Skip to main content

437 - Een centrale rol voor Mick Fleetwood in Fleetwood Mac (1977)

 
 
De meeste popgroepen houden het niet langer dan een decennium vol. In de loop van hun bestaan gaan tegenstellingen tussen de bandleden opspelen. De een vindt het wel mooi zo, de ander wil zich verder ontwikkelen. De een heeft veel meer inkomsten omdat hij/zij liedjes schrijft, de ander niet. De onhebbelijkheden gaan irriteren, enzovoort.
    In 1977 bestond Fleetwood Mac tien jaar. In die tijd was er nogal wat veranderd. Enkele bandleden waren vertrokken, andere gekomen en ook weer verdwenen. Fleetwood Mac was in 1977 niet meer de zelfde groep als in 1967. Maar de drummer, Mick Fleetwood, en de bassist, John McVie, waren er als enigen nog steeds. De ritmesectie was in zekere zin de basis van de groep geworden.
    De belangrijkste ontwikkelingen in de geschiedenis van de groep waren het vertrek van oprichter Peter Green en de komst van het Amerikaanse duo Lindsey Buckingham en Stevie Nicks.
 
 
Rumours
 
 
Geen enkel jaar was zo succesvol als 1977. Het album ‘Rumours’, opgenomen in 1976 en op de markt gebracht in februari, een paar maanden later, sloeg in als de spreekwoordelijke bom. ‘Rumours’ bereikte al snel de top van de Bilboard album-hitlijst en wist de nummer één positie een en dertig weken lang vast te houden, meer dan een half jaar. Binnen enkele weken werden miljoenen exemplaren van de elpee verkocht. Singles als ‘Go Your  Own Way’, ‘Don’t Stop’ en ‘Dreams’ zorgden ervoor dat de muziek van Fleetwood Mac continu op de radio ten gehore werd gebracht.
 
 
437 1 Rumours

 
 
 
Record World
 
 
Voor het Amerikaanse vakblad Record World was het grote succes aanleiding om de editie van 17 september 1977 in het teken van ‘Rumours’ te plaatsen. Een kleurenfoto van de groep vond je vanzelfsprekend op de omslag. De single ‘Don’t Stop’ stond die week met stip op nummer 3 genoteerd. Maar liefst 48 pagina’s waren een ‘Salute to Fleetwood Mac’. 
    Bladen als Record World, Cashbox en Billboard maakten zo’n ‘special’ met een zakelijke bedoeling. Wie zich betrokken voelde of wilde voelen, kreeg de kans om dat duidelijk te maken door een advertentie te plaatsen. Waarschijnlijk werd het aantal redactionele bladzijden zelfs aangepast aan het advertentie-volume. Hoe meer betaalde boodschappen, hoe meer artikelen. Een bekend gegeven in de uitgeverswereld.
    Vanwege de vele advertenties was in de uitgave van 17 september volop ruimte voor artikelen. De leden van de groep werden afzonderlijk in het zonnetje gezet, evenals allerlei betrokkenen, bijvoorbeeld Mickey Shapiro (jurist), Tom Ross (agent voor boekingen), Judy Wong Cornick (secretaresse), Ken Caillat en Richard Dashut (producers) en diverse employees van platenmaatschappij Warner Brothers, inclusief directeur Mo Ostin. Natuurlijk werden tevens heel wat pagina’s volgeschreven over de ‘Fleetwood Mac Succes Story’.
 
 
Mick Fleetwood
 
 
In een ‘gewoon’ muziekblad – gericht op het platen kopend publiek – zou de spotlight waarschijnlijk gericht zijn op Stevie Nicks, Lindsey Buckingham en zangeres Christine Perfect. Die traden tijdens de optredens immers het meest op de voorgrond.
    Bij Record World was dat minder het geval. De drummer speelde een centrale rol in het ‘saluut’. Een lang interview, verspreid over heel wat pagina’s, had als titel ‘Mick Fleetwood: Musician and Businessman’. De slagwerker van de groep trad tevens op als het zakelijke middelpunt. De speciale editie van Record World zal ongetwijfeld in overleg met hem tot stand gekomen zijn.
 
 
437 2 Record World

 
In het interview, met Sam Sutherland, vertelde Mick over zijn jeugd. “I started playing when I left school. I was 14 ½, and I went to London and stayed with my sister, with the intention of playing the drums.
    I got the one job I had working in a big store, Liberty’s, for about three weeks. Then I started playing drums down at the club with Peter Bardens and a band called the Senders. I think I got the job mainly because my father had bought me a drum kit, and I lived in the same cul de sac mews in London as Peter did. That’s really how I got in: by pure chance”.
    Van enige ervaring in een groep was geen sprake. “I had never drummed with a band. I just drummed to records, but I had been doing that for about three years”.
    Als jongetje had Mick gezellig meegespeeld met platen van bijvoorbeeld de Shadows (‘Apache’, ‘FBI’) , Sandy Nelson (‘Teen Beat’, ‘Let there be drums’) en de Ventures (‘Walk don’t run’, ‘Perfidia’). “I just drummed to records”.
 
 
Muzikant
 
 
Als muzikant voelde Fleetwood zich aanvankelijk vooral aangetrokken tot de ritmische klanken van Bo Diddley, een van de artiesten van Chess Records in Chicago. Oude opnamen van dat label (met artiesten als Muddy Waters, Willie Dixon en Chuck Berry) waren populair in Groot-Brittannië in de jaren zestig. “We started the Cheynes. This was around when the Stones had started to get popular. We were playing a lot of clubs, bars and universities, playing all that stuff like Bo Diddley.
    I joined another band when the Cheynes broke up, a band called the Bo Street Runners. There was a TV program in England called ‘Ready Steady Go’ and they won a prize for new bands.
    I was looking for a gig so I joined them for a while, but nothing ever happened with the band. Then I went back with Peter to Peter B and the Looners, which was an instrumental band. We played all Booker T., Willie Mitchell stuff, Billy Preston, Mose Allison, and a whole load of things”.
 
 
Blanke blues
 
 
Mick kwam in contact met artiesten als Peter Green, John Mayall en Eric Clapton. Voorlopig trad hij niet zelf op de voorgrond.
    “Peter [Green] had just done a really short stint with Mayall when Eric Clapton left and went to Greece, and all that fell through. He was going to go and wander around the world, but he came back and got his gig back with John Mayall”.
    Blanke bluesmuziek werd belangrijk, ook voor hem. “Peter Green got a few licks down at that point, but he was just naturally a really good player. He could deliver the conviction.
    We stayed like that, and then the band and Peter B. went with Beryl Marsden and Rod Stewart, and it turned into the Shotgun Express, which was like a three within one situation; it was the same sort of idea as Steampacket, with Long John Baldry and Rod Stewart and Brian Auger.
    Eric finally left Mayall, and then Peter left the Shotgun Express to join the Bluesbreakers for about a year. I carried on with the Shotgun Express, and that died a natural death”.
    Bassist John McVie kende hij wel in die tijd, maar niet meer dan van elkaar begroeten.
 
 
Uit en weer in de muziek
 
 
Na het mislukken van de Shotgun Express begon Mick een eigen klus-bedrijfje. Met muziek had dat niets te maken. “I stopped playing and started a window cleaning business. I couldn’t do anything else. I just bought a little truck and did decorating, window cleaning, anything”.
 
Mick had geen hoge dunk van zichzelf als muzikant. “I was just a simple player”.
    Waarschijnlijk was hij daarom blij toen hij door Peter Green gepolst werd om bij de Bluesbreakers van John Mayall te komen spelen. “Pete phoned me up and said [drummer] Aynsley Dunbar was leaving or had been asked to leave John Mayall. I played with them then and said, ‘Yeah, I’ll give it a go’.
    Aynsley Dunbar hoorde niet echt bij de bluesmuziek die Mayall ten toon spreidde, kon Mick zich in 1977 nog goed herinneren. “Aynsley’s a very good player; I think he was getting too complicated for the type of music John Mayall was doing. That’s one thing they could be sure of with me. I wouldn’t be complicated”.
    Het simpele drummen van Mick Fleetwood gaf de doorslag.
 
 
437 3 John Mayall

 
Fleetwood Mac
 
 
Bij John Mayall bleef je meestal niet lang. Het verblijf was vaak een opstapje naar volgende activiteiten. Zo ging het ook met Peter Green, die Fleetwood Mac in 1968 opzette, in eerste instantie als bluesgroep. Mick hielp mee, meer niet. “Fleetwood Mac was definitely going to be a blues band from the start; that’s what we wanted to do. We didn’t really think about it. We just did what we did, and the person doing most of it was Peter. He was the main force within the band, and we just took a natural course from there”.
    De groep heette aanvankelijk Peter Green’s Fleetwood Mac, met de namen van Green, Fleetwood en John McVie erin verwerkt. Het eerste album, met songs van Robert Johnson, Elmore James, en Howlin’ Wolf  was meteen een bestseller in Groot-Brittannië. De single ‘Need your love so bad’, geschreven door Little Willie John (1937-1968), belandde in de top tien van Nederland.
 
Maar langzaam, in stapjes, werd de blues verlaten, gaf Mick in het interview aan. “We ended up, while Peter Green was still in the band, as something other than a blues band. By the time we did ‘Then Play On’ [album in 1969], there’s a lot of harmonies in there. But we’ve always sort of had a blues label. It’s true that when we started out, we were just playing Elmore James, B. B. King, shuffles and all that, and I think doing it pretty well for young whiteys.
    Then Peter started writing things like ‘Albatross’, which just happened; we didn’t say ‘we’re going to stop playing the blues’”.
 
 
Veranderingen in de groep
 
 
Peter Green, in zekere zin het genie van de groep, kon niet van de drugs afblijven. Aan Gijsbert Kamer vertelde Fleetwood onlangs: “Peter was de baas, hij zette onze blueskoers van toen uit. Tegelijkertijd was hij zo gespeend van ego dat hij de band vernoemde naar de ritmesectie. Peter verliet de band al na een paar jaar. Hij kon het succes van zijn eigen nummers ‘Albatross’ en ‘Oh Well’ niet aan en stortte mentaal in. Te veel drugs, schizofrenie, een opname in een inrichting: heel verdrietig allemaal”.
    Bij menige andere groep in die jaren gebeurde hetzelfde. Het was de tijd van de ‘geest verruimende middelen’ – met alle gevolgen van dien. Bij Pink Floyd bijvoorbeeld moest inspirator Syd Barrett het veld ruimen.
 
Door het vertrek van Peter Green kwam de groep in een nieuwe fase terecht. Er moest gezocht worden naar een nieuwe koers om overeind te blijven. Het oude repertoire, met de drummer en bassist bleef tot in 1977. “We’re not preoccupied with burying our past”, liet Mick Fleetwood in Record Mirror afdrukken. De groep, met een steeds wisselende bezetting, bleef bouwen op die vaste basis.  “I think that’s one thing, we never feel we’ve compromised or made terrible blunders and then suddenly got lucky. It’s just that everything has been very natural, with people coming in and out of the band free to do what they do best and just make that part of Fleetwood Mac”.
 
Volgens Mick Fleetwood kon de groep zich onder moeilijke omstandigheden handhaven omdat ze steeds aan het werk waren. Met optredens bleven ze op de been. “We used to do like four or five month tours. Got to make a living. All I can remember, is being on the road. We [were] a hard working band, and no one ever turned around and questioned it.
    We just got used to touring, and I think the fact that we did keep going and didn’t completely fall apart when changes went down, that we just got the band together and went back out to face whatever was in front of us, is the reason we’re still going. We just kept going, and the fact that we did keep touring enabled us to sell records, which is the whole point”.
 
De inkomsten kwamen na verloop van tijd vooral uit de VS. “After the band was a huge success in Europe, at the beginning, and that all went down, it started taking a nosedive. So we came over here, and just kept on doing it, and we were able to sell 200,000 or 250,000 albums every time, without going downhill; it was always steadily increasing”.
    Mick benadrukte nog eens dat de groep Groot-Brittannië niet verlaten had om belasting te ontduiken, zoals bijvoorbeeld de Rolling Stones dat in 1971 gedaan hadden. “It wasn’t because of tax reasons. It’s because we were working, and it was the only place we were working, the only place that meant something to us. In England we had been big, and had taken a dive, and it was redundant”.
 
 
Buckingham – Nicks
 
 
In 1975, tijdens de zoveelste personeelswisseling, kwamen Lindsey Buckingham en Stevie Nicks in de groep. “When Stevie and Lindsey joined, everything went bananas. And it was because we did keep going. There’s an incredible bond between us”.
 
 
437 4 Buckingham Nicks

 
De redacteur van Record World was niet ontgaan dat de overgang van Engeland naar Amerika niet zonder problemen gegaan was. De groep had gebroken met manager Clifford Davis. Die had een Amerikaanse toernee doorgezet toen de groep weer eens uit elkaar gevallen was. Omdat er nu eenmaal contracten getekend waren stuurde hij een stelletje muzikanten de oceaan over die zich presenteerden als de ‘nieuwe Fleetwood Mac’.
    In het artikel over het succes-verhaal kon je in Record World lezen: “Manager Clifford Davis, by his own account concerned that he could be slapped with lawsuits by promoters irate over the canceled dates, hastily assembled ‘the new Fleetwood Mac’ (comprised of members of various other bands in his managerial stable but none of the members of the real band) and sent them to America to complete the tour.
    To make a very long story as short as possible: the so-called ‘bogus band’ tour was disastrous,the masquerade being obvious to promoters and audiences alike, and the real Fleetwood Mac succeeded in aborting the tour with a temporary injunction. This touched off a series of Dickensian suits and countersuits between Davis and the band”.
    Davis werd aan de kant gezet. 
 
 
Drummer tevens manager van Fleetwood Mac
 
 
Fleetwood Mac besloot om het management zelf ter hand te nemen. John McVie, (tijdelijk) gitarist Bob Welch en Mick Fleetwood gingen hun zaken zelf behartigen. McVie had er niet veel zin in en Welch verliet de groep. Zo kwamen de zaken na verloop van tijd op het bord van de drummer te liggen. Volgens Mick had het goed uitgepakt. In zekere zin kon hij achteraf makkelijk praten. ‘Rumours’ was immers een geweldig succes geworden.
    Mick: “It was a blessing in disguise, because for whatever reasons, the day that that partnership fell out was the day that the band started doing something, and doing a lot better than it had done before that.
    Me and Bob Welch and John, we were just doing it. There’s a point where I became more noticeably involved. For whatever it’s worth, that sort of thing has just come naturally. There was no big thing about it. When Bob was in the band, it was probably mainly him and myself that dealt with all the renegotiating with [platenmaatschappij] Warners and whatever. No one was the manager, though”.
 
 
437 5 businessman

 
In Record World werd dit aangeduid: “A frustrating managerial dispute led to the decision to form $eedy Management and its parent organization, Penguin Promotions, with Fleetwood and McVie the principals”.
    Na het vertrek van Welch en wegens gebrek aan belangstelling bij McVie, nam Fleetwood het heft in handen. Als manager verwierf hij extra inkomsten. Dat kwam goed uit omdat Mick, in tegenstelling tot andere leden van de groep, zelf niet in staat was om (goede) songs aan te leveren. “I get paid to do it”, vertelde hij.
 
 
Mick Fleetwood aan zet
 
 
Door zijn jarenlange ervaring wist Mick wel ongeveer hoe het toeging in de muziekbusiness. Maar natuurlijk lang niet alles.
    Mick: “I’m not a big technician. I just approach it on a very human level, which is probably pretty confusing to a lot of people who are used to having hustlers walking in. They didn’t get that, and I think, at first, a lot of people thought it would be completely disastrous”.
 
Diverse managers boden aan de groep zakelijk te helpen, zeker toen het in 1975 goed ging met het album ‘Fleetwood Mac’ – met daarop hitsingles als ‘Rhiannon’ en ‘Say you love me’.
    Mick: “You can imagine how, when the band started to do noticeably well, I can’t name how many people, including what were probably some very talented managers, approached us.
    We weren’t completely freaked out because we’d been ripped off, we just chose not to have anyone poking their nose in; we felt we could do it on our own.
    I’m not recommending it; I think it’s a slightly unusual situation. But I do feel responsible for the basic cord of what the band clings to, or does, and I feel safe in saying I’m responsible for initiating a lot of things.
    Most people thought it was going to be impossible. They just said, ‘You can’t do it, forget it. The only way your band is going to make it is to change the name’.
    There were a whole load of different suggestions from really legitimate, important managers in the business. And of course many of them said, ‘You’re doing all right now, but you can do so much better’.
    That’s fair enough. They’ve got to sell their gig”.
 
Fleetwood Mac had evenwel besloten om het nu verder zelf te doen: “We just kept going, ‘No, no, no’”.
    Als je het zakelijk beleid uit handen gaf, was je soms een vijfde of meer van je inkomsten kwijt, aldus Mick Fleetwood. Bovendien had de groep slechte ervaringen met hun oude manager. Door de zaken zelf aan te pakken hielden ze het initiatief in eigen hand. “We’ve got complete peace of mind. Right now, we definitely make more money like this”.
 
De groep werd ook door de platenmaatschappij onder druk gezet. Vanwege de exploderende verkoopcijfers werden de belangen steeds groter.
    “It’s no secret that the people at the record company were more than worried, especially after [het album] ‘Fleetwood Mac’ started taking off. They realized what was happening, and even before it did, they too said, ‘Are you thinking of getting a manager?’”
 
 
437 6 Seedy Management

 
Mick liet zich niet aan de kant zetten. De drummer kon het management naar eigen zeggen er best bij doen. “The whole band is so tight. It might be all right starting off with a manager, but this band is like a highly-tuned operation, and wouldn’t respond to some blunt instrument coming in, thinking they’re doing the right thing. There’s a trust between all of us that would make that a problem”.
    Mick ging meestal op zijn gevoel af. “It’s pure instinct, utter instinct. Every move that’s ever been made was one where I said, ‘Don’t worry, it will happen’, and, touch wood, it has happened. It’s like a little magic guiding star, and it has certainly turned out well. I am not saying it’s all luck, it’s not. But I’m not a manager manager”.
    Fleetwood ging zelfs een stap verder. Hij nam ook het management van voormalig bandlid Bob Welch op zich.
 
Mick deed het werk niet alleen. Er was inmiddels een kantoor verrezen met diverse medewerkers. “It started off with Judy Wong, and we were working out of her house. We paid part of the rent. Then things started happening, so Judy mentioned this office that was for rent, and we started discussing whether we wanted to get an office.
    During the tour, I said, ‘All right, what we’re going to do is put the deposit down out of my money, in case anyone else doesn’t want to pay for it, so when I come back from the tour we can look at it’.
    I just did it. I knew we needed one, so I took the responsibility. No one liked it, but that’s how it started, even to what the office was and where it is now. It’s very un-Hollywoody”.
    
Alles draait om de eenvoud
 
 
Het ging er betrekkelijk eenvoudig aan toe. Geen dure suites om van daaruit zaken te doen met en door kostbare juristen. “I don’t like that sort of thing”.
    Als muzikant pakte Mick de zaken enigszins uit de losse pols aan, zo nodig met een beetje humor. Door het grote succes van de twee bestseller-albums kon hij zich dat wel permitteren, vond hij – soms zelfs met een beetje humor en plezier. “I think everything can be much more human if only people would let it happen. I don’t mind walking into a record company and doing business, but I’m not going to sit there and pretend that I can read figures off the top of my head.
    Really, it’s all a lot of bullshit anyhow. Either something is doing well or it isn’t. Within reason, there’s no point worrying about the album slipping off the charts: then you say, ‘All right, it’s happening, so what can we do about it’, and then you go out and tour, or you try and get more promotion to build airplay. That’s not a big deal.
    I don’t mean to brand everyone on that. I’m just saying I think there are a lot of people in the management business that find it necessary to make their job seem very difficult”.
    Zo moeilijk was het volgens hem nu ook weer niet. “Generally, I think the whole thing about it is really quite simple. You have to be honest and cut out all the bullshit”.
 
 
437 7 managerMick Fleetwood, manager in 1977
 
 
Menigeen was aanvankelijk verrast door de zakelijke aanpak van de drummer. “They are prepared for the usual approach, which they don’t get from us. But once people have worked with us for awhile, they realize that this is the situation we want, and we’re not going to have some famous manager take us over. There was a time when they were confused. Now that they’ve accepted that, I feel that when I go to see people at Warner Bros., or to see Tom Ross at ICM, it’s very much as a friend; there’s no paranoia. I’m not some hustling, high-pressure person that is pummeling you all the time. I might walk in and just say, ‘Why wasn’t that done?’”
    Voor wie het nog niet begreep: “We pay a record company to do their job, and they make a lot of money out of rock ’n’ roll, as do agents and everyone else, right down the line. Why should I have to be continuously lurking at your ankles to get you to do something you should be doing anyhow?”
 
De directe aanpak van Fleetwood Mac bracht natuurlijk ook risico’s met zich mee. “If anything goes wrong, they feel it quicker, whereas if you have someone else managing, they can cover things up a lot easier. The people in Fleetwood Mac are not totally protected from what goes on, but I think that’s good”.
    Dat was onder andere het geval tijdens de opnamen van ‘Rumours’. De groep bleef maar werken in de studio te Sausalito (Californië). De rekening liep steeds verder op. “We were aware of how much money was being spent. There was definitely a huge bill at the other end. But I think the band felt comfortable with the basic tracks, even though they were far from finished, and that’s the way we justified spending the added time on it. You have to be honest about it. And I can assure you that if, after six months of listening to it, we had started to dislike it, we would have admitted that. We all felt that somewhere in there was a really strong album.
    The record company was really good about it, actually. They would phone up every three months and say, ‘How’s it going?’ They never heard one note until it was finished”.
 
Sam Sutherland vergeleek de aanpak van Mick als zakenman met die van Mick als drummer. “It sounds like your approach to drumming: don’t put in more than you have to, but be sure that whatever you do put in is at the right point”.
    Fleetwood: “Yeah, I do find it intriguing. I like to worry”.
 
 
437 8 Album hitlijstBillboard, album hitlijst 27 augustus 1977
 
 
Nederland
 
 
Ter gelegenheid van ‘Rumours’ ging Fleetwood Mac op toernee. Nederland bleef niet achter met een ‘volgepakte Jaap Eden hal’. In Oor merkte Robert Palombit op:  “Fleetwood Mac heeft zich de laatste jaren danig geroerd op de transfermarkt en kan nu een verjongde ploeg in het veld brengen met hier en daar een routinier. Het huidige Fleetwood Mac is niet te vergelijken met het oude, maar maakt nog steeds uitstekende muziek. Swingende middle of the road-achtige nummers werden afgewisseld met sfeervolle ballads en heavy gitaarwerk.
    Mick Fleetwood en John McVie spelen nog steeds hetzelfde als tien jaar geleden en vormen het gewapend betonnen fundament voor de drie solisten: Stevie Nicks, Lindsey Buckingham en Christine McVie. Men durfde het aan om ‘Oh Well’ en ‘The Green Manalishi’ te brengen, nummers die onverbrekelijk zijn verbonden met Peter Green. Oudgedienden Fleetwood en McVie stonden erop die nummers te spelen. Toen Fleetwood Mac van het podium liep en de verlichting uitging, begon het laaiend enthousiaste publiek te joelen en plotseling zag je honderden lichtjes in de hal. Overal zag je brandende lucifers, wegwerpaanstekers en hier en daar een Ronson. Het was net kerstmis. Het konsert was één van de beste van dit seizoen”.
 
In een ander artikel, nu in Muziek Parade, werd verslag gedaan van een ontmoeting en een geheim gehouden feestje. 
    Mick voerde het woord. “Hij is ook mede direkteur van Penguin Productions, de maatschappij van Fleetwood Mac, waarvan de groepsleden werknemers zijn. De naam Penguin Productions is gekozen door John McVie, die een ontzettende dierenliefhebber is. Hij zet zich in voor dieren die op uitsterven staan. Wij geven jaarlijks ook heel wat geld aan stichtingen die zich met dat soort dingen bezig houden.
    John heeft lange tijd op een zeilboot gewoond, die in een klein haventje lag in Florida. Tegenwoordig heeft hij een mooi huis aan het strand. Hij is gek met water en vissen. Met zijn nieuwe vriendin botert het goed. We wonen nu allemaal in Californië en het strand bevalt ons best. Terug naar Engeland willen we alleen voor de vakanties”.
 
 
437 9 Fleetwood Mac in KortenhoefFleetwood Mac in Kortenhoef
 
 
Het geheime feest vond plaats in Kortenhoef, in restaurant het Regthuis. Die avond overhandigde Ben Bunders, de vroegere jazzliefhebber die directeur van platenmaatschappij WEA geworden was, een gouden elpee aan Fleetwood Mac omdat er in ons land maar liefst 25.000 exemplaren van ‘Rumours’ verkocht waren. Op een taart stond ‘WEA Records welcomes Fleetwood Mac to Holland – Don’t Stop’, de titel van een single.
    In het tijdschrift onthulde de redacteur van Muziek Parade: “Mick Fleetwood trouwde zo’n acht jaar geleden met Jannie, kreeg twee kinderen, die inmiddels 4 en 6 jaar oud zijn. Ruim twee jaar geleden werd het huwelijk ontbonden. Eind vorig jaar zijn ze opnieuw in het huwelijksbootje gestapt.
    Ze zijn nog nooit zo gelukkig geweest”.
 
 
Harry Knipschild
27 september 2021
 
Clips
 
 
Literatuur
Roberto Palombit, ‘Tafelkleed’, Oor, 20 april 1977
‘Fleetwood Mac maakt ’t te gek’. Muziek Parade, juni 1977
Samuel Graham, ‘The Fleetwood Mac Success Story’, Record World, 19 september 1977
Sam Sutherland, ‘Mick Fleetwood: Musician and Businessman’, Record World, 19 september 1977
Chris Eggertsen, ‘Fleetwood Mac Founder Mick Fleetwood Sells Recorded Music Rights to BMG’, Billboard, 14 januari 2021
 
  • Raadplegingen: 3718