11 - Michael Jackson aan de telefoon
In het begin van de jaren tachtig ontdekte ik de reisboeken van Paul Theroux. De auteur, op 10 april 1941 geboren in Medford, Massachusetts, verkende de wereld op een bijzondere manier. Hij stapte de trein in en liet zich zo naar de meest afgelegen plaatsen brengen. Je moest maar op het idee komen! In The Old Patagonian Express, waarin ik kennis maakte met zijn manier van reizen en schrijven, verhaalde hij van allerlei belevenissen tijdens de tocht vanuit Boston naar het uiterste zuiden van het Amerikaanse kontinent. In andere treinboeken belandde hij in het oosten van Azië, met name in China.
Een tijd lang verslond ik alles wat ik van Paul Theroux onder ogen kreeg.
Een tijd lang verslond ik alles wat ik van Paul Theroux onder ogen kreeg.
Halverwege het jaar 2009 maakte ik opnieuw kennis met de Amerikaanse schrijver. Tot mijn verbazing vond ik een artikel in de Britse Daily Telegraph. Daarin een verslag van zijn contacten met actrice Elizabeth Taylor en de plotseling overleden Michael Jackson. Het nieuws van de dood van de ‘king of pop’ beheerste het nieuws. De auteur voelde zich geroepen vast te leggen wat hij tien jaar eerder, in 1999 dus, had meegemaakt.
Neverland
Theroux had een ontmoeting met Elizabeth Taylor. Niet zomaar ergens, maar op het landgoed van Michael Jackson in de omgeving van Santa Barbara in Californië. In Neverland, constateerde hij, had Jackson een spoorlijntje laten aanleggen met zelfs een station, Katherine Station, dat hij de naam van zijn moeder gegeven had. Veiligheidsmensen waren prominent aanwezig.
Op het terrein was een draaimolen die niets anders dan het Michael Jackson-nummer ‘Childhood. Has anyone seen my childhood?’ liet horen.
Op het terrein was een draaimolen die niets anders dan het Michael Jackson-nummer ‘Childhood. Has anyone seen my childhood?’ liet horen.
Overal was er muziek, constateerde Theroux. “Zelfs de grasvelden en bloembedden fungeerden als klankborden. Uit luidsprekers vermomd als grote, grijze rotsen kwamen melodieën uit bekende shows. Ze vulden de Neverland-vallei met muzak en overstemden het geluid van wilde vogels”. De olifant Gypsy die Taylor aan de zanger cadeau had gegeven liep er eveneens rond.
In het woonhuis zag Paul Theroux levensgrote afbeeldingen van Michael Jackson in uitbundige kledij, met het zwaard in de hand of een kroon op het hoofd. Elizabeth Taylor, Diana Ross, Marilyn Monroe, Charley Chaplin, Mickey Mouse en Peter Pan waren eveneens uitgebeeld.
Elizabeth Taylor over Michael Jackson
Michael Jackson in Neverland
Jackson was zelf niet aanwezig op zijn landgoed. Elizabeth Taylor trad op als gastvrouw. Ze vertelde hoe ze met hem in contact gekomen was. Michael had haar ongevraagd kaartjes aangeboden voor een van zijn ‘Thriller Tour’ concerten. Taylor accepteerde het aanbod en vroeg maar liefst veertien kaartjes.
Het gezelschap was terecht gekomen in een afgesloten glazen skybox. Het leek wel of ze televisie had zitten kijken. Wat er op het podium gebeurde kwam niet over. Na afloop had ze de party laten schieten en was meteen naar huis gegaan.
Michael Jackson had haar de volgende dag meteen gebeld en zich verontschuldigd voor de slechte plaatsen. Hij huilde helemaal, aldus de actrice. Hij bleef maar aan de lijn. Ze praatten twee uur achter elkaar door. De volgende dag telefoneerde Jackson opnieuw. Hij bleef bellen, elke dag. Drie maanden lang. De zanger van ‘Billie Jean’ stelde vervolgens een ontmoeting voor.
Taylor stemde toe.
“Mag ik dan mijn chimpansee meenemen” vroeg hij.
Ze had geantwoord: “Natuurlijk. Ik houd van dieren”.
Michael was op bezoek gekomen, hand in hand met Bubbles.
Het was het begin van een intieme vriendschap. Michael en Elizabeth gingen in Los Angeles regelmatig samen naar de bioscoop. Stiekem zaten ze in het donker achterin de zaal, terwijl ze elkaars hand vasthielden. “Ik hou van hem”, legde ze aan Theroux uit. “Er is iets kwetsbaars in hem dat me dierbaar is. We spelen samen en maken pret”.
Michael en zij voelden elkaar aan. Ze waren alletwee kindsterren. Vader Jackson had zijn zoon geen jeugd gegund en hem misbruikt. In Neverland was er een ‘Katherine’-straat en een ‘Katherine’-stoommachine. Een Joseph-straat was uit den boze. Niets was naar zijn vader vernoemd. Behalve zijn moeder speelde ook Taylor een belangrijke emotionele rol in het leven van de zanger. In de hal van het woonhuis in Neverland zag Theroux een groot portret van Michael Jackson met erop geschreven: “To my true love Elizabeth. I’ll love you forever, Michael”.
Als je wilt kan ik wel regelen dat Michael je belt, kreeg de schrijver van The Great Railway Bazaar te horen. En zo gebeurde het.
Michael en zij voelden elkaar aan. Ze waren alletwee kindsterren. Vader Jackson had zijn zoon geen jeugd gegund en hem misbruikt. In Neverland was er een ‘Katherine’-straat en een ‘Katherine’-stoommachine. Een Joseph-straat was uit den boze. Niets was naar zijn vader vernoemd. Behalve zijn moeder speelde ook Taylor een belangrijke emotionele rol in het leven van de zanger. In de hal van het woonhuis in Neverland zag Theroux een groot portret van Michael Jackson met erop geschreven: “To my true love Elizabeth. I’ll love you forever, Michael”.
Als je wilt kan ik wel regelen dat Michael je belt, kreeg de schrijver van The Great Railway Bazaar te horen. En zo gebeurde het.
Michael Jackson belt om vier uur in de nacht
Om vier uur ’s nachts, was op 27 juni 2009 in de Britse krant te lezen, ging de telefoon. Ik hoorde: “This is Michael Jackson”. Het was de stem van een jongen, niet die van een veertigjarige man. “The voice was breathy, unbroken, boyish – tentative, yet tremulously eager and helpful”.
Hoe zou je Elizabeth omschrijven vroeg hij aan de zanger.
“Ze is als een warme deken. Ik vind het heerlijk tegen haar aan te liggen. Ik kan haar alles toevertrouwen”. Taylor had een unieke plaats in het hart van Michael. “In mijn business kun je niemand vertrouwen”.
Waarom?
“Omdat je niet weet wie je vriend is. Omdat je zo populair bent en er zo veel mensen om je heen zijn. Je bent helemaal geïsoleerd. Succesvol worden betekent dat je een gevangene wordt. Je kunt niet uitgaan en normale dingen doen. Mensen kijken altijd wat je aan het doen bent”.
Heb je die ervaring zelf gehad?
“Heel vaak. Ze proberen te zien wat je leest en wat je allemaal koopt. Ze willen alles weten. Er zijn altijd paparazzi. Ze bedreigen mijn privé-leven. Ze verdraaien de feiten. Voor mij zijn ze een nachtmerrie. Elizabeth is iemand die van me houdt – die echt van me houdt. Ze is een vriendin. Ze is moeder Theresa, prinses Diana, de koning van Engeland. We picknicken samen. Het is heerlijk bij haar te zijn. Bij haar kan ik me werkelijk ontspannen, omdat we hetzelfde leven hebben geleid en dezelfde ervaringen gehad hebben. Het is de tragedie van kindsterren. We houden van dezelfde dingen. Circussen. Pretparken. Dieren”.
Roem en afzondering had ze bij elkaar gebracht. “Die laten mensen vreemde dingen doen. Heel wat beroemde mensen kunnen er niet tegen op. Na afloop van een concert is je adrenaline op een hoogtepunt. Slapen is uitgesloten. Het kan twee uur in de ochtend zijn en je bent klaarwakker”.
Hoe zou je Elizabeth omschrijven vroeg hij aan de zanger.
“Ze is als een warme deken. Ik vind het heerlijk tegen haar aan te liggen. Ik kan haar alles toevertrouwen”. Taylor had een unieke plaats in het hart van Michael. “In mijn business kun je niemand vertrouwen”.
Waarom?
“Omdat je niet weet wie je vriend is. Omdat je zo populair bent en er zo veel mensen om je heen zijn. Je bent helemaal geïsoleerd. Succesvol worden betekent dat je een gevangene wordt. Je kunt niet uitgaan en normale dingen doen. Mensen kijken altijd wat je aan het doen bent”.
Heb je die ervaring zelf gehad?
“Heel vaak. Ze proberen te zien wat je leest en wat je allemaal koopt. Ze willen alles weten. Er zijn altijd paparazzi. Ze bedreigen mijn privé-leven. Ze verdraaien de feiten. Voor mij zijn ze een nachtmerrie. Elizabeth is iemand die van me houdt – die echt van me houdt. Ze is een vriendin. Ze is moeder Theresa, prinses Diana, de koning van Engeland. We picknicken samen. Het is heerlijk bij haar te zijn. Bij haar kan ik me werkelijk ontspannen, omdat we hetzelfde leven hebben geleid en dezelfde ervaringen gehad hebben. Het is de tragedie van kindsterren. We houden van dezelfde dingen. Circussen. Pretparken. Dieren”.
Roem en afzondering had ze bij elkaar gebracht. “Die laten mensen vreemde dingen doen. Heel wat beroemde mensen kunnen er niet tegen op. Na afloop van een concert is je adrenaline op een hoogtepunt. Slapen is uitgesloten. Het kan twee uur in de ochtend zijn en je bent klaarwakker”.
Afkicken na een optreden
Hoe kun je er dan mee omgaan?
“Ik kijk naar tekenfilms. Ik houd van tekenfilms. Ik speel videospelletjes. Soms lees ik”.
Bedoel je dat je boeken leest?
“Ja. Ik vind het heerlijk om korte verhalen te lezen. En nog veel meer”.
Iemand in het bijzonder?
“Somerset Maugham”, zei hij meteen en vervolgens, met een pauze bij elke naam: “Walt Whitman. Ernest Hemingway. Mark Twain”.
“Ik kijk naar tekenfilms. Ik houd van tekenfilms. Ik speel videospelletjes. Soms lees ik”.
Bedoel je dat je boeken leest?
“Ja. Ik vind het heerlijk om korte verhalen te lezen. En nog veel meer”.
Iemand in het bijzonder?
“Somerset Maugham”, zei hij meteen en vervolgens, met een pauze bij elke naam: “Walt Whitman. Ernest Hemingway. Mark Twain”.
Tekening van Charlie Chaplin, gemaakt door Michael Jackson op 14 jarige leeftijd
Hoe zit het met video-spelletjes?
“Ik houd van X-Man. Pinball. Jurassic Park. Soms zijn ze gewelddadig – Mortal Kombat. Beast Buster”.
Heb je alles bij je?
“We reizen met twee vrachtvliegtuigen”.
Heb je songs geschreven die door Elizabeth geïnspireerd zijn?
“‘Childhood’”.
Is dat het nummer met de regel ‘Has anyone seen my childhood?’
“Ja”. Eerst declameerde hij een stukje van de tekst. Daarna zong hij de rest.
Was dat niet de muziek van de draaimolen in Neverland?
Enthousiast zei hij: “Yes! Yes!”
Michael Jackson begon volgens Theroux opnieuw over zijn jeugd. Als kindsterren hadden Elizabeth en hij voor de inkomsten van hun familie moeten zorgen. “Ik was een kind dat de familie financieel in stand moest houden. Mijn vader pakte al het geld. Een gedeelte werd voor me opzij gelegd, maar het meeste was bestemd voor de hele familie. Ik deed niet anders dan werken. Soms moesten we laat in de nacht opstaan voor een optreden. Het kon drie uur in de morgen zijn. Mijn vader dwong ons. We moesten op. Ik was zeven of acht jaar oud. Soms waren het clubs of privé-feesten bij mensen thuis. We moesten optreden. “I’d be sleeping and I’d hear my father, ‘Get up! There’s a show!’”
Dus je hebt geen jeugd gehad. Als je het zou kunnen overdoen wat zou je dan veranderen?
“Ik heb een heleboel gemist, maar ik zou niets veranderen”. Jackson gaf toe dat het geven van een show sensationeel was. Hij hield van de bühne. Na het optreden voelde hij zich echter niet op z’n gemak. “I’ve never liked people-contact. Even to this day, after a show, I hate it, meeting people. It makes me shy. I don’t know what to say”.
Theroux hoorde kindergeluiden tijdens het telefoongesprek. Hij vroeg Jackson wat hij zou zeggen als zijn kinderen in zijn voetsporen wilden treden.
“Ze mogen doen wat ze willen. Als ze dat willen heb ik er geen moeite mee”.
Zou je ze anders opvoeden dan je zelf bent grootgebracht?
“Met meer vreugde. Meer liefde. Niet zo afgezonderd”.
Theroux was tijdens het nachtelijk telefoongesprek regelmatig verrast over de bijzondere manier waarop Michael Jackson zich uitdrukte en de woorden die hij voor in de mond had. De zanger sprak soms in schrijftaal. Die gebruikte een idoom dat hij totaal niet verwacht had. De auteur van boeken over treinreizen ging daarom verder dan alleen het stellen van vragen.
Toen Jackson opnieuw zijn ‘lost childhood’ aan de orde stelde, citeerde hij naar eigen zeggen een regel van George William Russell: “In the lost boyhood of Judas Christ was betrayed”. Aan de andere kant van de lijn hoorde hij ‘Wow’ fluisteren. Jackson vroeg hem uit te leggen wat dat betekende. Wat voor jeugd had Judas gehad? Wat was met hem gebeurd? Waar had hij gewoond? Wat voor mensen had hij gekend?
Twintig minuten was niet Michael Jackson maar Paul Theroux aan het woord over de verloren jeugd van de apostel Judas.
Michael Jackson fluisterde opnieuw: ‘Wow…..’
Twintig minuten was niet Michael Jackson maar Paul Theroux aan het woord over de verloren jeugd van de apostel Judas.
Michael Jackson fluisterde opnieuw: ‘Wow…..’
***
Na de millenniumwisseling, leek het, was er van de carrière van Michael Jackson niet veel meer over. In de hitlijsten was zijn naam nauwelijks meer te vinden. Optreden deed hij niet meer. Juridische en financiële problemen stapelden zich op. De zanger was in allerlei opzichten het einde nabij. De redding moest komen uit een vijftigtal mega-concerten in Londen. Was Jackson daar wel toe in staat. “Can Michael Jackson play live?” schreef ene Bill Wyman zelfs op zijn website ‘Hitsville’. De druk moet gigantisch geweest zijn. Een privé-arts moest hem continu ter zijde staan.
De behandeling werd de artiest op 25 juni fataal. Paul Theroux kon nu schrijven wat hij had tien jaar eerder gezien en gehoord had.
De behandeling werd de artiest op 25 juni fataal. Paul Theroux kon nu schrijven wat hij had tien jaar eerder gezien en gehoord had.
Familie Jackson bij de uitvaart van Michael
Harry Knipschild
18 januari 2010
18 januari 2010
Clips
* Charlie Chaplin, Gold Rush, 1925
* Charlie Chaplin, Gold Rush, 1925
* Michael Jackson, Neverland
* Michael Jackson, Childhood
* Michael Jackson en Elizabeth Taylor, Londen, 2000
* Paul Theroux in Singapore, 2014
* Michael Jackson, Childhood
* Michael Jackson en Elizabeth Taylor, Londen, 2000
* Paul Theroux in Singapore, 2014
Literatuur
Lee McLaren, Michael Jackson. Portret van een mega-ster, Den Haag 1992
J. Randy Taraborrelli, Michael Jackson. De biografie, Utrecht 2003
Bill Wyman, 'Can Michael Jackson play live?', website Hitsville, 6 maart 2009
Paul Theroux, 'My trip to Neverland and the call from Michael Jackson I'll never forget', Daily Telegraph, 27 juni 2009
'Michael Jackson doctor to be charged with manslaughter, sources say', NME, 19 oktober 2009
- Hits: 28913