349 - Stevie Nicks over succes, roem en geluk (1973-2007)

Het is alweer 45 jaar geleden dat ik voor het eerst de stem van Stevie Nicks hoorde. Als productmanager van Polydor in Rijswijk kreeg ik dat jaar een monsterplaat toegestuurd van onze zustermaatschappij in New York. Ze hadden in de VS een nog onbekend duo onder contract genomen: Buckingham-Nicks. Onder leiding van producer Keith Olsen had het tweetal een album mogen maken, ‘Buckingham Nicks’, dat ik opvallend goed vond – een echt ‘Californisch’ geluid. De meeste nummers waren door Stevie Nicks of Lindsey Buckingham geschreven.

Ik nam het album mee naar huis en legde het regelmatig op mijn draaitafel. Enige vorm van succes of erkenning bleef echter uit. Jammer, vond ik. Gelukkig hadden we genoeg repertoire dat voor verkoop zorgde.

Stevie Nicks naar Fleetwood Mac

Nog geen twee jaar later doken de namen van Stevie en Lyndsey in de pers op. Fleetwood Mac, de Britse groep waarin Peter Green het creatieve middelpunt geweest was, zakte na diens vertrek af naar een bedenkelijk niveau. Lyndsey Buckingham was gevraagd om tot de groep toe te treden. Hij had ja gezegd en slaagde erin ook Stevie bij Fleetwood Mac te krijgen.

De samenwerking tussen de Amerikanen Lindsey Buckingham/Stevie Nicks en de resterende Britse leden van de voormalige bluesband, drummer Mick Fleetwood, bassist John McVie en zangeres Christine Perfect pakte goed uit. Opnieuw met Keith Olsen ging de nu Amerikaanse-Britse groep begin 1975 een Californische studio in. Gitarist en fotograaf Waddy Wachtel, die eerder een rol gespeeld had bij de duo-plaat, was eveneens van de partij.

Het album, dat dus een fusie van twee acts inhield, leverde het succes op dat in de periode ervoor zowel bij Fleetwood Mac en zeker bij Buckingham Nicks ontbroken had. ‘Fleetwood Mac’, verschenen op Reprise, een label van Warner Brothers Records, schoot door naar de nummer één-positie in de album-hitlijst van Billboard.

De meest succesvolle single van het album was ‘Rhiannon’, een song uit de pen van Stevie Nicks.

Rumours

Het volgende album, ‘Rumours’ (1977), overtrof alle verwachtingen. Mede door de hitsingles ‘Go your own way’, ‘Don’t stop’, ‘You make loving fun’ en de Stevie Nicks-song ‘Dreams’ – en natuurlijk de onmiskenbare kwaliteit – werd Fleetwood Mac populairder dan ooit. De verkopen van ‘Rumours’ liepen in de tientallen miljoenen. Haar solo-album ‘Bella Donna’ (1981) was eveneens een verkoopsucces van de eerste orde.

Stevie Nicks, op 26 mei 1948 geboren in Phoenix, Arizona, was een wereldster in de popmuziek geworden. Dat bleef ze - met alle gevolgen van dien.

Stevie Nicks ontvangt Mick Brown in 2007

In 2007, 34 jaar na haar plaatdebuut als de helft van het duo met Lyndsey Buckingham, verscheen het album ‘Crystal Vision - The Very Best of Stevie Nicks’. Stevie (inmiddels 59 jaar) was in die tijd bereid een aantal journalisten te woord te staan. De Brit Mick Brown zocht haar thuis in de VS op en publiceerde zijn tekst in de Telegraph van 3 september. Nicks woonde samen met peetdochter Kelly.

In materiële zin had de artieste het niet slecht, concludeerde Brown toen hij na aankomst nog moest wachten voordat ze tevoorschijn kwam. “Stevie Nicks lives in a large, extremely beautiful house built in the 1930s in the American colonial style, situated in the hills behind Santa Monica [Californië]. She is in a meeting when I arrive, and I am shown into the library – a wood-panelled room, the walls hung with pre-Raphaelite miniatures and tapestries.

On the bookshelves are volumes about the Kabbalah, Madame Blavatsky and Arthurian legend; a copy of The Johns Hopkins Consumer Guide to Drugs sits beside Luxury Hotels of the World.

De Engelsman gaf zijn ogen de kost toen hij een stukje met haar door het huis mocht lopen. “At length Nicks appears and leads me down the hall, past a store room filled with travel wardrobes – her stage costumes – and into a spacious sitting-room. There is a velvet chaise-longue draped in silk, Persian carpets, carved tables. Home recording equipment, keyboards and a couple of guitars stand in one corner.

Nicks moves among the collection of colourful Art Deco lamps that stand on every surface, carefully orchestrating the ambient light”.

Over die lamp hoorde hij: “That’s the famous blue lamp that’s been in lots of photos; that’s a Tiffany. And so is that one. I don’t know about the others”.

Wie zou zo niet willen wonen…

Jonge jaren

Over haar bestaan vóór ze tot Fleetwood Mac toetrad rapporteerde Brown dat ze opgegroeid was in een gezin met een vader die een topfunctie had bij busonderneming Greyhound en directeur was van een bedrijf dat voedsel verpakte [Armour]. Door het werk van haar vader woonde Stevie steeds weer op een andere plek: Arizona, Los Angeles, New Mexico, El Paso, Salt Lake City en San Francisco.

In het artikel werden geen mededelingen gedaan over de vroegste muzikale ervaringen van het meisje dat op 26 mei 1948 in Phoenix, Arizona, geboren werd. Maar in een biografie van Zoë Howe is te lezen: “It would be Stevie’s paternal grandfather who would steer her firmly onto her life’s path. Aaron Jess Nicks was a nomadic country & western singer who took the four-year-old Stevie with him when he went to perform in bars, teaching her to harmonise and sing the ‘answers’ when he sang call-and-response classics. The first song they sang together was ‘Are You Mine?’ by Red Sovine”.

Grace Slick (van de Jefferson Airplane) en Janis Joplin waren haar ‘heldinnen’ toen ze op de middelbare school zat. Daar ontmoette ze ook Lyndsey Buckingham met wie ze een relatie op het muzikale én amoureuze vlak kreeg.

Brown legde ook nog eens vast dat het Polydor-album ervoor gezorgd had dat Fleetwood Mac een beroep op het tweetal gedaan had. De Engelsen konden wel een verversing gebruikten, maakte hij in één zin duidelijk. “The British blues band that had transplanted to America, had already enjoyed a distinctly chequered history with one founding member, Peter Green, succumbing to LSD psychosis, and another, Jeremy Spencer, leaving to join the religious cult the Children of God”.

Gevolgen van het succes

Vooral ‘Rumours’ bracht roem – zie boven. De leden van de nieuwe Fleetwood Mac raakten als gevolg daarvan het zicht op de gewone wereld kwijt, was in de Telegraph afgedrukt. Het album ‘launched the group into the realm of imperious self-indulgence more commonly associated with dictators of small African countries’.

Mick Brown gaf voorbeelden. In 1980, tijdens het maken van foto’s, werd champagne geserveerd. Maar omdat die niet van het juiste etiket voorzien was, moesten andere flessen gehaald worden. In die twee uur werd ook voedsel aangedragen: ‘enough gourmet food to feed Burkina Faso’.

Stevie Nicks kon het zich een kwart eeuw later nog goed herinneren. “Nobody ate a bite. If we’d just counted the meals that we ordered and were never eaten it was probably a million”.

Ondanks de miljoenen dollars die binnen stroomden ging Mick Fleetwood failliet. Als je steeds meer uitgeeft dan je ontvangt is dat nu eenmaal het geval. Gesproken werd over sportauto’s, cocaine, en villa’s in Hollywood. De drummer wilde op dezelfde voet leven als de leden van de groep die extra inkomsten hadden omdat ze bovendien het songmateriaal hadden aangeleverd. Brown: “Mick didn’t write songs, so he didn’t make the publishing money that Christine [Perfect] and Stevie and Lindsey did”.

Nicks voegde eraan toe: “Mick spent just as much money. Millions”.

Zij, als songwriter, kon zich méér permitteren. Tijdens een toernee in 1990 stond ze erop dat elke hotelsuite waar ze de nacht doorbracht niet alleen van een witte piano voorzien was maar dat alles in die kamer roze geverfd was.

Ook in de gewone dingen des levens stond Nicks blijkbaar buiten de gewone wereld. Ze had er bijvoorbeeld geen idee van wat haar huisnummer, haar postcode (zip code) of zelfs haar telefoonnummer was. In 1978 verliep haar rijbewijs. Ze was er niet aan toegekomen dat te verlengen.

Nicks: “My life is very cloistered really. Because I don’t go anywhere by myself, you know what I mean? I’m very, very famous, and I walk in somewhere and people are, like, ‘Oh, my God!’ And I love it, and it’s sweet and I sign autographs.

But on the other side of that, my assistant and I get in the car and go to the mall; I’m certainly not going to give up shopping. But I would seldom get in a car all by myself”.

Middelen

Stevie liet zich niet alleen fêteren met champagne. Zoals veel omhoog gevallen jongelui in de showbusiness raakte ze verslaafd aan het ‘witte poeder’, cocaine. Ook dat kon zij zich veroorloven. Op de hoes van een album werd zelfs de dealer bedankt die het aanleverde.

Achteraf vond Stevie het wel jammer dat ze er al dat geld aan besteed had – naar eigen schatting minstens een miljoen dollar, maar waarschijnlijk een veelvoud ervan. “At $100 a pop – that’s a gram – and we were the ones who were buying it for everybody else; not only us, but all our friends”.

De cocaine was niet alleen een aanslag op haar portemonnee, maar ook op haar neus. In 1986 zocht ze een expert op die constateerde dat een deel van haar reukorgaan al verdwenen was. “A plastic surgeon advised her that if she wanted her nose to remain on her face she should stop snorting coke immediately”.

Stevie Nicks liet zich behandelen in de Betty Ford-kliniek van Palm Springs. Haar werd niet alleen discipline bijgebracht. Ze kon er tevens met collega’s uit het vak converseren. “Tammy Wynette was there, and one of James Taylor’s backing singers”.

Betty Ford-kliniek bij Palm Springs

Psychiatrische hulp

Terwijl Stevie en Mick een kopje thee dronken in haar villa en de zon langzaam onder ging, vertelde de artieste dat ze de kliniek na een maand had mogen verlaten. Toen ze weer bij de pinken was geloofde echter niemand in haar omgeving dat de problemen voorbij waren. Ze zagen haar drinken en dachten dat het weer fout zou gaan.

De rock-zangeres werd ertoe gebracht zich door een psychiater te laten behandelen.

Die had een oplossing – om tot rust te komen moest ze Klonopin gaan gebruiken.

Eerst wilde ze niet. Maar met de vaststelling ‘You’re nervous’ liet ze zich alsnog overhalen. Aan de Britse journalist vertrouwde Nicks toe: “I was nervous; I’m a nervous person. So I finally just said, all right”.

Ook nu gebruikte de publiekslieveling meer dan goed voor haar was. Toen ze een jaar behandeld was had ze nog maar weinig belangstelling voor haar rol in Fleetwood Mac of die van solo-zangeres. Bovendien kwam ze steeds meer aan.

In een interview in Engeland had Stevie laten merken wat er met haar aan de hand was. Iemand stuurde de krant naar haar moeder op. Verontrust pakte die meteen de telefoon en belde haar dochter. “I did an interview in England, and somebody had sent the article to my mother and she read it to me over the phone. And it said, you could see Stevie Nicks in there, but she was very sad and very quiet and she was just a shadow of her former self”.

Toen haar moeder voorlas wat ze gelezen had, begon Stevie te beseffen dat er iets ernstigs met haar aan de hand was. Ze trok het zich erg aan.

De psychiater vond het nodig de behandeling met Klonopil verder op te voeren. “After that, it got worse, because he kept upping my dose. 1988 into ’89, I’m now not even writing songs any more. I was living in a beautiful rented house in the Valley, and just pretty much staying home. Ordering take-in and watching TV. I gained 30lb and I was so miserable. And I started to notice that I was shaking all the time, and I’m noticing that everybody else is noticing it too. I started to think, do I have some kind of neurological disease and I’m dying?”

In 1993 besloot Stevie eens uit te proberen wat voor effect Klonopin op anderen had. Een assistent was bereid de haar voorgeschreven pillen gedurende een etmaal in te nemen. “I said, it won’t kill you, because it hasn’t killed me, but I just want to see what you think”.

Glenn, haar medewerker, was bezig een nieuwe geluidsinstallatie in de villa te installeren. Hij slikte wat Stevie innam. Een half uur later liet hij haar weten: “I can’t fix the stereo and I don’t think I can drive home”.

Stevie in het interview: “He was almost hallucinating. It was bad. And I called up my psychiatrist, and I said, ‘I gave Glenn everything you’ve prescribed for me’.

And the first words out of his mouth were, ‘Are you trying to kill him?’

And the next words out of my mouth were, ‘Are you trying to kill me?’”

Nicks begreep dat ze een einde aan de hulp van de psychiater moest maken. Opnieuw liet ze zich opnemen – deze keer in het Daniel Freeman Memorial Hospital in Venice Beach. Ze verbleef er 47 dagen om van de gevolgen van het spul af te komen. Ook nu kon ze weer op niveau over muziek praten. “Dallas Taylor, the drummer for Crosby, Stills and Nash, was there the whole time”.

Een plezierig leven leidde Stevie niet in Venice Beach. “I nearly died. I moulted. My hair turned grey. My skin started to completely peel off. I was in terrible pain. That was the worst period of my life”.

Dallas Taylor in 1970 (rechts op voorkant van de hoes)

Terugkijkend op die tijd verklaarde de beroemde zangeres: “It was eight completely wasted years of my life”. Een belangrijke tijd in haar leven had ze totaal verknoeid. Dat moest de wereld weten. Begin nooit aan dat soort middelen wilde ze nadrukkelijk uitdragen.

In zijn artikel schreef Mick Brown dat Stevie Nicks altijd gezien werd als ‘the mystical one’. “Her ethereal appearance, love of gothic romances and songs about witches, gypsies and dreams lent her a certain evanescently wistful air”.

De zangeres moest erom lachen. “Sweet, fragile, airy-fairy, that was this person on drugs”.

Relaties

Nu Stevie Nicks eenmaal aan het praten geslagen was was ze ook bereid haar liefdesleven aan de orde te stellen. Daar was niet veel van terecht gekomen bekende de beroemdheid.

Relaties had ze genoeg gehad.

Mick Brown had zich ingelezen voor hij in Engeland in het vliegtuig stapte dat hem naar de Amerikaanse westkust bracht. “I am no expert on Nicks’s romantic adventures, but I’ve done my research. Her affairs with Buckingham, [drummer Mick] Fleetwood, Don Henley [Eagles], the record executive Jimmy Iovine – all are well chronicled”.

In een artikel van een collega had Mick gelezen dat haar band met Lyndsey Buckingham nog niet echt over was. Lyndsey zou nog steeds ‘my first love and my love for all time’ zijn. Ze had verklaard: “Stevie, you made a mistake” [door met hem te breken].

Toen Brown er in 2007 op terug kwam ontkende de artieste dat pertinent. “Lindsey and I both loved each other not just because we loved Lindsey and Stevie, but because we loved what Lindsey and Stevie did. And that is definitely what kept Lindsey and me together for as long as we did stay together. It’s not that he’s not a great love – he is a great love. And I write songs about him to this day. I don’t know why. But whenever we’re together we fight – to this day”.

Affaires waren er genoeg geweest sinds ze een geslaagde pop-ster geworden was. In 1983 was ze zelfs in het huwelijk getreden - hals over kop. Haar beste vriendin Robin was drie dagen nadat ze een zoon ter wereld had gebracht overleden. Matthew verdiende het goed opgevoed te worden, vond ze. Spontaan bood ze de weduwnaar, Kim Anderson, aan met hem te trouwen.

Kim zei ja tegen het huwelijksaanzoek van Stevie Nicks, de zangeres van Fleetwood Mac.

Achteraf kon ze zich nog maar moeilijk voorstellen dat het zo gegaan was, vertelde ze terwijl ze haar schouders ophaalde. “Completely crazy. We were all in such insane grief, just completely deranged”.

Steun kreeg ze niet. “The families were just outraged at what we were doing; in a lot of people’s eyes it was very blasphemous. But I didn’t care. All I cared about was that little boy, Matthew”.

Binnen een maand of zo kwam Stevie evenwel tot andere gedachten. “I said, ‘You have to take the baby and go back to Minnesota’, where he was from, where he had family, ‘because, Kim, I’m a rock ’n’ roll star. It’s what I do, it’s who I am’”.

349 6 Stevie Nicks en Kim Anderson 29 januari 1983

Stevie Nicks en Kim Anderson op hun trouwdag, 29 januari 1983

Tot zijn verbazing kreeg Brown een verhaal te horen dat hij nog niet kende. Van al die relaties had Joe Walsh [James Gang, Eagles] de meeste indruk op haar gemaakt. “My great, great love was Joe Walsh”.

Het was anno 1983, het zelfde jaar waarin ze in de echt met Kim Anderson verbonden werd, allemaal spontaan gegaan. “I fell in love with Joe at first sight from across the room, in the bar at the Mansions Hotel in Dallas. I looked at him and I walked across the room and I sat on the bar stool next to him, and two seconds later I crawled into his lap, and that was it.

We were probably the perfect, complete, crazy pair. He was the one that I would have married, and that I would probably have changed my life”.

Maar ook die relatie hield geen stand. Twee drugsverslaafden bij elkaar, daar zou niets moois van komen. “We were really seriously drug addicts. We were a couple on the way to hell”.

De gitarist nam na een paar jaar het initiatief en ging er vandoor. “Joe got on a plane and went to Australia to get away from me, basically. He thought – or so I’m told by my friends that Joe told – that one of us was going to die, and the other person would not be able to save them.

And I did think I was going to die, absolutely. It took me a long, long time to get over it – if I ever got over it. Because there was no other man in the world for me. And it’s the same today, even though Joe is married and has two sons. He met somebody in rehab [ontwenningskliniek] and got married. And I think he’s happy”.

Joe Walsh en de andere Eagles

De stand van zaken

Toen Mick Brown in 2007 met Stevie Nicks mocht praten had de zangeres nogal wat meegemaakt. Maar ze was er nog, ondanks alles. Haar muzikale voorbeeld Janis Joplin en heel wat anderen waren niet oud geworden, zij was bijna zestig. Brown constateerde dan ook: “Nobody survives in the rock ’n’ roll business for 30 years by being ‘airy-fairy’. There is a palpable vein of toughness under the cordial, disarmingly confessional manner”.

Volgens de journalist moest je haar niet in de weg staan. “Nicks is delightful company; but you wouldn’t want to cross her”.

Als beroemdheid omringde de artieste zich waarschijnlijk met ja-knikkers.

Stevie zat al weer vol met nieuwe plannen. Om te beginnen wilde ze zo snel mogelijk weg uit haar villa in Californië, die ze in een impulsieve bui gekocht had en waarin ze al twee jaar woonde. “It was a mistake from day one. So she is moving to a penthouse apartment on the beach and the house is on the market”. Stevie: “I’m just terribly excited to get into my rock ’n’ roll penthouse and out of here. I feel old here”.

De artieste was op het onderkomen gevallen omdat er een degelijk gezin woonde dat volgens haar een gelukkig leven leidde. “I saw it, and there was this big family living here that obviously loved it. So there was a vibe here. And something in me thought, maybe I can have that.

I was not here three days before I thought, what the hell do I here? I was too shallow and stupid to realise that it wasn’t the house I’d fallen in love with but the mom and the dad and the four kids, and the smells of the cooking”.

Stevie Nicks voelde zich nog jong genoeg om een rock & roll ster te zijn. Hoewel ze er af en toe wel aan twijfelde als ze in de spiegel keek. “Sometimes I still think that I’m looking OK. And other times I look at myself and I go, ‘Oh, my God, you’re so old’.

When you’ve been the prettiest girl in the world and you’re a lot older, it is hard. You see the lines, you see your body changing. But if I’m going to change the whole thing it’s not me anymore”.

Het leek wel, vond de journalist, alsof de vrouw die tegenover hem zat ervan overtuigd was dat rock-ster zijn nu eenmaal in haar genen zat. In plaats van te trouwen had ze een huwelijk met haar muziek gesloten. Dan maar geen kinderen. “I’m involved in a love affair all of the time with my music and what I do”.

Ongevraagd vertelde ze: “If you asked me, ‘What’s your idea of a good time?’ I’d say a fantastic grand piano, overlooking the ocean if possible; or going to a studio and being able to record; to write a new song and listen back to something I wrote yesterday and really put it together”.

Rond het middaguur kwam ze uit haar bed en tegen een uur of vier ’s nachts kroop ze er weer in. “My favourite time is midnight”.

In de villa waar ze nog woonde werkte Stevie intussen aan een nieuw project, gebaseeerd op de Mabinogion Tetralogy van Evangeline Walton (1907-1996). Bovendien hield ze zich met goede doelen bezig.

Aan het echte grote succes op de plaat was echter een einde gekomen. Dat had misschien ook met de ontwikkeling van de muziekmarkt te maken. Haar meest recente album, ‘In your dreams’ (2011), verkocht niet meer dan 200.000 stuks. Voortaan kwamen er meer inkomsten uit de optredens (en het exploiteren van rechten). Tijdens een Amerikaanse toernee op basis van het album haalde ze bijna tien miljoen dollar op. Dit jaar is Stevie Nicks zeventig geworden.

Stevie Nicks op de hoes van haar album in 2007

Vooruitgang?

Terwijl ik dit artikel schreef kwam steeds de gedachte bij me op: is Stevie Nicks er werkelijk op vooruit gegaan door toe te treden tot Fleetwood Mac. In de tijd dat ze met Lindsey Buckingham haar eerste plaat maakte leefde ze, las ik, van het geld dat ze verdiende door als serveerster te werken. Eerder zong Stevie louter voor haar plezier. Met Colleen, een vriendinnetje op school, presenteerde ze ‘Everyday’ van Buddy Holly op een talentenjacht met een tapdance. In de auto deed ze op de achterbank mee met de liedjes van meisjesgroepen die door Phil Spector en Berry Gordy gelanceerd werden. En met Lyndsey Buckingham had ze ‘California Dreamin’’ van de Mama’s en Papa’s spontaan meegezongen. Zo was het allemaal begonnen, vertelde Nicks in 2008 aan Sylvie Simmons.

Was het leven van een rijke alleenstaande pop-ster in een villa met uitzicht op de Pacific Ocean het doel waar je naar moest streven?

Die vraag valt niet te beantwoorden.

Harry Knipschild

2 december 2018

Clips:

* Red Sovine, Are you mine?

* Buddy Holly, Every day

* Album 'Buckingham Nicks', 1973

* Fleetwood Mac, Rhiannon, 1976

* Fleetwood Mac, Dreams, 1977

* Mick Brown aan het woord, 2007

* Stevie Nicks over cocaine, 2013