120 - Madonna beleven

Op 27 juli 2012 schreef ik op deze site over het optreden van Madonna in Londen op 25 september 1993. Bij die gelegenheid plaatste ik het perspectief vanuit de artieste en haar broer Christopher Ciccone. Maar hoe zou het publiek die avond beleefd hebben? Zo’n vraag was vroeger moeilijk te beantwoorden. Je mocht al blij zijn als je er later een kort stukje in een fanclubblad over las.

Tegenwoordig is het soms simpel. Op het internet verschijnen blogs, verslagen, foto’s, filmpjes en wat al niet meer. Op de interessante en gedetailleerde website Madonna Underground is het verslag te volgen dat een van haar fans in 1993 maakte van de Girlie Show in Londen. Zijn naam wordt niet expliciet genoemd, maar aan de hand van de gegevens op de site werd duidelijk dat het fotograaf Hans Schaft moest zijn. Volgens de website is hij inmiddels 41 jaar.

“Ik weet nog goed”, schrijft hij nu, “dat ik samen met mijn zus de maxi-single van ‘Like a virgin’ [1984] kocht. Zij betaalde een deel en ik een deel. De afspraak was dat zij de ene week de maxi-single in haar bezit mocht hebben en ik de andere week. Na twee weken betaalde ik mijn zuster af en was de single van mij. Echt fan ben ik geworden na ‘Live Aid’ in 1985. In spanning zat ik te wachten hoe ze live zou zijn. Met video-recorder en cassette-deck nam ik het optreden op. Waarom zing je niet ‘Like a virgin’ dacht ik in eerste instantie. Maar de show was zo goed dat ik zowel de tape als de videoband grijs gedraaid heb. Toen ‘Into the groove’ op single uitkwam [1985] ben ik als een gek naar de platenzaak gerend om de single te halen.

De hoes van 'Like a Virgin'.

Naar Londen

Hans bezocht in 1987 en 1990 tien concerten van Madonna. In 1992 werd hij lid van de Amerikaanse Madonna-fanclub. In een nieuwsbrief las hij in 1993. “Het is nu zeker dat er een nieuwe wereldtoernee komt. Deze zal beginnen in Europa, en wel in Londen”. Bij het bureau van Keith Prowse in Amsterdam nam hij een optie voor twee personen, voor beide concerten. “Mijn partner ging niet met me mee. Die had geen zin om de hele dag daar bij een stadion rond te hangen”. Op 23 september reisde Hans samen met een andere vriend naar Hoek van Holland voor de nachtboot. “We hadden meteen de grootste lol. Je merkte toch wel dat er een iets zenuwachtige sfeer hing. Fototoestel mee en heel veel rolletjes. En de vouchers die we in Londen moesten inleveren voor de echte kaarten”.

Op 24 september om 7 uur ’s ochtends arriveerde de boot in Harwich. “Nog een uur met de trein. We hadden mazzel met het weer, want het was zonnig. Natuurlijk, Madonna was hier dus het was ook gewoon goed weer. We sliepen in het Montague-hotel dat we bestempelden als het ‘Big M’-hotel”.

Hans begaf zich naar het Lanesborough Hotel, waar de ster logeerde. “Aan de voorkant gebeurde niet veel. We zagen Christopher (Madonna’s broer) het hotel verlaten. Een paar fans holden gillend achter hem aan. We besloten aan de achterkant te gaan kijken. We zagen daar wat meer mensen staan en ook de Rolls Royce waar wij dachten dat Madonna in vervoerd ging worden naar het Wembley toe. We klommen op het grote hek en wachtten af wat er zou gaan gebeuren. Ook de mensen van de fanclub kwamen nu naar de achterkant.

Na nog geen 15 minuten te hebben gewacht gebeurde het onmogelijke: Madonna kwam met haar bodyguards naar buiten. Ik schoot mijn foto’s. Bij de laatste keek ze me met een super big smile aan voordat ze de auto inging. Wow! Wat zag ze er goed uit zo met het korte haar. Ze was weer blond!”

120 - 2 Madonna blond, Londen girlie show hotel 1993

Blonde Madonna, Londen, september 1993

De grote dag

Op 25 september dag ontbeten ze al om vijf uur. Buiten was het koud en winderig. Londen was nog uitgestorven. Hans en zijn vriend namen plaats op een trap voor het Wembley-stadion. “Je merkte dat je op een gegeven moment één grote familie was. Iedereen maakte een praatje met je. Verhalen natuurlijk zat over Madonna. Wat gaat ze doen vanavond? Gaat ze topless? Wat gaat ze zingen? Ik hoorde dat ze twee keer ‘Justify my love’ ging doen. Ik hoopte op veel songs van ‘Erotica’”.

Na verloop van tijd gingen de poorten open. “We liepen door de smalle poortjes. Er stonden twee man klaar om mij te fouilleren. Maar ze maakten een gebaar van loop maar door. Het was nu een spurt nemen naar het podium. Ik stond in het voorste gedeelte. Ook mijn vriend had het voorste vak gered. Ik sprak met hem af dat ik de volle fotorolletjes aan hem zou doorspelen. Het podium zag er geweldig uit, groot en aan beide kanten een persoon met een masker op. Boven het podium hing het woord ‘The Girlie Show’. We stonden heel dicht bij de catwalk”.

Het voorprogramma, UNV, was een groep die bij Madonna’s label Maverick onder contract stond. “Het rode doek hing voor het podium. We konden niets zien van wat er achter het doek gebeurde. Dan was het zover. ‘Tears of a clown’ van Smokey Robinson ging over in een vrolijk circusdeuntje. Er stond inderdaad een clown op het podium. Het gordijn zakte langzaam naar benedcn. Een grote paal stond midden op het toneel en bovenin een topless dame. Iedereen dacht in eerste instantie: Madonna! Wrong, het was een danseres. Op de beat van ‘Erotica’ kwam ze langzaam naar beneden glijden. Maar waar was Madonna?

Draaiend uit de vloer vandaan kwam ze op met een zweep in de hand en haar zwarte masker op. Madonna begon aan haar eerste nummer – ‘Erotica’. Wow! Wat gaaf! Boven haar gebeurde ook het een en ander. Twee boksers stonden elkaar af te tuigen. Na ‘Erotica’ liep ze op de maat van de drums de catwalk op. Bij elke dreun liet ze iets vallen. Aan het einde zette ze haar masker af en zei: ‘You give me fever’. Het publiek was wild en schreeuwde om Madonna. Iedereen had hetzelfde gevoel. ‘Fever’ werd ingezet. Zoals ik hoopte bracht ze het geweldige album ‘Erotica’ goed onder de aandacht. Wat een kleuren allemaal. Ik was blij dat het al bijna donker was. Ik kon prachtige plaatjes schieten. Met ‘A lovely way to burn’ verdween ze weer in het podium, met achterlating van een flinke vlammenzee. Ik brulde en schreeuwde. Madonna wist hoe ze ons in moest pakken. Iedereen was blij en swingde mee.

Na ‘Vogue’ kwamen de dansers de catwalk op. Ze gingen tegenover elkaar staan en bogen voorover zodat Madonna over hun ruggen kon lopen. ‘Rain’ was het eerste rustpunt. Er werd waanzinnig op gereageerd. Wat was Madonna’s stem heerlijk, helder en vooral krachtig”.

Het door mij [HK] bewerkte en ingekorte verslag was er een van louter hoogtepunten.

“Maar er was ook een dieptepunt voor me. Tijdens ‘Everybody’ werd ik vastgepakt en meegenomen naar de zijkant van het podium. Ik moest mijn fototoestel legen. Ik baalde als een stekker, spoelde het rolletje retour en gaf het af. Het werd vernietigd waar ik bij stond. Mij werd gevraagd of ik nog meer rolletjes had. Ik ontkende: ‘Je kunt me fouilleren’. Dat gebeurde. Ik mocht gaan. Wat was ik blij dat mijn vriend de rest van de rolletjes had!

Ik mocht niet meer terug. Buiten kocht ik alvast maar het tourboek, shirts en de Girlie-lucifers. In het hotel wachtte ik op mijn vriend. Die had de films gelukkig nog bij zich. Het scheelde overigens maar weinig of hij had ze weggegooid toen ik met mijn camera’s werd afgevoerd. Hij was bang dat het hele vak zou worden nagezocht op extra films. Gelukkig gebeurde dat niet. Met vrienden aten we nog ergens een burger en daarna naar bed”.

26 september

De volgende dag leek ongelukkig te beginnen. In alle vroegte was er vals brandalarm in het hotel. “Ik zei mijn vriend dat hij zich snel moest aankleden en alleen het belangrijkste mee moest nemen (paspoort). Ik nam ook mijn fototoestel mee en uiteraard de foto-rolletjes die met heel veel pijn en moeite waren volgeschoten en het stadion uitgesmokkeld”.

Hoezeer de fans ook genoten hadden, diverse recensenten waren een andere mening toegedaan bleek toen ze wat kranten kochten. Volgens een redacteur van The Sun was het ‘the worst show ever’.

Hans had vouchers voor beide concerten. Toen hij zijn papieren op 26 september in toegangsbewijzen wilde omzetten bleek dat er iets fout gegaan was. Met Nederland bellen leverde niets op. Het was zondag – ze kwamen niet verder dan een antwoordapparaat. Bovendien was het tweede optreden al uitverkocht. Naar huis gaan was geen optie. Op de zwarte markt wisten ze met moeite alsnog aan kaartjes te komen. Gratis waren ze niet. En om problemen te voorkomen ging er de tweede keer geen fototoestel mee.

“Tijdens ‘Rain’ schoot me het begin van de middag door het hoofd, dat we [een paar uur eerder] zonder kaarten stonden. Gelijk schoot ik vol. Mijn vriend zag het. Hij moest ook huilen en sloeg een arm om me heen. Als twee kinderen stonden we te huilen. Maar het was meer van blijdschap dat we zonder problemen binnen waren. We knepen elkaar nog een keer. Van ‘Express yourself’ gingen we weer helemaal uit ons dak.

Madonna vertelde op het podium dat ze diverse vrienden aan aids was kwijtgeraakt en dat iedereen met aids of mensen die iemand met aids kenden goed moesten onthouden: ‘Don’t give up hope!’ (met een trilling in de stem)”. Met een dergelijke uitspraak raakte ze ongetwijfeld de harten van de jonge homo-jongens in 1993. Op 24 november 1991 was Queen-zanger Freddie Mercury in Londen aan aids overleden. Eerder Rock Hudson (1985) en Liberace (1987).

“Gisteren had ik het einde gemist (fototoestel)”, schreef Schaft. “Nu zag ik haar op een heel geweldige en simpele manier haar band voorstellen zonder het saai te laten zijn! Haar dansers waren echt geweldig. Ze dansten of hun leven er van af hing. De show was nu echt afgelopen. Het vrolijke circus-muziekje, dat ook aan het begin zat, werd weer ingezet. De clown kwam weer op en deed zijn dans. Dan stopte de clown. Wij moesten harder klappen! Dat deden we. Het masker ging af. Wie zat er in het pak? Juist... Madonna! Dus iedereen weer uit zijn en haar dak (ik hield geen dak meer over zo). Ze zong nog een keer ‘Everybody is a star’ en verdween nu voorgoed”.

“Wat een weekend zeg”, met die woorden vatte Hans zijn ervaringen samen. En wat kon hij zich opvinden over de slechte recensies die ‘The Girlie Show’ in de Britse pers kreeg. Op 27 september ’s avonds arriveerde het tweetal om half elf op het centraal station in Amsterdam, waar Hans door zijn partner werd opgehaald. “Jump uit de trein en ren naar hem toe. Ik heb geen stem meer”.

120 - 3 Madonna Hans Schaft Purmerends Gezinsblad 30 5 2007

Purmerends Gezinsblad, 30 mei 2007

Kimmy van Pinxteren

Het verslag van de fotograaf is maar een van de vele artikelen die op ‘Madonna Underground’ te lezen zijn. Kimberly van Pinxteren (‘Kimmy’) is een stuk jonger dan Hans. “Ik ben een ontzettend grote Madonna-fan. Dat ben ik al sinds ik in 1991 ‘In bed with Madonna’ zag op Filmnet. Ik was zo onder de indruk van haar persoonlijkheid dat ik direct helemaal verliefd was. De muziek kwam daarna pas. Sinds 2001 is er geen jaar voorbij gegaan dat ik Madonna niet in het echt gezien heb. Het is een jaarlijkse traditie geworden”.

Op de site brengt Kimmy naar voren: “Alle herinneringen zijn zeer kostbaar voor me. Madonna betekent ontzettend veel voor mij. Iedere dag is gevuld met Madonna, Madonna en nog eens Madonna. Ik ben trots op mijn twee Madonna tattoos. Haar naam heb ik in 2001 laten zetten (DWT, Drowned World Tour) en het portret in 2004. Madonna heeft de tattoos ook gezien en haar mening erover: ‘Yours are great’”. Op 11 november 2004 had Kimmy een ontmoeting met haar idool bij een signeersessie in Selfridges. “In 2009 heb ik mijn derde tattoo laten zetten als tribuut aan mijn favoriete album aller tijden: ‘American Life’.

Natuurlijk heb ik naast Madonna ook andere interesses. Mijn grootste hobbies naast Madonna zijn films, thrillers en horror. Meestal zit ik wekelijks in de bioscoop. Verder hou ik erg van vakantie, dieren, luister ik graag naar Mariah Carey, Michael Jackson en Britney Spears. De website [Madonna Underground] neemt een heel groot deel van mijn vrije tijd in beslag, maar ik doe het met veel plezier. Het delen van ervaringen en foto’s met je medefans is gewoon ontzettend leuk”.

Tussen 18 augustus (Londen) en 14 september 2004 (Lissabon) reisde Madonna weer eens door Europa. Kimmy was steeds van de partij bij de ‘Re-Invention’-tour. Dat moet een heleboel geld gekost hebben. De prijzen van concerten zijn gigantisch gestegen in vergelijking met een kwart eeuw geleden. Het is steeds makkelijker geworden muziek gratis te kopiëren. Sinds die tijd verdienen popartiesten steeds meer met optredens en merchandising in de ruimste zin van het woord.

Kimmy bereidde zich goed voor op het eerste optreden. “Nog nooit had ik zo toegeleefd naar een Madonna event als naar dit. Had de dagen lopen tellen en alle artikelen, reviews etc. in kranten en bladen gekocht om maar zo een kompleet mogelijk geheel te creëren. Ik zou naar 12 shows gaan.

Met de trein gingen we naar Londen. Overdag al snel even kijken bij Earls Court. Dat lag vlak naast ons hotel. De grote Madonna billboards die er hingen zagen er schitterend uit. Om 6 uur konden we Earls Court al in. Wisten wij veel dat de show pas om 9 uur begon! Heel het publiek direct in rep en roer, gingen als een gek foto’s maken. Mij kon het geen bal schelen. Ik kwam voor the one and only Madonna! Toen eindelijk de lichten uitgingen zat mijn hart in mijn keel, doodzenuwachtig was ik.

Ik was kompleet verbijsterd door de opening. ‘The beast within’ was echt geweldig. Onbeschrijfelijk wat je voelt als je dat voor het eerst ziet. En ja, toen ze vanuit het podium omhoog kwam met ‘Vogue’ stond ik al snel als een klein kind te janken. De allereerste keer dat ik publiekelijk moest huilen om Madonna. Wat schaamde ik me zeg. Ik was in de zevende hemel en ging helemaal uit mijn dak op ‘Nobody knows me’. Toen ik haar echt hoorde zingen bij ‘Frozen’ kon ik mijn oren niet geloven. Was dat Madonna? Wat een stem! Hierdoor moest ik nog meer traantjes laten.

Na ‘Frozen’ kon ik eindelijk een beetje bijkomen. Ik heb ontzettend genoten en vooral vol verbazing gekeken naar hoe goed de show was. Favoriet was absoluut ‘Lament’. Dat Madonna zo kon zingen was zelfs voor mij nieuw. Mijn favoriete song ‘Mother and father’ was helemaal geweldig, al was ik de enige in mijn sectie die ieder woord kon meezingen. Madonna was erg leuk naar het publiek toe. Ze zei blij te zijn dat ze weer terug was in Londen”.

Kimmy

Behalve dat ze vier keer het optreden van Madonna bezocht maakte Kimmy er een gezellige tijd van. Zoals op 21 augustus. “We gingen naar de Madonna party in G-A-Y bar, georganiseerd door vriendin Sharon. Het was ontzettend leuk. Overal tv-schermen waar non-stop Madonna videoclips, live-optredens etc. werden gedraaid. Ook een ontmoeting met twee Nederlanders waarvan bleek dat ik met een van hen al een tijdje e-mailde. Bij een boekhandel kocht ik het ‘Madonna Art Book’. ’s Avonds ontmoetten we nog onze vrienden Hans Schaft en zijn partner die voor de show waren komen overvliegen”.

Op 22 augustus wist Kimmy een mooi plekje te bemachtigen. “Ik zat exact voor het stuk waar Madonna ‘Nothing fails’ en ‘Crazy for you’ zou gaan zingen. Ik kon mijn ogen niet geloven: wat is ze toch een beauty van dichtbij. Tijdens de show had ik erg veel oogcontact met Madonna (in het bijzonder tijdens ‘Nothing Fails’). Madonna was in een zeer komische bui en maakte continu grapjes. De show was echt geweldig, super om het van zo dichtbij meegemaakt te hebben”.

De belevenissen van het meisje gingen van climax naar climax. “Op 23 augustus wilde ik niet op mijn plaats gaan zitten. Een of andere onzichtbare kracht hield mij tegen de zaal binnen te gaan. De show begon al met een paar minuten en nog steeds wilde ik geen stap verzetten. Ik kon niet verklaren waarom.

Opeens kwam tourmanager Chris Lamb voorbij. Deze gaf hele goede kaarten aan echte fans met slechte kaarten. Hij zei tegen mij: ‘Give me your wrist’, dus ik stak mijn pols uit. Doet hij een roze armbandje om mijn pols en zegt: ‘You’re in the pit!’

Ik kon het niet geloven. Mijn mond viel van verbazing op de grond en ik kon geen woord uitbrengen. Ik moest hem via backstage naar de rechterpit volgen. In de pit stonden Sharon en James, onze vrienden. Toen de show begon wist ik niet wat ik meemaakte. Alles was zo dichtbij. Het was zo onwijs bijzonder om de show op deze manier mee te maken. Dichter bij Madonna dan dit bestond niet. Wat een ervaring. Na de show liepen we doordrenkt van het zweet en doodmoe de pit uit. Een echte droom was uitgekomen. Ik had in de pit gestaan”.

Het onderkomen van Madonna in Parijs, hotel George V

Waarschijnlijk was 2 september wel het absolute hoogtepunt. Kimmy was met de Thalys naar Parijs gereisd, omdat Madonna ook in de Franse hoofdstad optrad. “We besloten naar het George V-hotel te gaan waar Madonna logeerde. Het personeel had een hek neergezet waarachter we met wat fans op Madonna konden wachten. Tegen een uur of drie kwam een crew van de tour-docu aan. Ze gingen ons filmen. Toen ze de tattoos zagen van mij en mijn vriend, kwamen ze nog even terug om het goed te filmen. Tegen vier uur kwam Madonna naar buiten. Ik stond te shaken op mijn benen. Ze lachte vriendelijk naar ons en stapte in de auto.

Kimmy mocht in Parijs opnieuw in de pit. “Ik vond een supermooi plekje bij het podium waardoor ik tegen het publiek op de eerste rij aankeek. Toen de show begon was ik in de zevende hemel (yes again). Madonna was nog dichterbij dan in Londen. Tijdens ‘Nobody knows me’ kroop ze vlak voor mijn neus over de bewegende band. Dat was maar een paar centimeter van mijn gezicht verwijderd. We kwamen erachter dat haar zwarte broekje van achter erg doorscheen. Ik kreeg nog ruzie met een Frans meisje dat continu probeerde mijn plek in te pikken. Maar ik liet merken dat er met Nederlanders niet te spotten viel.

Een droom kwam uit tijdens ‘Imagine’. Madonna kwam naar onze pit toe en raakte wat vingertjes aan. Ik deed mijn uiterste best om Madonna te laten zien dat ik bestond. Gezien dat ik zo onwijs klein ben, was dat een moeilijke opgave. Opeens keek ze me loodrecht aan, toverde een smile op haar gezicht en greep mijn hand vast. Ik kon het niet geloven. Ik had Madonna’s middelste drie vingers in mijn hand vast! Ze gaf een stevige grip, gaf een kneepje en ging toen weer verder. Ze eindigde het nummer en ik barstte in een jankbui uit.

Ik kon het niet geloven. Na al die jaren had ik Madonna eindelijk een handje mogen schudden. Het was eindelijk gebeurd. De security guard in de pit kreeg medelijden met mij en gaf me wat troostende klopjes op mijn hoofd. Ik was helemaal in shock. Ik miste het intro van ‘Into the groove’. Pas halverwege het nummer kon ik me weer een beetje op de show concentreren. Mijn handje geven aan Madonna is op de bootleg-dvd te zien. Ik ben het laatste handje dat ze pakt tijdens ‘Imagine’.

Na de show was ik natuurlijk helemaal perplex. Ik vertelde het aan iedereen die het maar horen wilde. Snel werd er een smsje gestuurd naar Hans [Schaft] in Nederland. Mijn droom was uitgekomen”.

Madonna in Nederland

Na al die prachtige ervaringen waren de twee voorstellingen in Arnhem minder indrukwekkend. “Op 7 september gingen we met zijn vieren richting Gelredome. Hier aangekomen werden we direct aangesproken door een radiomedewerker met de vraag of wij de eerste fans waren die kwamen kamperen voor het concert van morgenavond. Gelijk hierop kwam een security medewerker naar ons toe met de melding dat we er niet mochten overnachten. Dit was bepaald door de gemeente. Wij natuurlijk pissed van hier tot Tokio. Eigenwijs zijn we op de parkeerplaats met het gras gaan zitten. Tot en met ’s avonds zaten wij (ik, Simon, Hans en nog een vriendin) hier. Totdat we van security te horen kregen dat ze met honden zouden komen als we niet weg gingen. Dus toen vertrokken we toch maar”.

Ook de ervaringen op 8 september waren niet allemaal even positief. “Om 7 uur ’s morgens kwamen we aan bij het Gelredome. Er waren al behoorlijk wat mensen. Eerst in de ene queue, vervolgens in de andere. Ik werd ontzettend kwaad toen bleek dat we de queue niet mochten verlaten om te gaan plassen of om eten te halen. Direct ging ik verhaal halen bij iemand van de security, met de vraag hoe we dan in godsnaam moesten eten, drinken en plassen. We kregen één wc. De wachttijd om te plassen liep op tot anderhalf uur. Eten moesten mensen buiten het hek voor ons halen. Het was echt zeer slecht geregeld. De hitte hielp ook niet.

Waarschijnlijk was Madonna laat aangekomen. Haar soundcheck begon dus ook laat. Buiten moesten we langer wachten dan gedacht. De mensen stonden tegen elkaar aangeduwd. De druk werd steeds erger. Eindelijk om 9 uur ’s avonds begon de show. Direct ging er al wat mis met de beeldschermen tijdens ‘The beast within’. Op de twee kleine schermpjes zag je alleen ruis. Balen!

Maar Madonna’s opkomst was geweldig. Ze droeg het gouden korset. We waren uitzinnig van vreugde om Madonna te verwelkomen in ons eigen kikkerlandje. We sprongen, schreeuwden en zongen als nooit tevoren. Het viel ons echter op dat de mensen om ons heen erbij stonden alsof ze naar een onwijs saai schouwspel keken. Juist hierom ging ik nog harder springen. Ik kon niet geloven dat Madonna zo een lauwe response kreeg. Gelukkig deed het publiek wat meer mee bij ‘Like a prayer’. Dat bleef gelukkig zo. Madonna was direct ook een stuk vrolijker. Zo sloten we toch nog een ontzettend succesvolle avond af”.

De volgende avond was Kimmy opnieuw in het stadion. En niet alleen. “Mijn moeder en en een ander lid van de familie kwamen ook. Ik had hen ter gelegenheid van mijn moeders verjaardag twee zitplaatsen cadeau gegeven”. Hans Schaft was eveneens bij het concert. “Hij was superblij. Madonna had hem tijdens ‘Imagine’ een handje gegeven”.

Om het optreden te mogen beleven moest je een aardig bedrag op tafel leggen. Hoewel dat langzamerhand ‘normaal’ geworden was. “Veel mensen gingen tijdens de show weg om te plassen en te drinken. Daar betaal je toch geen 90 euro voor?” Na afloop hoorde Kimmy van haar moeder dat ze het concert mooi vond. “Alleen jammer dat het in zo’n grote hal was. Iedereen zat ver weg. Dat ben ik volledig met haar eens”. Die avond maakte Kimmy ook filmopnamen, zonder melding van enige problemen te maken. In de elf jaar na de ‘Girlie Show’ was er een en ander veranderd. Het meenemen van grote hoeveelheden fotorolletjes kwam in haar verslag niet aan de orde.

Madonna in Gelredome, 2004

Vertegenwoordigers van de pers beleefden het concert op een andere manier dan een fan als Kimmy. Op de website van de Telegraaf las ik bijvoorbeeld: “Popdiva Madonna heeft op haar concert in Parijs een cover van John Lennons hit ‘Imagine’ gezongen ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het gijzelingsdrama op een school in het Zuid-Russische Beslan. Midden in haar vierde uitverkochte show op rij in Parijs vroeg Madonna het publiek een moment na te denken over wat er zich in Beslan had afgespeeld en daarnaast te denken aan de tekst van ‘Imagine’. Op een groot videoscherm achterop het podium waren beelden te zien van kinderen in tijden van oorlog”.

En twee dagen later na haar eerste show in Arnhem: De Amerikaanse popster Madonna heeft in Arnhem een politiek en spiritueel getint concert gegeven. Zo zong ze het nummer ‘Imagine’ van John Lennon, een lied over een denkbeeldige vreedzame wereld. Ook waren videobeelden te zien van kinderen in ontwikkelingslanden.

Madonna begon haar show in stadion Gelredome met een videoboodschap die de wedergeboorte moest voorstellen. Ook droeg ze een t-shirt met daarop de tekst ‘Kabbalists do it better’. De superster, die niet joods is, heeft zich in de afgelopen tijd veel beziggehouden met de kabbala, een eeuwenoude joodse mystieke traditie. Het t-shirt gooide ze later het publiek in.

Ongeveer 30.000 mensen woonden het uitverkochte concert bij. Hun reacties na afloop waren wisselend. De een vond het een strak geheel, de ander sprak van een gelikte show. Het was het eerste concert van Madonna in Nederland sinds 1990. Ze zong oude en nieuwe nummers”.

Van de emoties die Madonna bij Kimmy en Hans opriep, was in de woorden van de verslaggever niets terug te vinden. Aanhangers en mediamensen blijken steeds opnieuw een volstrekt andere belevingswereld te hebben. Dat was bij de opkomst van de popmuziek in de jaren vijftig al zo en is blijkbaar nooit veranderd.

Lissabon

Met haar idool had Kimmy geen persoonlijk contact. Met allerlei mensen van de crew had ze intussen uitgebreid kennis gemaakt. Als je haar verslag leest lijkt het wel of ze een beetje bij het door Europa rondtrekkende gezelschap hoorde. Op 13 september vlogen Hans en Kimmy naar Lissabon voor de laatste twee optredens van de zangeres. “De docu-crew kwam nog langs voor een kort interviewtje met mij. Opeens kwam danser Aries naar mij en maakte met zijn mobieltje een foto van mijn tattoo. Hij was erg aardig maar ook super klein. Ook Madonna’s vriendin Ingrid stond erbij”. Maar alles draaide natuurlijk om Madonna zelf.

In het zuiden van Europa begon de show pas om tien uur ’s avonds. “Vanaf moment één was duidelijk dat dit Madonna’s beste show tot nu toe was. Ze was een en al glimlach en energie. Ze zag er schitterend uit en had gelijk het hele publiek mee. Tijdens ‘Nothing fails’ kwam de docu-crew terug om me ‘in actie’ te filmen. Tijdens ‘Crazy for you’ keek Madonna me vaak aan. Ik wees steeds naar mijn tattoo. Tijdens de laatste zin van ‘Crazy for you’ keek ze me aan en wees naar me terwijl ze dit zong. Ik dus heel overdreven terugwijzen en zingen. Leuk moment! Met ‘Music’ ging ik helemaal uit mijn dak. Dit was absoluut de allerbeste show tot nu toe”.

De handstand van Madonna in Lissabon, 2004

Nog één keer mocht Kimmy de Re-Invention meemaken. “Om 22:00 uur zagen we Madonna al backstage staan. Ze was haar handstand en strek-oefeningen aan het oefenen. Danser Aries zoende ze op zijn wang. Het was heel gaaf om haar zo te zien voorbereiden. De laatste show was een groot feest. Het stadion stond dan ook te trillen van het vele gespring en gedans. Toen Madonna een speech hield vlak voor ‘Crazy for you’ moest ze een traantje laten omdat het de laatste show was. Gevoelig als ik ben voor Madonna’s tranen, moest ik ook een traantje laten. Ik zag ze elkaar backstage allemaal omhelzen en zoenen. Dit was heel emotioneel om te zien”.

Helemaal top

In Nederland keek Kimmy nog eens terug: “Wat een dromen zijn er uitgekomen van mij tijdens deze tour. Ik wilde altijd al een echte Europese tour maken tijdens Madonna’s tour. Dat is gelukt! Ik heb werkelijk waar alle bandleden, dansers, back-up zangeressen etc. ontmoet. Bovendien heb ik in de pit gestaan en Madonna eindelijk in Nederland kunnen bewonderen. Ik heb meegewerkt aan de tour-documentaire. Helaas zit ik niet in de film. Bijna alle fan-gerelateerde dingen zijn eruit gehaald. Maar ik heb eindelijk Madonna’s hand mogen schudden. Wat een super-tour, helemaal top!”