515 - Twee bijzondere ervaringen met Louis van Dijk (1941-2020)

In het voorjaar van 2020 overleed pianist Louis van Dijk. Op verzoek van de redactie van het omroepblad Aether schreef ik onderstaand artikel.

Twee bijzondere ervaringen met Louis van Dijk (1941-2020)

In de tweede helft van de jaren zestig was ik werkzaam bij platenmaatschappij Iramac in Bussum. Willem Duys (1928-2011) was er adjunct-directeur, vanaf 1968 directeur. Willem was tevens presentator van het radio-programma ‘Muziek Mozaiek’ en ‘Voor de vuist weg’ op televisie.

Willem Duys, Martine Bijl (1980)

Op de Brediusweg (43) was het een komen en gaan van artiesten en belanghebbenden: Thijs van Leer, Rogier van Otterloo, Hans Vermeulen, Daniel Wayenberg, Martine Bijl, Han de Vries, Pierre Kartner, Edwin Rutten, Louis van Dijk, Willem van Kooten, Toon Hermans, Marco Bakker, Pim Jacobs, Max Tailleur, noem maar op.

In het bedrijf, waar Duys de leiding had, kwamen zijn muzikale ideeën onvoldoende tot bloei. Dat was pas het geval toen hij bij CBS met John Vis samenwerkte. Weldra regende het gouden en platina platen. Alleen al van ‘Introspection’ werden in het kleine Nederland een paar miljoen albums verkocht. Louis van Dijk hoorde in de jaren zeventig eveneens tot de coryfeeën van de Nederlandse muziekindustrie.

Introspection, Thijs van Leer

Pianist Cees Schrama (1936-2019), bij Polydor onder meer werkzaam als producer, had grote belangstelling voor de muziek die bij CBS met succes op de plaat gezet was. Hij slaagde erin opnamen te maken met Rogier van Otterloo (‘Soldaat van Oranje’), Letty de Jong en Toots Thielemans. Toen Cees vernam dat Louis van Dijk en Daniel Wayenberg (1929-2019) samen optraden, was hij er snel bij om die vast te leggen.

Als A&R manager was ik er getuige van hoe dat toeging en welke moeilijkheden overwonnen moesten worden. De altijd positief ingestelde Louis van Dijk nam het voortouw. Kort voor hun optreden anno 1980 in Vreeburg, Utrecht, bleek dat er iets mankeerde aan één toets van een van de piano’s. De zaal zat vol en de opname-apparatuur stond opgesteld. Vanzelfsprekend hadden we kunnen besluiten om de geluidsregistratie uit te stellen naar een volgende gelegenheid. Maar dat vond Louis niet meteen nodig. “Ik zal mijn best doen die toets vanavond niet te bespelen”, verzekerde hij ons.

Dat lukte. Na het concert kwam hij glimlachend en trots op Cees en mij toelopen om nog eens te bevestigen dat hij die ene toets de hele avond geen enkele keer aangeraakt had.

Louis van Dijk, Daniel Wayenberg

Mede omdat het album een succes was besloten we opnieuw opnamen te maken toen Louis en Daniel een tweede reeks concerten gaven. Deze keer waren we present in het Amsterdamse Concertgebouw.

   Het optreden voor een enthousiast publiek verliep vlekkeloos. Er was maar één probleem: een van de bezoekers kon een kuchje niet achterwege laten. In de controlekamer beneden konden we het goed horen. Wellicht was het mogelijk het kuchje er later uit te knippen bedachten we.

   Dat bleek niet nodig te zijn. Na het laatste applaus verliet het publiek de grote zaal van het Concertgebouw. Opnieuw nam Louis de regie in handen. “Ik weet al wat jullie me willen zeggen”, maakte hij duidelijk. “Dat kuchje”. Louis had ook meteen een oplossing. “Als de zaal leeg is doen we het concert zonder publiek nog eens over”.

   Zo gebeurde het. De mensen die later het album kochten hebben niet gehoord wat zich die avond heeft afgespeeld.

Cees Schrama

Louis van Dijk en ik hebben elkaar later geregeld ontmoet bij de ‘Gevleugelde Vrienden’ met Mr. Pieter van Vollenhoven. Maar over die twee bijzondere plaatopnames hebben we nooit meer gesproken. Ik moest er aan denken toen ik vernam dat Louis van Dijk op 12 april van dit jaar overleden is.

Harry Knipschild

17 mei 2020, 7 maart 2024