Skip to main content

443 - Kensington – een ambitieuze groep

 
 
Als historicus wacht je meestal een flinke tijd voor je over een ‘actueel’ onderwerp schrijft. Belangrijke feiten komen immers pas later naar buiten. Wat zich vandaag afspeelt is nog moeilijk in een goede context te plaatsen. Ondanks deze beperking probeer ik het af en toe toch eens, zoals met Boef, Ray Slijngaard, Abel en Scooter Braun.
    Wat zat er achter het aangekondigde vertrek van Eloi Youssef, 34 jaar, frontman van Kensington, de succesvolle groep uit Utrecht?
    Afgelopen weken liet hij weten zichzelf niet meer te herkennen in wie hij als zanger van de groep geworden was. “Als ik naar die filmpjes kijk, zie ik een andere gast. Ik was toen achttien. Het past niet meer bij me”, vertelde Youssef in een tv-uitzending aan Humberto Tan. “Het is creatief gezien rond. Ik merkte met het laatste album al dat ik niet veel inspiratie meer voelde binnen deze groep. Het enige waar ik nog over kon schrijven, was het einde. Dat was voor mij het afsluitstuk”.
    Eloi bracht zijn bandleden al twee jaar geleden op de hoogte. “Dat was een van de allerlastigste en kutste gesprekken die ik in mijn leven gevoerd heb. Het was emotioneel, zwaar en ongekend moeilijk. Je maakt het toch uit met drie mannen met wie je zo’n tijd samen bent geweest”.
 
 
443 1 Eloi Youssef stop

 
Het begin van Kensington
 
 
Vijf jaar geleden schreef Amanda Kuyper over de groep en sprak met Eloi, die ze ‘een bedachtzame prater, ondoorgrondelijk’ noemde: “Hij groeide op in de omgeving van Utrecht, maar de mystiek van zijn vaders geboorteland Egypte trok. Hij is er veel geweest, kent de klanken, de muziek met kwart-tonen, de geuren, maar spreekt geen Arabisch”.
    Eloi werd thuis niet aangemoedigd om popartiest te worden – integendeel: “In Egypte studeert iedereen om dokter te worden. Dat ik muzikant wilde worden, leverde een jarenlange stilte op tussen mij en mijn vader”.
    Eloi was ook niet betrokken bij het oprichten van de groep, die al in 2002 bestond als Quad. In 2005 werd de naam in Kensington veranderd en sloot hij zich aan. Ze werden een emo-britpop genoemd en vergeleken met de Arctic Monkeys, die in eigen land nummer één hits hadden met ‘I bet you look good on the dance floor’ (2005) en ‘When the sun goes down’ (2006).
    In 2007 werd Kensington opgenomen in de selectie van het Popronde festival van Stichting Popwaarts, ‘een kweekvijver en opstap naar het live en festivalcircuit voor aanstormend talent’.
 
De groep uitte zich meteen ambitieus. De jongens wilden met catchy liedjes de hitlijsten bereiken en maakten een vergelijking met een boyband, de Backstreet Boys. In eigen beheer vervaardigden ze een EP. Maar ze lieten zich tevens inspireren door Lowlands te bezoeken. In een interview bekenden de jonge artiesten ook zelf op een groot festival te willen optreden, platen te maken, op tv te komen, te toeren, continenten te doorkruisen. Zelfs merchandising stond al op het programma.
    In dat jaar besloten de leden van de groep bovendien te stoppen met studeren. Eloi formuleerde het als volgt: “School was niks voor mij, ik vond het saai, wilde liever andere dingen doen. Vooral op de middelbare school spijbelde ik veel. Ik sliep graag uit, ging met vrienden en een krat bier het bos in en maakte muziek met een vriend die rapper was. Via hem ben ik in contact gekomen met de leden van Kensington, de band die toen nog Quad heette.
    Toen ik hoorde dat hun gitarist ermee zou stoppen, heb ik net zolang gezeurd tot ik hem mocht vervangen. Ik heb mijn havo nog gehaald, maar verder studeren zag ik niet zitten. Ik wilde mijn jongensdroom om rockster te worden waarmaken”.
 
 
Bekendheid
 
 
In 2008 schreef Koen Nederhof dat Kensington bij Snowstar Records getekend had. “De band laat zien een nieuwe stap voorwaarts te willen maken. De indie-groep heeft zich snel opgewerkt met shows in de grotere clubtoer-zalen van Nederland, twee EP’s en verscheidene voorprogramma’s voor de grotere bands”.
    Gitarist Casper Starreveld: “Het balletje moet gaan rollen. We gaan sowieso een album opnemen. We zijn ambitieus, we willen hiermee verder en hier ons werk van maken. We gaan er helemaal voor. Hou ons in de gaten, 2009 wordt ons jaar!”
    Casper was voorbarig. Maar Marin van Campen zag dat jaar een goede toekomst voor de Utrechters. Hij constateerde dat het viertal regelmatig optrad in het voorprogramma van bekendere bands. “Zij mochten het publiek opwarmen voor o.a. The Rascals, Wombats, Subways en Razorlight”. In zo’n geval kwam Kensington vaak beter uit de verf dan de topact. Zijn conclusie: “Van Kensington gaan we meer horen”.
 
 
443 2 Nick BainesNick Baines
 
 
In 2010 verscheen het eerste album, ‘Borders’. Dat was in het buitenland opgenomen – in Leeds en wel onder leiding van Nick Baines, toetsenist van Kaiser Chiefs. De lancering ging gepaard met een uitverkocht Utrechts poppodium EKKO.
    Starreveld toonde zich verbaasd. “Als je ons een paar jaar geleden had verteld dat we EKKO zouden uitverkopen, had ik dat niet geloofd”.
    Volgens Mike van Dooyeweert had de groep inmiddels duidelijk een ontwikkeling doorgemaakt: “De gitaarrock heeft iets van het rauwe randje verloren, klinkt radiovriendelijker en Britser”.
 
Eind 2010 gaf de gitarist aan hoe de groep was opgeklommen. “Aan het begin van het jaar stonden we op de randprogrammering van Eurosonic/Noorderslag. Het sneeuwde. We moesten een uur rond rijden op een industrieterrein, ver buiten de bruisende binnenstad van Groningen, zoekend naar het podium. Zet podium maar gerust tussen aanhalingstekens: dit bleek te bestaan uit vier pallets in de modder op een autosloopplaats, met veertien Mechelse herders als publiek.
    We hebben de show afgezegd, zijn met de staart tussen de benen weggereden en hebben onze frustraties weggezopen in de binnenstad”.
 
Starreveld had ook goede herinneringen. “Als ik één avond mag uitkiezen, dan is het een recente: we speelden eerst in een uitverkochte Melkweg als voorprogramma van My Chemical Romance. Dat was van half negen tot negen uur. Om tien voor tien moesten we in het Patronaat in Haarlem een eigen toershow spelen. We hebben in tien minuten alle apparatuur en instrumenten in de bus gegooid en zijn als een gek, stijf van de adrenaline, naar Haarlem gescheurd. Met diezelfde adrenaline nog door de aderen gierend hebben we een heerlijke set gespeeld voor een fucking ruig publiek.
    Na de show sta je dan na te dampen met een biertje en dan weet je precies waarom je in een bandje speelt”.
 
 
Vooruitgang
 
 
Sabine Schoppers was erbij toen Kensington zich in februari 2011 presenteerde ter gelegenheid van hun eerste headliner-toer door Nederland. Dat deden ze door middel van een akoestisch optreden bij Plato Instore. “Het publiek luisterde muisstil en knikte zachtjes op de maat mee. De meisjes zaten voorin op de grond. Na het optreden namen de twee zangers [Casper en Eloi] uitgebreid de tijd om te kletsen met de fans. Foto’s werden gemaakt en handtekeningen uitgedeeld”. 
 
Tijdens een interview bleek hoe planmatig de groep werkte. Sabine: “Wat opvalt aan de band is dat ze heel veel voor hun fans doen. Bijna elke week verschijnt er wel een actie op hun website. Zo kun je nu bijvoorbeeld een exclusief nummer downloaden als je een foto stuurt met daarop je ticket voor aankomende toer”.
    “De acties op de website werken twee kanten op”, vertelde Casper, “want aan de ene kant is het leuk voor fans, ze worden beloond met bijvoorbeeld een exclusief nummer. Maar je bent meteen ook een band waar altijd wat te halen is, waardoor mensen vaker terugkomen op je site”. 
    Over de contacten met de media was nagedacht, hoorde Schoppers. “Sommige bands staan meteen na het uitbrengen van hun plaat in ‘De Wereld Draait Door’ en op Noorderslag, maar bij ons was dat allemaal pas later. Mensen moesten ons nog ontdekken. We komen langzaam binnengedruppeld in de muziekindustrie. We hebben niet een piek en daarna een dal, maar het is een stijgende lijn”.
 
Het buitenland werd niet vergeten. Casper: “We gaan waarschijnlijk een tijdje naar Berlijn om te schrijven met een producer die we goed kennen. Het werkt voor ons goed om uit je normale wereldje te komen en ergens anders heen te gaan om te schrijven. Dat hebben we ook met ‘Borders’ gedaan in Leeds. Met het tweede album willen we langzaamaan onze grenzen verleggen”.
    Kensington had al gespeeld in België, Duitsland en Frankrijk. Meer optredens buiten Nederland stonden op het programma. Eloi: “Met onze kwaliteiten denk ik wel dat we er klaar voor zijn”.
 
 
‘Aasgieren’ en ‘Afzeikcultuur’
 
 
Niet iedereen was zonder kritiek. Pierre Oitmann vond dat hun liedjes afgekeken waren van wat internationaal succesvolle bands al jaren eerder deden De popjournalist vergeleek de artiesten met een groep aasgieren die om een reeds kaalgeplukt karkas cirkelden. Dat schreef hij bij het verschijnen van het album ‘Vultures’. Maar hij prees het doorzettingsvermogen van de band.
    Tegenover Judith Katz gingen de jongens in de tegenaanval. Nederland was volgens bassist Jan Haker een maaiveld. “Dat komt misschien door de Nederlandse mentaliteit, dat Nederlandse bands op de een of ander manier nooit goed kunnen zijn”. Er werd gesproken over een ‘afzeikcultuur’.
    Kensington voelde zich evenwel ‘gesterkt door creativiteit en ambitie’. Het was moeilijk om in Nederland echt voet aan de grond te krijgen. In het buitenland deden ze betere ervaringen op. Starreveld: “Servië was heel cool. Het voelde punkachtig. Het drumstel hing aan elkaar met een stel touwen en gewoon met z’n vieren daar een beetje pielen. Indonesië was bijna een snoepreisje”.
 
 
443 3 VulturesGoud voor 'Vultures'
 
 
Succes
 
 
In de artikelen die ik over Kensington gevonden heb viel me op dat de ambitieuze groep weinig sprak over de niet-publieke populaire radiozenders (538, Q, Radio 10, Veronica). Veel van hun goede contacten waren met deejays als Giel Beelen van BNN-VARA, een 3FM-omroep waar het commerciële streven slechts beperkt geaccepteerd werd.
    Desondanks bleef succes niet uit. “Het Duitse kledingmerk Jack Wolfskin wilde de demo van ‘Home Again’ gebruiken voor een televisiereclame. Dat bleek een gouden stap. Het tij keerde voor Kensington. Ze tekenden bij het grote label Universal. De singles van het tweede album deden het goed op 3FM”, was op de website van de NOS te lezen. “In het weekend van Eurosonic/Noorderslag 2013 kwam alles samen. De single ‘Home Again’ barstte los en zorgde voor het begin van een achtbaanrit. Er werd bekendgemaakt dat de band op Pinkpop zou spelen en er stonden maar liefst elf shows voor dat ene weekend gepland”.
    De groep noemde het een perfecte storm. Opnieuw hoorde je: “We zijn hier en we zijn hier om te blijven. Dit wordt ons jaar”.
    Later verklaarde Eloi: “Uitgerekend met het uitbrengen van ‘Home Again’, een losse flodder om de campagne in Duitsland wat extra gewicht te geven. Hij lag er toch, we dachten: laten we ’m ook maar in Nederland uitbrengen en binnen de kortste keren was het megahit op 3FM. Op EuroSonic Noorderslag kwam elke keer een hele heftige reactie op dat nummer. Ineens besefte je dat dit het was, dat je nu echt aan het doorbreken was”.
 
Op 22 juli 2013 publiceerde Trouw een artikel met als kop: ‘Kensington is meer dan een standaard poprock bandje’. De groep had slim gehandeld door een ‘festival-versie’ van het album ‘Vultures’ op de markt te brengen, nu met ‘Home Again’ eraan toegevoegd. De Utrechters werden beloond met twee 3FM Awards (beste live act, beste album).
    Starreveld: “We vieren ons jaar met deze festival-editie van ‘Vultures’. Op een gegeven moment kwam er een re-issue van ‘Vultures’ omdat ‘Home Again’ explodeerde en we wisten dat veel mensen het album nog niet hadden, maar dat het wel borrelde. Het was voor ons zelf een cadeautje omdat we op veel festivals staan”.
 
Wat het succes betekende liet Eloi in Oor afdrukken. “Ik zat laatst om een uur of zes ’s ochtends in de trein en er kwam een groepje straalbezopen jongens de coupé binnen. Superluidruchtig, maar geen kwaad in de zin en ze kwamen bij mij zitten. Ik zat met m’n telefoon en moest de dj zijn, muziekjes draaien. 
    Wat luister je nu zelf, vroegen ze na een tijdje.
    Dus ik zei, naar waarheid, dat ik m’n eigen muziek draaide omdat ik een plaat aan het mixen was.
    Nou laat eens horen!
    Dus ik draaide ‘Streets’ en ze zeiden: ja maar dat is Kensington!
    Toen pas viel het kwartje en binnen de kortste keren stond heel die trein op z’n kop, ook de mensen die ergens anders zaten kwamen erbij. Dat was leuk om mee te maken”.
 
In hun belevingswereld was het niet eenvoudig om beroemd te zijn bleek uit de woorden van de frontman. “Buiten concerten om komt het nauwelijks voor dat we herkend worden. Ach, beroemd is zwaar overdreven. Ze moeten je kennen omdat je muziek maakt en niet omdat je elke dag in RTL Boulevard [van een niet-publieke zender] verschijnt.  Op het podium vind ik het geen probleem om beroemd te zijn. Het hoort er juist bij dat mensen dan zo naar je kijken. Dat moet je ook uitstralen, het komt ten goede aan je show.
    Maar zo gauw ik het podium afstap ben ik niet beroemd meer. Dan is het klaar, dan ga je naar huis, of in ons geval nog langs de merchandise stand”.
    De commercie, de merchandising, werd evenwel nooit vergeten.
 
 
Populair (met een schaduwkant)
 
 
Het harde werken van de groep en hun marketing wierp steeds meer vruchten af. In de nazomer van 2014 meldde popjournalist Joris Belgers: “Kensington speelde het afgelopen jaar op zo’n beetje alle festivals. Nu is het derde album ‘Rivals’ er en lonkt de Heineken Music Hall”.
 
 
443 4 Heineken Music Hall

 
Belgers noemde de jongens ‘zelfverzekerd’ en vond dat terecht. Kensington was volgens hem hard op weg de populairste rockband van Nederland te worden. Hij wees op het enorme succes van ‘Vultures’. Een bewijs van hun succes was bovendien dat ze op 5 mei als ambassadeurs van de vrijheid boven Nederland hadden mogen vliegen.
 
Tijdens een gesprek keken de leden terug op hun verleden. Sommige dingen hadden ze, achteraf, beter kunnen doen. “Fouten zijn er gemaakt. Lessen zijn geleerd. Bij debuut ‘Borders’ stond de band bij een klein platenlabel onder contract. De wensen van dat label sloten niet aan bij wat Kensington met zijn tweede album voor ogen had. De band moest zich in de schulden steken om zich uit te kopen. Ze ontdekten de keerzijde van de muziekindustrie. Iedereen wilde een graantje meepikken. Vandaar die titel: ‘Vultures’”.
    Starreveld: “Wij hebben nooit les gehad over hoe je in een band moet zitten. Alles wat je leert, leer je omdat je het eens fout hebt gedaan. Veel bands nokken er op een gegeven moment mee – omdat het niet lukt, of omdat gemaakte fouten te groot zijn om te herstellen. Bij ons is het gelukkig nooit té erg geweest. Het is dat cliché: als je er niet dood aan gaat, word je er alleen maar sterker van”.
    Belgers: “Starreveld en Haker zijn blij die fouten juist vroeg in hun carrière te hebben gemaakt. Ze vergeleken het met een kasteel, dat ze langzaam moesten opbouwen”. Hij zag in Kensington de ‘rockband als bedrijf: een vennootschap onder vrienden. Waar ze alle vier flink in hadden geïnvesteerd: geld lenen bij ouders, stoppen met studeren, het opzij schuiven van een sociaal leven’. 
 
Door het succes was er minder druk om zichzelf te bewijzen. Na de shows hoefden ze niet zelf meer shirts te verkopen of met de fans een praatje te maken. Maar ze deden het wel.
    Intussen was er sprake van een groeiende kritiek. Succes was een raar ding. Met de bekendheid kwam de negatieve kritiek. Op hoge bomen werd nu eenmaal afgegeven. Starreveld maakte een vergelijking met Kane. “Sommige bands worden op een gegeven moment de band you love to hate. Daar ben ik wel bang voor”, zei hij.
    In een ander interview, dat jaar, verklaarde hij: “We hebben wel eens mails gekregen van fans die zeiden: jullie zijn niet meer mijn bandje. In een zaal met tweeduizend man en iedereen zingt mee. Tja, denk ik dan, dat is jammer voor je, maar wees blij dat het zo goed gaat!
    We kunnen daar geen rekening mee houden. Het is een hele logische ontwikkeling als je band groeit. Als we waren blijven steken op het punt dat deze mensen ons zo graag zagen, dan was er nu helemaal geen Kensington meer geweest”.
 
 
Leven en geleefd worden
 
 
443 5 Armin van Buuren KensingtonArmin van Buuren, omarmd door Kensington
 
 
Het steeds maar groeiende succes dreigde uit de hand te lopen. Op de website van de NOS werden de ontwikkelingen recentelijk samengevat. 
    “Met het succes van het album ‘Rivals’ was het tijd voor een Europese toer. En daarna tijd voor rust, want de band merkte dat ze geleefd werden. Casper Starreveld merkte tijdens de opnames van het vierde album op dat hij ineens overvallen werd door emoties. ‘Ineens zat ik hard te huilen zonder dat ik wist waarom. Ik was gewoon overspannen, mentaal en fysiek uitgeput’.
    Ook Eloi merkt het: zijn stem haperde en hij kreeg gevoelens van depressie en desinteresse. Hij gaf zelf aan in een interview: ‘Somber is mooi, ik houd er zeer van om in een melancholische bui te componeren, maar het voelen van niets, die kilte, dat was echt een groot signaal’.
    Hij overwon het met rust, sport en veel coaching. De band huurde een coach in en voorkwam op die manier een burn-out. Samen met Armin van Buuren maakten ze het nummer ‘Heading up High’. Het zorgde voor een toer langs exotische plekken in Azië en Australië, naast hun eigen Europese toer.
 
Kensington was op dat moment de grootste band van Nederland. De mannen voelden de druk, maar wilden er niet aan toegeven. De opnames voor het vierde album vonden plaats in Rome, omdat deze stad die epische vibe had die goed bij hun muziek paste.
    Kensington betrok de studio van componist Ennio Morricone en koos met opzet voor een emotionelere en persoonlijkere plaat. Dat had te maken met de weg ernaartoe: niet toegeven aan het grote succes, maar doen wat je zelf wil.
    De vierde plaat heette ‘Control’, kwam op 28 oktober 2016 uit en ging door op de sound die we kenden van Kensington. Een brullende Youssef, galmende gitaren en epische drums. Het album bevatte meer synthesizers en durfde soms ook instrumenten te strippen en een akoestische setting op te zetten.
    De band speelde nog vijf keer in de Ziggo Dome en maakte op live televisie bekend dat zij in 2018 in de Johan Cruijff ArenA zouden spelen. De mannen wilden meer uitdaging voor zichzelf en een grotere show voor het publiek. Niet lang daarna wonnen ze de Nederlandse Popprijs tijdens Eurosonic/Noorderslag 2018”.
 
 
443 6 popprijs

 
Korte berichten
 
 
Op de sociale media regende het berichten, al dan niet gestuurd door de groep zelf. Zo kon je in 2015 lezen dat je om Kensington in de Ziggo Dome te zien voor bijna 40 euro een staanplaatskaartje kon kopen. Op 19 februari van dat jaar gaf de groep in de thuisstad Utrecht weer eens een concert, niet in een zaaltje maar in de Domtoren, midden in de nacht, met een strijkensemble. “Het is het eerste optreden in de concertreeks Blackstage die is bedacht door een deodorant en douchegelmerk. Kensington gaat voor het eerst akoestisch optreden. Er is plek voor slechts veertig man publiek. De locatie is uiteraard bewust gekozen – een iconische plek in de stad waar onze roots liggen”, verklaarde Eloi.
 
 
443 7 Domtoren

 
De commercie zag inmiddels brood in de Nederlandse rockgroep, met die woorden reageerde popjournaliste Saskia Bosch. Ze was er getuige van geweest hoezeer de ongecompliceerde rock van de groep de fans in vervoering kon brengen. “Uitgelaten legden ze dansend de gang naar de toiletten af”.
    De drummer, Niles Vandenberg, toonde zich verrast door al dat succes. “We hebben kennelijk niet door hoe populair we zijn”, liet hij in het AD afdrukken.
    Een optreden van Kensington kon nogal wat teweeg brengen. Dat was aanleiding voor de gemeente Tiel om de organisatoren van Appelpop te verbieden de Utrechters te engageren als afsluiter, omdat de veiligheidseisen waren aangescherpt. Dat meldde de redactie van het tijdschrift Entertainment Business, dat zich bezig houdt met de zakelijke kant van het vak.
    De groep moest laveren tussen muzikale idealen en hun ambities om het overal te maken, in Nederland en de rest van de wereld, waar ze zich regelmatig voor een klein publiek moesten waarmaken.
 
 
Verder en verder
 
 
De Utrechters kregen steeds meer publieke erkenning. Hun album ‘Rivals’ bereikte niet alleen de triple platina-status maar werd in 2017 op 3FM Nieuws uitgeroepen tot het best presterende Nederlandse album aller tijden. De groep trad in grote Nederlandse stadions op.
    Eloi Youssef uitte zich bescheiden: “We willen geen concerten om geld te verdienen. Je moet een loopbaan vooral niet zien als een parcours waarop het alleen maar groter moet. We maken ons geluk niet afhankelijk van het aantal toeschouwers”.
 
Met het succes groeide ook de kritiek. Hans van Lissum bezocht in november 2017 een optreden van de groep in de Ziggodome. In de popjournalistiek was het gebruikelijk geworden om een recensie van sterren te voorzien (maximaal vijf). Kensington kwam in het Parool niet verder dan twee sterren. Zijn mening vond je terug in de tekst: “Het uitverkochte optreden hing aan elkaar van clichés. Het was van een onverschrokkenheid waar menig kamikazepiloot nog een puntje aan kan zuigen”.
    Hans besefte: “Critici halen over het algemeen hun neus op voor de risicoloze formulerock van de Utrechtse band, terwijl fans massaal meebrullen met de refreinen. Daar is goedbeschouwd niets mis mee. Maar hoe een band als deze het voor elkaar krijgt om een verbijsterende vijf avonden achter elkaar in een uitverkocht Ziggo Dome te staan (plus volgend jaar zelfs een optreden in de Arena), dat schudt je toch even door elkaar: hoe valt die uitzinnige populariteit in hemelsnaam te verklaren?”
    Volgens Van Lissum was het optreden vrijwel identiek aan wat hij drie jaar eerder had meegemaakt – ‘een teken dat artistieke ontwikkeling ergens ver onderaan het prioriteitenlijstje van de band bungelt. Het vervelende is dat Kensington simpelweg niet van dat platgetreden pad af kan wijken. Als je erop gaat letten schrijven ze steeds onbeschaamd hetzelfde liedje, frustrerend eenvormig en saai. Tegen de tijd dat hit ‘Riddles’ wordt ingezet, ben je murw gebeukt door al die creatieve armoede. Zelf doen ze ook niet veel om de sjeu erin te krijgen.
    Er is het obligate smartphone-zaklampmomentje (tijdens het nummer ‘Little Light’), er zijn vlammen die omhoog spuiten, serpentineslingers knallen feestelijk bedoeld uit het plafond’.
 
 
Ommekeer?
 
 
443 8 Eloi Youssef SophiaEloi Youssef met dochter
 
 
In het najaar van 2019 verscheen het album ‘Time’. In die tijd kon je op de website Nu.nl lezen dat er iets veranderd was bij Eloi. “Sinds de geboorte van zijn dochter Sophia staat Kensington niet meer op nummer één bij frontman Eloi Youssef. Volgens de zanger was dat vroeger wel anders.
    ‘Alles week voor Kensington. Nu plan ik alles heel goed. Zomaar ergens een interviewtje tussendoor? Daarvoor lever ik geen dag met mijn dochter in’.
    Voor de 32-jarige zanger was de komst van zijn dochter een verrassing. In 2015 liet zijn ex-vriendin weten dat ze zwanger was van zijn kind. ‘Ik voelde meteen: dit gaat een heel heftig jaar worden’. Er volgden verwarrende maanden voor Youssef. Wat hem hielp, was om zijn emoties van zich af te schrijven, zoals in het nummer ‘Control’. ‘Dat gaat over weten dat er iets groots aankomt waarvoor je niet bewust hebt gekozen. Ik vond het moeilijk geen controle over de situatie te hebben’.
    De zanger is zich ervan bewust dat niet veel mensen weten van het bestaan van zijn dochter en dat sommige Kensington-nummers over haar komst gaan. ‘Dat vond ik in het begin ook prettig. Ik wist nog niet hoe de geboorte mijn leven zou beïnvloeden. Wilde dat in alle rust uitvinden. Het was iets te puur, iets te echt om buiten mijn privékring te vertellen’, aldus Youssef.
    Wat voor de zanger ook speelde, was dat hij in het begin moeite had om te accepteren dat zijn kind zou opgroeien met een vader en een moeder die niet meer bij elkaar waren.
    ‘Maar nu weet ik: ik kies hier met volle overgave voor. Ik ben dolblij met de drie dagen per week die ik met mijn dochter doorbreng. Dat is gewoon de waarheid en die wil ik kunnen uiten. Ik vertrouw erop dat mensen daarmee ook goed kunnen omgaan’, aldus Youssef”.
    Van zijn ambities was weinig meer over.
 
 
De pandemie
 
 
Zoals gebruikelijk kondigde de groep begin 2020 plannen aan om het buitenland te gaan veroveren. Het corona-virus gooide echter roet in het eten. Optredens in eigen land en buiten de grenzen werden aanvankelijk uitgesteld, later geannuleerd. Op 13 juni verscheen een artikel over de consequenties in de Telegraaf.
    “De kick van het optreden voor duizenden stampende fans is iets wat muzikanten door de coronacrisis maanden moeten missen. Ook de festivalzomer van Kensington ziet er heel anders uit.
    ‘Optreden voor een groot publiek werkt verslavend, dus ik kamp met lichte afkickverschijnselen’, vertelde gitarist Casper Starreveld. “‘De adrenaline die je dan voelt en de directe voldoening die dat geeft moet je nu uit andere dingen halen. Het is best wel saai af en toe. Maar er zit niets anders op dan te accepteren dat dat nu nou eenmaal niet kan’.
    Hoe zeer Starreveld zijn extra vrije tijd ook weet te vullen met tuinieren, barbecueën en Mario Kart, niets kan optreden met Kensington vervangen. ‘Het gevoel dat je krijgt als je voor vijftigduizend man optreedt op Pinkpop en samen muziek maakt met je crew, dat is helemaal ‘on hold’ gezet’.
    Het is volgens de gitarist ook moeilijk in te schatten wanneer de coronamaatregelen grote concerten en festivals weer toelaten. ‘Je hebt heel veel experts rondlopen die daar allemaal wat over zeggen. Maar dit is zo groot en overweldigend, we kunnen niet voorspellen hoe het gaat lopen’.
    Naast mentaal is de crisis voor de hele cultuursector financieel erg zwaar. ‘Denk ook aan alle mensen achter de schermen, onze crew, de festivals en poppodia. De hele sector heeft een enorme deuk gehad. We mogen straks dan wel weer optreden, maar waar? Welke plekken overleven het?’
 
Kensington kan voorlopig het hoofd nog wel boven water houden. ‘Voor ons is het voordeel dat we niet heel veel kosten maken als we niet spelen. We hebben geen mensen in dienst. We zijn geen restaurant, sportschool, festival of poppodium’.
    Starreveld pleit ervoor dat er meer wordt gekeken naar maatwerk. ‘Een optreden in de Ziggo Dome voor honderd man is bijvoorbeeld heel anders dan in Paradiso. Er wordt heel erg gedacht vanuit regels en gekeken naar wat niet mag. Maar wat kan er wel? Dat soort maatwerk mis ik nu’.
    Zelf hoopt de gitarist van harte volgend jaar weer de festivals plat te kunnen spelen. ‘Ik ben wel hoopvol dat het volgend jaar weer kan. Maar dat is mijn bescheiden mening als gitarist en ik heb geen glazen bol natuurlijk’.
    Tot die tijd bedenkt Kensington creatieve manieren om muzikaal bezig te blijven. Zo trad de band op in de Ziggo Dome voor dertig fans en staat er een livestreamconcert vanuit het Scheepvaartmuseum in Amsterdam gepland. ‘Deze tijd gooit de boel ook open. Het dwingt je om creatief te zijn’”.
 
De populariteit van de groep bleef dat jaar overeind. In de Top 2000 was Kensington met elf songs vertegenwoordigd, een record. De hoogste klasseringen waren voor ‘Sorry’ (76), ‘Uncharted’ (87), ‘Streets’ (373), ‘Heading up high’ (513) en ‘War’ (543).
 
 
Eloi Youssef vertrekt
 
 
443 9 Lowlands 2021Het festival dat niet doorging: Lowlands 2021
 
 
Op 19 januari 2021 zette de groep definitief een streep door zijn Europese tournee. “‘Omdat COVID-19 helaas nog steeds zeer aanwezig is over de hele wereld, zijn we genoodzaakt onze Europese toer officieel te annuleren. Weer uitstellen is te moeilijk geworden en we willen iedereen een duidelijk bericht sturen’, schreef de rockband. ‘Het is simpelweg niet mogelijk om op dit moment iets ingewikkelds als een Europese toer te (her)plannen. Het is balen, maar we denken dat dit op dit moment de beste en enige mogelijke beslissing is’”.
    Welke ambities er ook over waren in deze moeilijke tijd voor groepen en organisatoren, even leken ze nog tot leven te komen in het warme gedeelte van het jaar. Maar gaandeweg kwamen er opnieuw beperkende maatregelen. Festivals als Pinkpop en Lowlands bijvoorbeeld gingen zowel in 2020 als in 2021 niet door. Als band moest je wel sterk in je schoenen staan om steeds opnieuw vooruit te kijken.
    Voor Eloi Youssef hoefde het niet meer. In het najaar liet hij definitief weten er mee te gaan stoppen. De andere leden van de groep zeiden door te zullen gaan. We zullen het zien.
 
 
443 10 bericht

 
Harry Knipschild
1 december 2021 
 
Clips
 
 
Literatuur
 
‘Kensington opgenomen in Popronde 2007’, Pro Culture, 1 mei 2007
‘Jubileumgelul met Kensington’, 3 voor 12, 30 september 2007
Koen Nederhof, ‘Aan optimisme en ambitie geen gebrek bij samenwerking Kensington en Snowstar’, 3 voor 12, 10 oktober 2008
Marin van Campen, ‘Kensington verrijkt erelijst’, 3 voor 12, 16 april 2009
Mike van Dooyeweert, ‘Kensington heeft het publiek op de hand’, 3 voor 12, 19 juli 2010
‘Utrecht blikt terug met Casper Starreveld (zanger/gitarist Kensington)’, 3 voor 12, 31 december 2010
Sabine Schoppers, ‘Kensington op dreef’, 3 voor 12, 17 februari 2011
Pierre Oitmann, ‘Vultures’, Nu.nl, 11 mei 2012
Judith Katz, ‘Kensington bekritiseert afzeikcultuur’, Nu.nl, 17 mei 2012
‘Kensington is meer dan standaard poprock bandje’, Trouw, 22 juli 2013
Willem Bemboom, ‘Kensington – lastige keuzes’, Oor, juli 2014
‘Nachtconcert Kensington in Domtoren’, Nu.nl, 19 februari 2015 
‘Kensington verrast door eigen populariteit’, Nu.nl. 20 februari 2015 
Saskia Bosch, ‘Kensington is ongecompliceerd, juist dat slaat aan’, Trouw, 23 februari 2015
Amanda Kuyper, ‘Interview Eloi Youssef. Eindelijk ruimte voor persoonlijke liedjes’, NRC, 24 oktober 2016
‘‘Rivals’ van Kensington best presterende Nederlandse album aller tijden’, 3FM, 17 juli 2017
‘Kensington wil geen concerten geven voor het geld’, Nu.nl, 21 november 2017
Hans van Lissum, ‘Kensington stort zich in het moeras der clichés, Parool, 23 november 2017
Robert van Gijssel, ‘Kensington wint Popprijs tijdens Noorderslag’, Volkskrant, 20 januari 2018
‘Leden Kensington raakten overspannen tijdens opnamen vierde album’, Nu.nl, 8 mei 2018
‘Kensington gaat vanaf maart 2020 toeren door Europa’, Telegraaf, 31 oktober 2019
‘Kensington-gitarist Casper Starreveld is vader geworden’, Nu.nl, 15 november 2019
‘Kensington-zanger: band niet meer op nummer één na komst dochter’, Nu.nl, 19 november 2019
‘Dotan en Kensington genoodzaakt buitenlandse tour af te blazen’, Nu.nl, 13 maart 2020
‘Kensington: afkickverschijnselen door geannuleerde shows’, Telegraaf, 13 juni 2020
‘Kensington zet streep door Europese tournee’, Nu.nl, 19 januari 2021
‘Kensington annuleert concertenreeks in Ziggo Dome’, Nu.nl, 13 november 2021
‘Frontman Eloi Youssef herkende zichzelf niet meer in Kensington’, Nu.nl, 15 november 2021
‘Kensington door de jaren heen’, NOS, 16 november 2021
‘Frontman Eloi Youssef verlaat Kensington met akoestisch album ‘Unplugged’’, AvroTros, 27 november 2021
  • Raadplegingen: 5830