112 - Vrouwen in het leven van Elton John

 

Er was een piano in huis. Sheila moedigde haar zoontje aan erop te spelen. Dan kon zij rustig in huis werken. Na een tijdje verraste Reggie zijn moeder met de schaatsenrijderswals. Een melodie onthouden was voor hem geen probleem. Na wat lessen van een pianojuf vertelde hij dat hij later concertpianist wilde worden. Bij een familiehuwelijk was het orkest niet op tijd. Reggie werd in een net pakje achter de piano gezet en speelde totdat de muzikanten arriveerden. Later had de jongen wel belangstelling voor sport, tennis en voetbal, maar uren zat hij in zijn eentje piano te spelen. Klassieke muziek van Brahms en Chopin. In die tijd waren er ook heel wat populaire pianisten. Joe Henderson, Russ Conway en Liberace. Vooral Winifred Atwell met haar hits als ‘Coronation Rag’ en ‘The poor people of Paris’ was een bron van inspiratie. Hij adoreerde haar.

 

Wie van muziek hield werd in de jaren zestig al snel meegezogen in de vloedgolf die de Beatles en Stones op gang brachten. Reggie was geen uitzondering. Hij werd lid van de groep Bluesology, zong er en speelde orgel. Twee leden van het gezelschap waren saxofonist Elton Dean en zanger John Baldry. Door de twee voornamen samen te voegen ontstond ‘Elton John’. Hij ging bovendien samen met Bernie Taupin liedjes schrijven.

   In de biografie is te lezen dat de jonge artiest weinig belangstelling voor meisjes had. Daar was hij te verlegen en te kwetsbaar voor. Hij zag zich zelf echter wel als iemand die een ‘gewoon’ leven voor zich had. Reg wilde binnen een paar jaar trouwen. Wat dat betekende zou hij dan later wel ontdekken. Tijdens een optreden in Sheffield raakte hij in gesprek met Linda Woodrow. De artiest was 20, zij 24. Linda was niet alleen ouder maar ook een stuk groter dan Reg. Volgens Long John Baldry was hij meteen verliefd op haar.

   Op de een of andere manier konden de twee het met elkaar vinden. Ze gingen zelfs samenwonen in Londen. Maar niet helemaal met z’n tweeën. Ook Bernie Taupin woonde in hun flat op de Furlong-weg in Islington. Linda, die boven Reg uitstak, had bovendien twee hondjes. Regs verloofde stelde zich heel anders dan de artiest op. Ze was altijd perfect gekleed en opgemaakt. Volgens Bernie gedroeg ze zich als een beschaafde vrouw van middelbare leeftijd. De biograaf sprak van een traumatische periode in het leven van de artiest. Hij had er geen idee van hoe hij als man met vrouwen moest omgaan. Reg deed zijn best, hij hielp met koken, schoonmaken en wassen. Als hij het niet meer wist belde hij moeder Sheila. Van het bedrijven van de liefde kwam niet veel terecht.

 

Linda had geld en dat liet ze volgens Bernie Taupin dan ook merken. Reg ging keurig met haar op familiebezoek. Als zij de hondjes uitliet hield hij er ook een aan de lijn. In huis besliste Linda wat er gebeurde. Onderhuurder Taupin mocht niet eens een poster van Simon & Garfunkel aan de wand van zijn kamer hangen. Van samen rock & roll-muziek maken kwam niet veel terecht. Er was geen piano in hun appartement. Linda wist echter dat Reg het helemaal zou maken. Ze zag in haar vriendje een nieuwe beschaafde zanger à la Buddy Greco.

   Elton kreeg zelfs aandacht van de media. Nina Myskow, die over mode schreef in het Schotse tijdschrift Jackie, ruimde plaats in voor het bedrijf van Dick James. Zo kwam ze bij de liedjesschrijver terecht. Aan Philip Norman legde Nina uit: “Elton was heel grappig en onderhoudend. Hij leek niet erg gelukkig met de vorderingen van zijn loopbaan. Elton had ook niet veel vertrouwen in de samenwerking met Bernie Taupin. Hij vroeg zelfs of ik er ooit over gedacht had teksten bij melodieën te schrijven. Daar ben ik niet op ingegaan. Stom van me. Later vertelde hij dat hij een song geschreven had, ‘Nina’”.

 

Wie weet wat er in het leven van Elton John gebeurd was als de mode-redactrice positief gereageerd had op de hint van Elton John. Dat valt natuurlijk niet te zeggen. Maar vast staat dat er na negen maanden samenwonen een einde kwam aan de relatie van Elton John en Linda Woodrow. Hij voelde zich steeds meer geïntimideerd door de vrouw die zijn echtgenote moest worden. Linda, met valse wimpers en haarstukjes, speelde steeds meer de baas. Bernie en Elton gedroegen zich eerder als kwajongens.

   Toch zette Elton John door. Hij deed Linda een aanzoek en ze zei ja. Linda kocht haar eigen verlovingsring omdat Elton er geen geld voor had. Maar het ging mis. Elton was teleurgesteld dat het leven niet ging zoals het wilde. In een depressieve bui deed hij een poging tot zelfmoord. In de keuken stak Elton zijn hoofd in de gasoven. Op tijd werd hij eruit getrokken, niet door Linda maar door Bernie.

 

Drie weken voor de huwelijksvoltrekking wisten zijn vrienden hem tot andere gedachten te brengen. “Het is absurd, je houdt helemaal niet van haar, je bent volslagen idioot”, zou Long John Baldry in een kroeg tegen hem gezegd hebben. Ook P.J. Proby en Cindy Birdsong (de opvolgster van Florence Ballard in de Supremes) praatten die avond op hem in. Bernie Taupin: “We waren straal bezopen. Om ons zelf moed te geven liepen we arm in arm naar de Furlog-weg. Ik viel tegen een auto aan en zette het alarm in werking. ‘Ik ga haar vertellen dat ik een einde aan de relatie maak’, zei Elton bij aankomst. De hel brak los. Even later klopte Elton aan mijn deur. De rest van de nacht lag hij bij mij op de grond”.

In 1972/3 zette Elton John samen met anderen tevens een eigen label op. Op Rocket Records verschenen behalve van hemzelf ook platen van Colin Blunstone, Cliff Richard, Neil Sedaka, Lulu en de Nederlandse band Solution. Een speciale artiest op het Rocket-label was Kiki Dee (eigenlijk: Pauline Matthews). Elton voelde zich speciaal tot haar aangetrokken. Kiki Dee was de eerste vrouw die Rocket onder contract nam. De zangeres zong in het achtergrondkoortje van Dusty Springfield. Bij Motown kwam ze als enige blanke vrouwelijke artiest onder contract. Berry Gordy wist evenwel niet met haar te bereiken wat hem wél lukte met Mary Wells, Martha Reeves, Diana Ross en Gladys Knight.

   Elton John, aldus Norman, voelde zich op dezelfde manier tot Kiki aangetrokken als tot Dusty Springfield. Iets dat weinig of niets met sex te maken had. Voor hem werd het een echte prioriteit om zo’n goeie zangeres aan de top te brengen. Kiki was er dan ook bij toen de Rocket Record Company op 30 april 1973 met de aankomst van een speciale trein gelanceerd werd. Elton was uren in de weer met de zangeres uit Sheffield om haar carrière een duw te geven. Bij Motown was het niet gelukt. Ze moest het op een andere toer gooien. Dat werd een Frans liedje, ‘Amoureuse’, geschreven door Véronique Sanson. Het leverde Kiki nog dat zelfde jaar een hit op. Haar eerste.

   Kiki ging ook met hem mee op zijn grote Amerika-toernee in 1974. Daar werd ‘I’ve got the music in me’ opgenomen. Het resultaat kwam op een bijzonder manier tot stand. Kiki lukte het maar niet haar stem goed op tape te krijgen. Elton hielp de zangeres en producer Gus Dudgeon door zich onverwacht uit te kleden en spiernaakt te voorschijn te komen terwijl zij al was begonnen te zingen. Kiki schrok zich rot, maar ging door met zingen. Die ‘take’ kwam op de plaat. 'I’ve got the music in me’ haalde opnieuw de top 20 in Engeland, en nu ook in Amerika.

 

 

In 1976 wist Elton John zich helemaal los te maken van DJM. Hij kon nu precies doen wat hij wilde. Zijn platen zouden voortaan ook in Engeland op Rocket verschijnen. Elton kondigde aan dat hij zijn nieuwe start wilde beginnen met een duet, een duet met Kiki Dee in de stijl van Marvin Gaye en Tammi Terrell . Zijn omgeving zag dat helemaal niet zitten. Elton had te veel oude artiesten om zich heen verzameld. Bovendien had Kiki Dee na ‘I’ve got the music in me’ al meer dan anderhalf jaar niet meer gescoord. Was Elton gek geworden om zo aan een nieuwe toekomst te beginnen?

   Elton John en Bernie Taupin zetten door. Onder het pseudoniem Ann Orson en Carte Blanche schreven ze de song ‘Don’t go breaking my heart’. De buitenwereld kreeg ongelijk. Het duet van Elton met de zangeres stond maar liefst zes weken op één. Ook in de VS werd de hoogste klassering bereikt.

   Zouden vrijgezel Elton John en Kiki Dee meer met elkaar hebben dan een muzikale relatie? Die vraag deed meer dan eens de ronde.

 

Dankzij het grote succes kon Elton John het zich in 1976 permitteren een prachtig onderkomen aan te schaffen. Hij richtte het ondermeer in met schilderijen van de Nederlandse schilder Rembrandt, art nouveau-lampen, een heleboel kleren, jukeboxen en zijn platencollectie. Het landgoed Woodside lag vlak bij Windsor van de Britse koningin. Cliff Richard en Freddie Mercury kwamen wel eens dineren. Prinses Margaret en haar twee kinderen dronken een kopje thee op Woodside. Elton was zo zenuwachtig dat hij de tekst van ‘Candle in the wind’ niet meer wist.

   Behalve dat hij er zelf woonde, had hij tevens suites beschikbaar voor wie kwam logeren of er tijdelijk wonen – zoals moeder Sheila. Manager John Reid had zijn eigen verblijf, evenals chauffeur Bob Halley, samen met zijn vrouw Pearl. Margo Stevens was verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op Woodside. Zij woonde in de orangerie. Haar viel nadrukkelijk op hoe eenzaam Elton John was. Heel wat avonden verbleef hij helemaal alleen in zijn grote landhuis. “Dan zei hij tegen me: ‘Waarom kom je niet hier. Dan kijken we samen televisie’. Soms deden we de meest gekke dingen. In de keuken hadden we een gevecht met eten. Precies zoals in de film. We gooiden kannen koffie over elkaar heen. We duwden cake in elkaars gezicht. Zoiets had ik mijn hele leven al willen doen. Elton ook, zei hij”.

   Volgens Margo toonde Elton tegenover haar ook wel eens zijn frustraties. “Na een feestje zaten we met Pearl en Bob Halley in de keuken. Blijkbaar was er iets gezegd wat Elton dwars zat. Ineens pakte hij een grote glazen asbak en gooide die door de keuken tegen de gordijnen. De asbak viel in gruzelementen. Elton stormde weg naar zijn privé-verblijf. Ik had gehoord dat je Elton op zulke momenten alleen moest laten. Dat leek me verkeerd. Dus ging ik naar boven en klopte op de deur van zijn suite. Elton was nog steeds furieus. Duidelijk had hij iemand nodig om zijn hart bij uit te kunnen storten. ‘Wat willen ze allemaal van mij’, riep hij herhaaldelijk. Ik stapte op hem af en legde een arm om hem heen. Totdat hij gekalmeerd was. ‘Volgens mij zitten ze nu allemaal over me te praten’, zei hij. ‘Laten we samen gaan luisteren’. We kropen met z’n tweeën over de trap en luisterden. Iedereen praatte inderdaad over hem”.

   Ondanks alles, en de mannen in zijn leven, was Elton John, lijkt het, een eenzaam mens.

 

 

De pers had steeds meer belangstelling voor het privé-leven van een ster als Elton John. In de jaren zeventig en daarna werd het relatief gemakkelijker om uit te komen voor een afwijkende sexuele geaardheid. Artiesten als David Bowie coquetteerden er zelfs met succes mee. Manager John Reid was erop tegen dat Elton John zich over dat soort zaken uitliet. Het zou schadelijk voor zijn carrière kunnen zijn. Bovendien was hij eigenaar geworden van de Engelse voetbalclub Watford, een bolwerk van ‘normale’ mannen.

   Tijdens een interview met Cliff Jahr (Rolling Stone, 1976) in New York ontsnapte Elton John aan de hoede van zijn begeleider. John Reid stond in de kamer ernaast aan de flipperkast. Te laat kwam hij binnen. Elton was al uitgebreid aan het vertellen was over zijn liefdesleven. “Niemand had het lef om me er vragen over te stellen”, verklaarde hij. “Ik wil graag kinderen hebben. Maar ik weet niet of dit het juiste ogenblik is. Ik zie het momenteel helemaal zitten met iemand. Maar ik kan niet zeggen wie het is. Iemand die ik twee of drie keer ontmoet heb, iemand die Amerikaans is. Ik val op oudere vrouwen. Shirley MacLaine zou iets voor me zijn”.

   Over zijn geaardheid liet Elton nog meer weten aan de redacteur van de muziekkrant. “Mijn eerste sexuele ervaring had ik met een vrouw, op 21-jarige leeftijd. Wat ik precies wil weet ik niet precies. Het liefste val ik op vrouwen. Maar ik weet het niet precies. Over dit onderwerp heb ik nog nooit gesproken. Wat mij betreft mag de tape [van het interview] gewoon blijven lopen. Ik heb nog niet echt iemand ontmoet met wie ik echt samen wil leven. Van welk geslacht ook. Er is niets fout aan om met iemand van je eigen geslacht naar bed te gaan. Iedereen is, denk ik, bi-sexueel. Niet alleen ik. Ook jij bent bi-sexueel. Iedereen is het, denk ik”.

   Elton John besefte dat deze woorden bij Watford wel eens slecht konden uitpakken. “Bij mijn voetbalclub zullen ze het wel vreselijk vinden. Die is zo hetero. Dat is ongelooflijk. Maar wat geeft het. De mensen moeten er vrij in zijn”. Bovendien maakte hij duidelijk dat Bernie Taupin en hij geen sexuele relatie hadden. “We zijn als twee broers”. Ook ontkende hij dat er ooit meer dan een zakelijke relatie tussen hem en John Reid was geweest. Toen Reid na het flipperen erbij kwam zitten had Elton John zijn uitspraken al gedaan. Het enige wat er nog uitkwam was zijn verlegenheid, zijn angst om gekwetst te worden. “Ik ben heel bang om me in een of ander avontuur te storten. Als kind ben ik vaak gekwetst”.

 

Philip Norman komt in zijn biografie steeds terug op de verlegenheid van de rock-ster. Dat gold volgens hem zeker bij vrouwen. Hij durfde ze gewoon niet te benaderen, bang om afgewezen te worden. Als een vrouw het met hem aandurfde was hij al blij. Zo ging het met Linda Woodrow. Zo ging het misschien ook met Renate Blauel, de dochter van een Duitse uitgever. Die had zich in Londen gevestigd en werkte er als vrouwelijke technicus in de AIR-studio, de studio van George Martin, producer van de Beatles.

   Ook Renate maakte een eenzame indruk, is in de biografie te lezen. Ze woonde in een goedkoop flatje en had volgens haar Engelse collega’s nauwelijks contacten. Renate was in zekere zin de ideale persoon voor de artiest, aldus de biograaf. De opname-studio was voor Elton John een natuurlijke omgeving. Bovendien was Elton de grote artiest, Renate een enigszins onbetekenende technicus. Elton John bevond zich dus niet op glad ijs. Dankzij zijn status was hij in staat vorm te geven aan hun relatie.

   Volgens John Hall, manager van Rocket, viel Renate in het begin helemaal niet op bij de technische afwerking van het album ‘Too Low For Zero’. Ze zag er niet hip uit met haar donkere haar en een gezicht dat deed denken aan de meisjes die bedienden in de bierkelders van München. “Ze was aardig, rustig, onopvallend, had iets mannelijks. Niemand nam haar serieus. Het viel ons op dat ze moest lachen toen Elton John binnenkwam en iets tegen haar zei. Ze hadden iets met elkaar. Toen het album uitgebracht werd was in zijn opdracht op de hoes afgedrukt: ‘Special thanks to Renate Blauel’.

   Elton moest weer eens in Top of the Pops optreden. Daar had hij geen zin in. We praatten op hem in. Hij zei: ‘Dan moet Renate ook mee, anders doe ik het niet’. ‘I’m still standing’ werd een hit in 1983. Het volgende album, ‘Breaking Hearts’ zou in Montserrat opgenomen worden. Hetzelfde probleem. Elton ging niet als de onbelangrijke tape-operator niet meemocht”.

   Journaliste Nina Myskow was toevallig ook op het eiland. Zij merkte aanvankelijk niets van een romance tussen Elton en Renate. “In het begin was ze gewoon onderdeel van de crew. Elton leek niet speciaal notitie van haar te nemen. Maar op een dag had ze haar normale kledij, spijkerbroek en t-shirt, verwisseld voor een jurk. De verandering was heel bijzonder. Ineens zag ze er lieflijk uit”.

 

 

 

Er was iets buitengewoons aan de hand. Begin 1984 zou Elton John op toernee gaan door Australië en Nieuw-Zeeland. De opnamen van ‘Breaking Hearts’ op Montserrat waren voltooid. Opnieuw eiste Elton John dat Renate meeging. Dee Murray, bassist in de begeleidingsgroep, zat in de bar van een hotel in Sydney. Elton en Renate waren samen uit dineren. “Ineens zag ik ze samen in de deuropening, hand in hand. Elton zei, ‘Jullie raden het nooit. Ik ben verloofd’”. Het idool had haar al voor het vertrek in een Indiaas restaurant ten huwelijk gevraagd. Zij had positief gereageerd.

   De eigenaar van het restaurant vertelde later aan de pers: “Het was heel romantisch. Ik kon zien dat ze verliefd waren. We gaven ze een hoektafel. We zorgden voor mooie sitar-muziek. Die gaf misschien de doorslag. Ze bestelden kip-tandoori, beef curry, kebab, pilau-rijst en poppadums. Ze gingen helemaal in elkaar op. Meneer Elton John merkte niet eens dat iemand om een handtekening kwam vragen. De dame bij hem was heel mooi. Ze had een beige jurk aan. Ik kon niet horen waar ze het over hadden, maar hun discussie was heel serieus. Hij reikte over de tafel en nam haar hand in de zijne. Na de maaltijd glimlachten ze bij de koffie uitgebeid naar elkaar”.

   Van samenleven was nog geen sprake, zelfs niet na de verloving. In Sydney hadden ze ieder hun eigen kamer. Maar Elton maakte op iedereen een gelukkige indruk. Hij maakte grapjes. Zij glimlachte.

 

In Londen moesten ze het nieuws per telefoon horen of in de pers lezen. De Daily Mail meldde: “De popwereld is geschokt door het nieuws dat superster en miljonair Elton John volgende week in het huwelijk treedt. De 36-jarige zanger gaf eerder toe bi-sexueel te zijn. Hij wilde wel trouwen, maar het kon hem niet schelen of het met een jongen of een meisje zou zijn. Elton John straalt nu van vreugde”.

   Bernie Taupin was niet verbaasd. De nieuwe affaire deed hem sterk denken aan die met Linda Woodrow eind jaren zestig. Daar was hij zelf getuige van geweest. “Het was onverwacht, maar de manier waarop het is gegaan was niet uitzonderlijk. Ik wist dat Elton altijd een gezin had willen stichten. Waarschijnlijk zou dat tamelijk plotseling gebeuren”.

   Een vriendin van Renate vertelde aan News of the World, dat ze het nieuws per telefoon van haar gehoord had. “Ik dacht dat het een grap was. Ik zei tegen haar, ‘geef me Elton dan zelf maar aan de lijn’. Dat gebeurde. Ik vroeg hem of het waar was en hij zei ja. Renate vertelde me: ‘Ik houd heel erg veel van hem’”.

   Met uitzondering van zijn al lang gescheiden vader was de familie van Elton John verheugd over het huwelijk. Moeder Sheila had instinctief gevoeld dat het goed zat. “Ze is dertig. Het is een serieuze vrouw. Ze lijkt me de juiste persoon om Elton in het gareel te houden”. De familie van Renate werd zeker niet vergeten. Alvorens de verloving bekend te maken had de artiest vader Joachim Blauel in München gebeld om op een ouderwetse manier de hand van zijn dochter te vragen.

 

 

Renate kreeg een blanco cheque van haar toekomstige echtgenoot om te shoppen. Volgens Dee Murray onderging ze een complete metamorfose. “We zagen haar altijd in jeans en t-shirt. Die waren ineens verdwenen. Plotseling zag je haar in steeds weer andere gewaagde designer-kleding”.

   Voor de huwelijksvoltrekking had het paar een bijzondere dag uitgekozen, 14 februari 1984, Valentijnsdag. Het ging allemaal zo snel en onverwacht dat er maar honderd vrienden naar Sydney kwamen overvliegen. De directe familie was er niet bij. Moeder Sheila verklaarde aan de Daily Mail: “Hij is verstandig en hij houdt van huiselijk leven. Boven alles is hij gek op kinderen. Ik denk dat die er wel snel zullen komen”.

   Elton John kreeg het advies om huwelijksvoorwaarden vast te leggen, voor geval het fout zou gaan in het huwelijk. Bij een scheiding zou de bruid aanspraak maken op zijn fortuin. Dat vond hij onromantisch. Van zoiets zou geen sprake mogen zijn, verklaarde de popster.

   Bij het verlaten van de kerk waar het huwelijk ingezegend was riep een omstander: “Good on you sport, you old poof! You finally made it!”. Elton John reageerde: “It just goes to show how wrong you all were”.

 

Op het nieuwe Elton John album ‘Breaking Hearts’ werd afgedrukt: “Engineered by Renate”. Het huwelijk was zo snel tot stand gekomen dat Elton gewoon moest doorgaan met zijn toernees. De optredens in Australië en Nieuw-Zeeland konden moeilijk gecanceled worden. Renate bleef in haar eentje ‘thuis’ toen Elton John door Europa trok. Wel brachten ze samen een bezoek aan haar ouders. Joachim en Gisela Blauel boden Elton en Renate een diner in hun bungalow aan. Dat was in Gauting, een dure buitenwijk van München. Het was de eerste en meteen ook enige keer dat Elton John zijn schoonouders bezocht, schrijft Norman.

   Kinderen kwamen er niet. Het huwelijk van het tweetal was geen succes. In 1988 werd het formeel ontbonden. Vanaf 1993 heeft Elton een formele relatie met een man, David Furnish. Op 21 december 2005 legden ze die vast in een geregistreerd partnerschap. Een bijzondere band had de zanger met de schoondochter van de Britse koningin. Prinses Diana kwam in Parijs om het leven. Tijdens de uitvaart op 6 september 1997 zong Elton John ‘Candle in the wind’ met een aangepaste tekst. Tientallen miljoenen mensen renden naar de platenwinkel om de single te kopen.

 

 

 

Harry Knipschild

 

Literatuur

Rick McGrath, Mike Quigley, ‘This Is Your Song: The Elton John Interview’, Georgia Straight, 11 april 1971

Chris Charlesworth, ‘Elton John: Elton’s Bitter Sweet Album’, Melody Maker, 10 mei 1975

‘Solution’, Nieuwblad van het Noorden 17 mei 1975

Julia van Dijck, ‘Elton John, het mens achter de bril’, Muziek Expres, september 1976

John O’Connor, ‘Elton John performs on Showtime cable’, New York Times, 27 december 1984

Philip Norman, Elton. The Definitive Biography, Londen 1991

Melinda Newman, ‘Elton John assisting AIDS research. Donating future single royalties’, Billboard, 17 oktober 1992

‘Kylie Minogue eregast op feest van Elton John’, Gazet van Antwerpen, 30 juni 2006

‘Elton John wil religies verbieden wegens haat tegen homo’s’, Gazet van Antwerpen, 12 november 2006

Mick Brown, ‘Elton John interview’, Daily Telegraph, 25 oktober 2010

‘Linda Woodrow. Looking to reconnect with Elton John’, McClatchy-Tribune News Service, 12 november 2010

‘Elton John is vader geworden’, website RTL, 28 december 2010

Paul Williams, ‘Elton John’s Rocket science to propel next generation of stars’, Music Week, 16 november 2011