murray Silver, Great balls of fire. The uncensored story of Jerry Lee Lewis, New York 1982
Victoria Balfour, Rock wives, Londen 1986
Weblog Phoebe Lewis, 2008 in music, 24 december 2008
- Hits: 37331