426 - ‘Rock your baby’ (George McCrae) – hit van het jaar in 1974
Wat waren de grootste hits in de jaren zeventig? De Stichting top 40 maakte elk jaar een rangorde op basis van de klasseringen in de wekelijkse hitlijst. Vooral die platen maakten een kans om hoog te eindigen, die niet rond de jaarwisseling uitgebracht werden, want dan moest de klassering over verschillende jaren uitgesmeerd worden.
Dit waren de nummer één hits:
1970. Corry & de Rekels, Huilen is voor jou te laat
1971. Jacques Herb, Manuela
1972. Julio Iglesias, Un canto a Galicia
1973. Sharif Dean, Do you love me
1974. George McCrae, Rock your baby
1975. George Baker Selection, Une paloma blanca
1976. ABBA, Dancing queen
1977. Boney M., Ma Baker
1978. John Travolta & Olivia Newton John, You’re the one that I want
1979. Kiss, I was made for lovin’ you
Henry Stone (1921-2014)
Zonder Henry Stone hadden we wellicht nooit gehoord van George McCrae, die in 1974 met ‘Rock your baby’ de grootste hit van het jaar leverde. Stone, pseudoniem van Henry David Epstein, heeft niet de erkenning gekregen die bijvoorbeeld Berry Gordy, Ahmet Ertegun of Clive Davis ten deel is gevallen. Maar hij speelde wel degelijk een interessante rol in de Amerikaanse muziekbusiness.
Bij zijn dood vatte de redactie van Trouw zijn leven als volgt samen: “Discopionier Henry Stone (93) is overleden. De muziekproducer drukte een groot stempel op de discomuziek. In het weeshuis waar hij opgroeide, leerde Stone trompet spelen. In de oorlogsjaren belandde hij in een legerorkest waar hij in aanraking kwam met ‘zwarte muziek’. In de jaren vijftig nam hij een plaat op met de toen nog onbekende blinde zanger Ray Charles. De doorbraak van Stone kwam toen hij als producer James Brown hielp een single uit te brengen. Grote successen behaalde hij met discohits in de jaren zeventig en beginjaren tachtig met KC & The Sunshine Band, met hits als ‘That’s the Way (I Like It)’ en ‘Get Down Tonight’”.
Stone werd geboren in de Bronx (New York). Vanaf 1947 opereerde hij vanuit Miami in Florida. Om een goede boterham te kunnen verdienen hield hij zich met veel facetten van de muziekbusiness bezig. Hij werkte onder allerlei namen als regionaal distributeur van grote labels, was actief als muziekuitgever, zette eigen studio’s op, trad op als talentenontdekker, je kon het zo gek niet bedenken. Iemand als hij werd wel eens aangeduid als ‘hustler’, een opportunist, die maar wat aanrommelde en af en toe succes had.
Timmy Thomas (1973)
In 1973 kreeg ik [HK] beroepshalve te maken met een van de artiesten die zich onder de hoede van Stone manifesteerden. Het internationale bedrijf waar ik voor werkte, Polydor International in Hamburg, had een overeenkomst getekend voor de muziek van Timmy Thomas. Die had in een studio van Stone een simpele instrumentale opname gemaakt van zijn song ‘Why can’t we live together’, met gewoon een ritmebox en een orgeltje. Aan het einde zong Timmy nog een stukje mee.
In de Melody Maker schreef Richard Williams: “The record is entirely the achievement of one man, Thomas, and it took only 15 minutes to record, down at the Glades Records studios in Miami, Florida. Thomas does literally everything on the record - simultaneously. He plays the organ parts with his right hand, percussion on the organ with his left (with the aid of preselected rhythm sound effects), and bass with his feet on the organ pedals”.
Timmy kwam naar Nederland om zijn single op televisie onder de aandacht te brengen. Het was leerzaam en plezierig om met de bescheiden artiest een dagje op te trekken. Zo ving ik iets op van de sfeer waarin bij het bedrijf van Henry Stone gewerkt werd.
‘Why can’t we live together’ werd een wereldhit. Stone bracht snel een album uit om in te haken op het succes van de single. Continuïteit was er niet. Er kwamen geen nieuwe hits meer voor de artiest. Zo ging het wel vaker bij Henry Stone, ben ik later gaan beseffen.
TK Records
De samenwerking van Stone met Polydor beperkte zich tot Timmy Thomas. De Amerikaan ging later in zee met platenmaatschappij RCA. Dat was jammer voor het bedrijf waar ik werkte, want zo miste ik de singles die in de jaren erop met veel succes verschenen.
De nieuwe onderneming van de Amerikaan heette TK, vernoemd naar ene Terry Kane die op een zolder van zijn kantoor een studio had opgezet. Stone had, lijkt mij, geen ambitie om een platenmaatschappij als Motown of Atlantic op te zetten. Met zijn artiesten, songwriters en producers probeerde hij gewoon geld te verdienen. De in die tijd opkomende disco-muziek, met nogal wat eenmalige toppers, paste in die aanpak. Zijn bedrijf werd aangeduid als een conglomeraat – van alles proberen en dan maar zien wat er uitkwam.
Stone wist zich met goede medewerkers te omringen. Uit zijn magazijn haalde hij Harry Wayne Casey, uit zijn studio Richard Finch. Het tweetal werd de kern van een groep die zich K.C. and the Sunshine Band ging noemen. De muziek van de groep en van TK kreeg de naam Florida Sound. Florida is immers de ‘Sunshine State’.
George McCrae
Een van de artiesten die Stone onder zijn hoede nam was George McRae. Op zijn website publiceerde de artiest: “Born the second oldest of nine children on October 19, 1944 in West Palm Beach, Florida and the son of a policeman, George McCrae had his first singing experience in church at the age of six.
As a teenager he sang with the Roosevelt High School Glee Club and eventually formed his own group, the Jivin’ Jets, before joining the U.S. Navy in 1963. Back on civilian street, four years later, George sang in clubs and lounges around Florida and after seven years of modest musical success and a couple of records, enrolled in college to study law enforcement. But music was still on his mind”.
In de Palm Beach Post deed Scott Bernarde samen met George gedetailleerd verslag van het begin van zijn loopbaan. Samen liepen ze naar de plek waar het begonnen was, niet alleen voor hem zelf, maar ook voor Gwen Mosley, zijn toenmalige echtgenote. “The West Palm Beach native was pointing to the building where he and singer Gwen got their first big break. In 1968 the building at 114 Narcissus Street was a striptease club called the Kandy Bar – the first white club to hire the duo.
The McCrae’s joined the white house band, Apollo Myth, and performed two nightly sets of Motown and R&B hits six nights a week for $500 a week.
It was ‘classy’, McCrae remembers, a room where all the top strip acts tantalized. The patrons were polite upper-and middle-class Palm Beachers whose idea of a wild time was dancing – the police chief on down – beneath the psychedelic lights in the black-walled club”.
Optreden voor een blank publiek was bijzonder. “McCrae and his wife had played the Ebony earlier in 1968, opening for teenage Miami diva Betty Wright [1953-2020]. But playing a white club in Palm Beach County, especially one frequented by members of the Kennedy family and other fun-seeking bluebloods from across the Intracostal, was almost unheard of for black entertainers.
McCrae earned extra pay sweeping out the club during the day. He laughs at that now. ‘I didn’t mind doing it’, he says, ‘because I’d find a lot of loose money cleaning up, $10 and $20 bills’.
‘Rock your baby’ – de opname
Dankzij Betty Wright, die in 1968 een hit had met ‘Girls can’t do what the guys do’, wisten George en Gwen de aandacht te trekken van Henry Stone. Ze werkten bovendien als achtergrondkoortjes in diverse lokale studio’s. Februari 1974 zag er aanvankelijk niet goed uit. “One February day in 1974, he was sitting in T.K. waiting to record background vocals for Gwen. He was almost 30 years old and confused about his future. He hadn’t recorded a song of his own in two years and had toyed with retiring to the 9-to-5 world. He and Gwen had just had a baby. He needed a plan. McCrae decided to give singing one more shot”.
Het geluk lachte hem onverwacht toe. Wat er precies gebeurde valt achteraf niet meer objectief vast te stellen, was in de krant te lezen. Zo gaat dat wel meer als er een grote hit uit het niets ontstaat. Iedereen trekt dan achteraf de eer naar zich toe. “Everyone’s story is a little different. Howard Casey and Rick Finch had been trying to come up with tunes for their new group [K.C. and the Sunshine Band]. Out of thin air they composed a track they thought had potential but was too high for KC’s voice.
‘We were messing around and this incredible track just fell into place’, recalls K.C. ‘I knew once I started with the melody, it wasn’t a K.C. song’. He searched for someone to sing it, me. Gwen McCrae was too busy, but George McCrae wasn’t”.
Een lief liedje
In het artikel kon je lezen hoe George reageerde. “While most everyone says it was recorded that same day, McCrae remembers having at least a day to learn the song – which didn’t have finished lyrics. McCrae asked girls he knew how they’d like to be song to; he even asked his mother.
Sing it soft; sing it gently, they said. Sing it like Sam Cooke or Smokey Robinson, they said.
‘So I sang it naturally’, McCrae says.
The song was recorded in one day. McCrae nailed the lead vocals in one take after K.C. gave him the finished lyrics.
Of the lyrics, K. C. says, ‘I was thinking of the love that comes from your parent when they take you in their arms and rock you, the warmth of that, or if you’re in love with someone and just saying hold me, or someone says ‘I’m having a (bad) day, so hold me’. You know there’s nothing to it, just say you want to do it and rock your baby. Everything just fit perfectly’.
‘When we put his voice on it’, he adds, ‘it was like the sound of an angel’”.
Zo zou ‘Rock your baby’, een lief liedje, tot stand gekomen zijn.
‘Rock your baby’ – een onverwachte hit voor George McCrae
George wist niet wat hem overkwam toen ‘Rock your baby’ aansloeg. “The song simmered on American radio, but exploded in the dance clubs of France, Germany and Canada. By May it was a hit on the U.S. R&B charts. McCrae, who had worked for years for this was getting nervous. Sure, he wanted a hit, but not a smash, not an era-defining classic, just a modest hit that would allow him to play small clubs until he grew old.
Outside of Navy service in Pensacola and the Philippines in the mid-'60s, he had rarely ventured out of South Florida. He doubted he could handle the faster pace, the bigger crowds, the press and the pressure.
But ‘Rock Your Baby’ crossed over to the pop charts in early June, debuting at No. 93. The song snagged No. 1 on July 13. ‘It took off like the biggest rocket in life. It was a monster’, said Steve Alaimo [zakenpartner van Henry Stone]. ‘It started in the discos in France, then came back to the U.S.’
McCrae went from nervous to terrified. When the Palm Beach Post-Times called for an interview, McCrae was stunned. He’d had a Post-Times paper route as a kid. In McCrae’s world, the Post-Times was the paper. The paper he once delivered wanted an interview!
Tegen wil en dank op toernee?
Worse than being interviewed, he had to perform in New York. All his life he had heard how dangerous and rotten the Big Apple was. Now he was scheduled to open for the Jackson 5 at Madison Square Garden. He would survive, he thought, by hiding out in his hotel room before and after the show.
‘Rock Your Baby’ remained more than two months on the U.S. charts and reportedly was a hit in 51 countries”.
Howard Casey: “The first time I heard it there was something mesmerizing about it. When you put it on, you just wanted to keep listening to it. You can feel something magical about the track, and when we added the words, it became even more magical and mystical”.
George McCrae in Nederland
Platenmaatschappij Inelco, die RCA Records in Nederland vertegenwoordigde, haalde de zanger in juli 1974 naar ons land om hem een filmpje voor AVRO’s TopPop op te laten nemen. Waarschijnlijk omdat hij inmiddels een ster in Amerika geworden was, werd de internationale pers uitgenodigd.
In het Nieuwsblad van het Noorden kon je op de dag van de tv-uitzending lezen: “George McCrae staat in Amerika met zijn ‘Rock your baby’ bovenaan in de top-100. Hij was deze week even in Nederland voor televisie-opnamen en liet zich door de Amsterdamse grachten rondvaren in gezelschap van een aantal Europese showpersmensen. Het was de bedoeling van de platenmaatschappij om meneer George McCrae te interviewen, want die gelegenheid krijg je niet elke dag. Helaas overstemde de motor zozeer het binnensmonds gewauwel van George, dat er van interviewen weinig terechtkwam.
Bovendien zat er een juffrouw achter de microfoon te tetteren, wat allemaal attractief was in Amsterdam, waardoor de nogal moeilijk te verstane woorden van George volkomen de mist in gingen. Er zal dan ook weinig over worden geschreven, neem ik aan. Enige troost boden de champagnecocktails, en het koude buffet, dat voor de gelegenheid aan boord was gesleept”.
Henry Stone, George McCrae, met gouden plaat
Zes weken later was Mcrae opnieuw in ons land. Harrie Cremers, redacteur van het Limburgs Dagblad was erbij. Hij schreef:
“Grijp een zanger, die naar een comeback hunkert na twee jaar zonder succes, plus een jong team van schrijvers en producers, ook nog iemand die geen noot kan lezen of schrijven en een drummer die het zichzelf allemaal heeft geleerd. Veeg dat op een hoop en wat krijg je?
Een van de best verkochte platen van het afgelopen jaar.
George McCrae is omhoog gevallen met ‘Rock your baby’ dank zij de inspanningen van bovengenoemd groepje. Hij is de zanger die er na twee jaar zinloos zingen mee op wilde houden.
George: ‘Voor mij hoefde het niet meer. Ik wilde me weer gaan wijden aan mijn rechtenstudie. De afgelopen twee jaar heb ik zelf nauwelijks gezongen. De meeste tijd heb ik gespendeerd aan mijn vrouw Gwen. Vroeger zongen we samen. Zij kreeg een leuk aanbod van een platenmaatschappij. Daarna zijn we muzikaal losgekoppeld. Ik heb haar al die tijd zo’n beetje gemanaged’.
In feite heeft George McCrae zijn waanzinnige platensucces min of meer aan Gwen te danken. ‘Het ging op een gegeven moment allemaal zo snel, dat ik me er nog niet helemaal van bewust ben wat er allemaal is gebeurd. Ik wilde het gewoon nog één keer proberen voordat ik er definitief mee zou uitscheiden. Daarom ging ik naar het kantoor van TK Records. Daar hadden ze net een nummer op band gezet dat ze Gwen wilden laten zingen. Maar Gwen had het ontzettend druk. Ze lieten het aan mij horen en ik wist het onmiddellijk. Dit was de plaat waarmee ik ’t voor de laatste keer zou proberen. Binnen een kwartier had ik het ingezongen.
Mijn directeur is daarna meteen in het vliegtuig gestapt om het overal in Amerika te laten horen. ledereen was er gek van. Nou, je kent het resultaat. ‘Rock you baby’ heeft nummer één gestaan aan beide kanten van de oceaan’.
George mist nog steeds de allure van een vedette, die na één grote hit voor zijn hele leven vrijwel binnen is. ‘Het ging op een gegeven moment allemaal zo snel, dat ik me er nog niet helemaal van bewust ben wat er allemaal is gebeurd. Elke avond ben ik doodmoe en ’s morgens vroeg begint het weer. Het geeft een verrukkelijk gevoel dat dit me is gelukt.
Vanaf het begin heb ik meteen Gwen bij mijn succes betrokken. Het is waanzin om nu onafhankelijk van elkaar door te gaan. Wie mij boekt, krijgt Gwen er ook bij, want sinds kort treden we weer samen op. Wat heb ik aan een grote hit als daarmee mijn geluk wordt vernield?’
George is niet de enige gelukkige. In zijn spoor volgen de twee creatieve breinen achter ‘Rock your baby’. Het zijn H. W. Casey en Rick Finch. Zij schreven het nummer, frunnikten het met een ritme-box, een selfmade drummer, een gehuurde gitarist en hun eigen instrumentale capaciteiten in elkaar. Een toevalstreffer, die in lange tijd niet wordt overtroffen”.
Finch en Casey
Casey was blijkbaar eveneens in ons land. De journalist citeerde hem: “We hebben ons vijf jaar lang te pletter geschreven om dit te kunnen bereiken. Sommigen zeggen dat we het snel hebben verdiend, maar vergeet niet dat we er lang over hebben gedaan om zover te komen”.
George McCrae legde aan de Zuid-Limburger uit dat hij zijn plannen voor een afscheid had laten varen. “Ik wil nu blijven. Dit hitsucces evenaren is onmogelijk, maar met onze sound kunnen we nog hele leuke dingen doen”.
Twee concerten van George McCrae in Nederland
Henry Stone probeerde het succes van ‘Rock your baby’ te continueren – een beetje op de manier zoals hij dat eerder bij Timmy Thomas gedaan had. Een album – dat natuurlijk ‘Rock your baby’ heette – moest zo snel mogelijk verschijnen. Het bestond gedeeltelijk uit al eerder gemaakte opnamen. Binnen een paar dagen werden de resterende songs op de band gezet. Aan Bert Salden vertelde McCrae in 2018 dat de opvolger van zijn grote hit, een van de tracks van het album, een eerder geflopte single (‘I can’t leave you alone’) was. Zo ging TK om met de vertolker van een wereldhit.
Met een gelegenheidsorkest werd de artiest aan het eind van het jaar bovendien op pad gestuurd. Hij trad bij ons op in Rotterdam (De Doelen) en Amsterdam. Melody Maker: “George has brought his own band over to [Europa] for the tour. Calling themselves the G.M. Express, they are Brad Stone (drums), Bruce Romanof (guitar), Jackie Burvick (keyboards) and George Murrey (bass). The band was formed from New York musicians shortly after the success of ‘Rock Me Baby’ in the States”.
Rotterdam
Piet Koster, redacteur van het Vrije Volk, sprak met hem kort na aankomst in ons land en noteerde dat George zich optimistisch uitte. “Het was een lange, moeilijke weg, maar de zaken beginnen nu eindelijk mee te zitten”.
De journalist deelde die mening niet. “Na het concert in Rotterdam zal de naam van George McCrae nog wel even blijven gloeien, maar wij vrezen, dat hij toch te weinig in zijn mars heeft om een blijvertje te worden”.
In zijn recensie van het concert was Koster vernietigend. “Het voorgevoel, waarmee ik even over vieren de grote zaal betrad, werd al spoedig bewaarheid.
Waar zo’n man als George McCrae en zijn ‘Rock your baby band’ hun onstuimige reputatie vandaan hebben is me een raadsel. Ik vond ze zowel kwantitatief als kwalitatief meedogenloos door de mand tuimelen.
Kwantitatief, omdat zij het tijdens het Doelen-concert niet verder brachten dan zeven nummers, terwijl er op de elpee ‘Rock your Baby’ tenmmste één meer staat. En kwalitatief bleef het gezelschap nog verder beneden de maat omdat dit optreden nauwelijks beantwoordde aan de, door de verkoop van ruim acht miljoen platen, onwillekeurig toch gewekte verwachtingen. Een grote tegenvaller.
Tijdens het eerste nummer werd dat al duidelijk. De veel te harde begeleiding zorgde ervoor dat er van George McCrae niet veel meer te horen was dan wat schorre keelgeluiden. Tijdens zijn tweede nummer, ‘I can’t leave it up’, probeerde hij dat gemis aan vocale kwaliteiten met zijn act wat te verdoezelen. Maar met wat lullige schrikgebaartjes tegen een microfoon kom je er niet.
En ook niet als je, tijdens een adempauze halverwege, een schokschouderend meisje vrij uitvoerig op de mond gaat zoenen. En helemaal niet door tijdens de overige nummers een beetje houterig over het podium te zwalken als een van zijn boeien geslagen baggermolen. Zo schep je toch geen sfeer! Evenmin als mét het krampachtig geschreeuwde ‘Stamp your feet!’
Goed, er werd dan op McCrae’s verzoek tegen het slot nog wel een partijtje meegestampt, maar dat vermocht aan m’n einddruk nauwelijks iets te veranderen”.
George McCrae was volgens Koster van zijn troon gevallen.
Voor het Algemeen Dagblad zat Ton Olde Monnikhof in de Doelen. Hij was niet zo negatief als Koster. Zo was Ton vol lof over de begeleiders. “De ‘Rock your baby’-band was uitstekend, vooral de bassist en de drummer. Maar dat zal het publiek waarschijnlijk niet opgevallen zijn, want dat had alleen oog voor sexy George”.
Over de zanger was hij kritisch. “De songs van George McCrae zijn nogal monotoon, zowel in opbouw als in uitvoering. Ook voor show hoef je niet naar McCrae te gaan. Geen spektakel, maar wel veel melige en ouderwetse grappen. De bewegingen van de soepel dansende McCrae maken in dit opzicht natuurlijk wel veel goed. McCrae’s stem is apart, maar hij gebruikte hem maar matig omdat hij bij voortduring wat ijle kreetjes voortbracht zonder oprechte ‘soul’. Bij het inzetten van ‘Rock your baby’ (inmiddels zijn er 8 miljoen platen van verkocht!) buitte hij zijn populariteit als een echte volksmenner uit.
Natuurlijk wist het nieuwe idool McCrae zich van (een uiteraard ingebouwde) toegift te verzekeren. Daarmee probeerde hij wat al te duidelijk de korte duur van de show – een half uur – te camoufleren”.
Olde Monnikhof concludeerde het onbegrijpelijk te vinden dat de Amerikaanse artiest zo’n succes had op de Nederlandse hitparade.
Amsterdam
Enkele uren later stond George McCrae voor de tweede keer op een Nederlands podium, in Amsterdam. Elly de Waard van de Volkskrant was er bij en genoot. “Het was een zeer gezellige boel zondagavond in de Amsterdamse Jaap Edenhal. Ondanks het feit dat er misschien maar vijftienhonderd man van het publiek dat George McCrae in Nederland tot grootste hitverkoper van dit jaar heeft gemaakt, aanwezig was in de kale ijshockeyzaal, heerste er een bijna familie-achtige sfeer. En de leeftijden varieerden van zeer jong tot oud.
Het ging er zo ontspannen toe, dat organisator Paul Acket waargenomen kon worden, terwijl hij een ijsco kocht van een op rock ’n’ roll platen swingende bejaarde ijsventer. De koffie- en frisstand van oud-Ajacied Sjaak Swart boekte een flinke omzet”.
Het publiek had zich volgens Elly lekker laten opwarmen tijdens het voorprogramma: eerst de Dutch Rhythm and Steel Band en daarna de begeleidingsgroep van George McCrae. “De groep bestond uit bas, drums, elektrische piano, gitaar en twee blazers, die het geluid van de platen voldoende wisten over te brengen. McCrae zelf danste het podium op in een zwart satijnen broek die in kokette laarsjes gestoken was. Zijn handelsmerk, het naakte bovenlijf, werd slechts aan het oog onttrokken door een gebloemd Balkan-hesje”.
Over de uit Amerika overgekomen zanger liet De Waard in de Volkskrant afdrukken: “Het repertoire van McCrae is nog vrij beperkt en bijna al zijn songs staan in het melodische en ritmische teken van zijn grootste hit ‘Rock me baby’. Maar dat hoef je bij hem nauwelijks als een bezwaar te ervaren. Zijn optreden is uiterst charmant, innemend en spontaan en wordt bovendien met de volle inzet afgeleverd.
Een nummer dat ‘You got my heart’ heette en de huidige hit ‘I can’t leave you alone’ brachten de sfeer er volledig in. McCrae kon het tempo daarna vertragen met een ballade, die werd opgedragen aan alle ‘lovers’ in de zaal. George inviteerde de toch al in kluiten bij het podium hangende vrouwelijke fans om, als ze alleen waren, zich tot hem te wenden.
Zijn sexy heupgewieg bleef niet zonder uitwerking, want tijdens het daarop volgende ‘You can have it all’ slaagde een fan er in om de podiumwacht te passeren en het nummer tot ieders verrassing en vreugde (niet in het minst die van McCrae zelf) op te luisteren met langdurige omhelzingen, onder welke McCrae er toch nog in slaagde om door te zingen.
Tonelen als deze zijn in Amsterdam niet meer voorgekomen sinds de legendarische concerten van Wilson Pickett en Joe Tex, dus er heerste vreugde en opwinding alom. McCrae is dan ook iemand die voortdurend ‘Woman, take me’, roept en gillende koren waren wel degelijk zijn antwoord.
Zijn optreden was heel wat minder geroutineerd en professioneel dan dat van Ike en Tina Turner die het in dezelfde sensaties zoeken, maar het was, ondanks de beperktheid, heel wat veelzeggender en opwindender [!].
‘Rock me baby’ was natuurlijk het klapstuk van de avond. Het werd zo lang herhaald dat McCrae zich intussen kon verkleden en iedereen tenslotte meezong, maar het nummer is sterk genoeg om zo’n behandeling te kunnen verdragen.
De Jaap Edenhal beleefde gisteravond kortom weer een ouderwets soul-avondje”.
De recensies van Elly de Waard, Piet Koster en Ton Olde Monnikhof in gerespecteerde landelijke dagbladen bewezen – mijns inziens – hoe subjectief het commentaar is van iemand die om den brode naar een concert gestuurd wordt om verslag te doen.
Niet alle lezers hoeven het met zo’n journalist eens te zijn. Een enkele lezer neemt wel eens de moeite dat te uiten. Zo publiceerde het Algemeen Dagblad een ingezonden brief van Lucia van Ooik uit Schoonhoven. Het optreden van McCrae was volgens haar beslist geen tegenvaller. “George McCrae staat nog aan het begin van een hopelijk succesvolle carrière, een gelikte show is niet nodig. Zijn zang, bewegingen en zeer goede begeleiding zijn genoeg voor een prima optreden. Ik heb – en met mij ongetwijfeld vele anderen – erg genoten. Dat kan ons niet worden afgenomen, zelfs niet na zo’n waardeloze recensie”.
100.000 verkochte LP’s in Nederland
Het vervolg
Evenals bij TK-artiest Timmy Thomas kwam er na die ene hit niet veel meer terecht van de carrière van George McCrae. Nieuwe hitsingles bleven uit en zijn huwelijk met Gwen liep stuk. Al snel ging het bergafwaarts. Na allerlei mislukkingen en affaires kwam de artiest in 1989 opnieuw terecht in Nederland, om precies te zijn in het Limburgse plaatsje Munstergeleen, waar hij trouwde met fotomodel en zakenvrouw Yvonne Bergsma, die tevens als zijn manager ging optreden.
Voor meer actuele gegevens kunnen we nu dus terecht bij enkele Zuid-Limburgse journalisten die met de voormalige wereldster hebben gesproken.
2012
Bergsma nam, zo lijkt, meteen het heft in handen. Toen Wester van Gaal hem in 2012 interviewde, werden de meeste vragen niet door de artiest maar door haar beantwoord. Toen hij aan George vroeg hoe het met hem ging, vertelde zij: “Het gaat heel goed met hem”.
“George, hoe ben je in Limburg terecht gekomen”, was een natuurlijke vraag.
Yvonne: “Vertel het hem, George”.
George: “Voor de liefde. Voor Yvonne. Dit is haar huis. Ze had me geboekt in het casino waar ze werkte, in Landgraaf”.
Yvonne: “Ik was de eerste vrouwelijke croupier van Nederland, maar ik boekte ook artiesten: Rod Stewart was er die week ervoor, en Gloria Gaynor. Toen hij hier aankwam was hij op de vlucht voor alle rechtzaken met zijn vrouwen. En hij had vijf vuilniszakken met ongeopende enveloppen bij zich”.
George: “Yvonne heeft alles voor me opgelost. Ze heeft alles bijgelegd met de vrouwen die nog geld eisten en heeft het geld geïnd dat ik nog moest krijgen. Met Judith had ik in Canada gewoond. Ik had daar nog een huis. Ik was daar begin jaren tachtig naartoe verhuisd. Het ging toen niet zo goed. De muziek was veranderd. Ik had helemaal geen geld meer, ik werkte als visverkoper in Winnipeg”.
Yvonne riep George tot de orde: “Je dwaalt af, George”.
George: “Ja. Met Yvonne ben ik begin jaren ’90 teruggegaan naar Canada om de spullen op te halen die daar nog lagen. Gouden platen, bontjassen, dat soort dingen. Ik ging terug met een hele bestelauto vol met gouden en platina platen gewikkeld in bontjassen. Ik stond net die achterbak in te laden toen een agent langs kwam rijden. Hij dacht dat ik een bontsmokkelaar was en sloeg me in de boeien. Toen ik zei dat ik George McCrae was wilde hij dat ik ‘Rock Your Baby’ zong. ‘Sing that high note, nigger’, zei hij. Toen stond ik ‘Rock Your Baby’ te zingen met mijn handen in de lucht”.
2018
In Parkstad Actueel keek George met redacteur Ton Reijnaerts nog eens terug naar zijn jonge jaren. “In mijn jeugd waren Sam Cooke en Doris Day mijn idolen”, hoorde Ton. George vertelde hem bovendien over de rassenscheiding die hij hadf meegemaakt. “Er waren twee drinkfonteinen in de wijk: een voor blanke en een voor zwarte mensen. Bordjes onderstreepten gebod en verbod. Als je betrapt werd dat je water dronk uit de bron voor blanken belandde je subiet in de gevangenis. Toch heb ik er stiekem wel eens van gedronken”.
In 2018 kon McCrae wat rustiger terugkijken op wat hem na ‘Rock your baby’ allemaal overkomen was. Eerst was hij miljonair, daarna raakte hij in een existentiële crisis, aan de bedelstaf bijna. “Ik was getrouwd met vrouwen met een gat in de hand”.
Over zijn ervaringen als visverkoper en portier in een hotel vertelde hij drie jaar geleden: “Ik vond dat alles niet vernederend. That’s life! Ik heb volop genoten van het leven. Niemand had me geleerd hoe met groot succes en veel geld om te gaan. Daarna moest ik, zoals iedereen, gewoon werken om te overleven. Door de discipline die ik in de marine leerde, kon ik dat aan”.
George McCrae en Yvonne Bergsma
Over hun huwelijk tekende Reijnaerts op uit de mond van Bergsma: “George sleepte nogal een verleden met zich mee, twee echtscheidingen, een net verbroken relatie, vier dochters waaronder een van enkele weken oud. Hij bezat nul euro en sleepte koffers vol met onbetaalde rekeningen, niet vergoede gages, juridische claims etc. met zich mee. Zelf had ik een mooi en intensief leven. Ik had een eigen woning in Munstergeleen, een fantastische baan in het casino en was daarnaast succesvol als model”.
In Parkstad Actueel kon je lezen dat de twee elkaar desondanks wisten te vinden. “George gaf niet op. En de volhouder won. Yvonne Bergsma gaf haar baan op en nam ook het management van de voormalige superster over. Zij het onder de voorwaarde dat ze 15 procent provisie ontving voor iedere boeking”.
Aan popjournalist Bert Salden, voormalige perschef van Telstar Records, vertelde George over zijn diensttijd in Vietnam. “Ik werkte voor de luchtmacht, als administrateur. Dat bracht me trouwens ook in Japan, op de Filipijnen, in Hongkong en Taiwan. Overal zong ik in legerclubs”.
McCrae had het naar eigen zeggen naar zijn zin. “Ik had en heb veel optredens in Europa, met name in Duitsland. Europa heeft meer respect voor legendarische artiesten. Ik voel me hier al sinds 1989 thuis. Yvonne is nu ook mijn manager en dat is prima. We hebben samen een zoon, Shaka, die ook zingt”.
Salden: “George en Yvonne hebben huizen in West Palm Beach (Florida), op Aruba en in Munstergeleen”.
George: ‘We wisselen af, maar hier in Limburg voel ik me het meest thuis. Hier komt de zon van de mensen. Hier heb je verse lucht en echte mensen. Ze zijn hier vriendelijk. Hier kun je nog het raam van je auto open draaien en de weg vragen. Dan willen ze je helpen, zelfs als ze nauwelijks Engels spreken. Dat is toch heerlijk?’
George heeft een drukke agenda, met Yvonne als manager aan zijn zijde. Marbella, Italiè, Wenen, Amsterdam”.
“McCrae is actiever en gelukkiger dan ooit, dankzij zijn Limburgse manager”, met die woorden sloot Bert Salden zijn artikel af in december 2018.
Harry Knipschild
21 mei 2021
Clips
Literatuur
Richard Williams over Timmy Thomas, ‘Tomorrow’s Golden Oldie’, Melody Maker, 24 februari 1973
‘George McCrae’, Nieuwsblad van het Noorden, 27 juli 1974
Harrie Cremers, ‘George McCrae opnieuw nummer één met ‘Rock your baby’’, Limburgs Dagblad, 26 september 1974
‘George McCrae: Een hit na tien jaar ploeteren’, Vrije Volk, 10 december 1974
Chris Charlesworth, ‘George McCrae – Soul Lib’, Melody Maker, 14 december 1974
Piet Koster, ‘King McCrae tuimelt van zijn troon’, Vrije Volk 16 december 1974
Ton Olde Monnikhof, ‘George McCrae raadselachtige tegenvaller’, Algemeen Dagblad, 16 december 1974
Lucia van Ooik, ‘Geweldig genoten’, Algemeen Dagblad, 19 december 1974
Elly de Waard, ‘George McCrae brengt pittig soulavondje’, Volkskrant 16 december 1974
‘Biografie George McCrae’, op zijn website, zj, opgeslagen in juli 2011
Wester van Gaal, ‘Discokoning George McCrae woont hartstikke in Munstergeleen’, Vice, 2 oktober 2012
‘Henry Stone’, Trouw, 11 augustus 2014
Ton Reijnaerts, ‘Limburgs FA-meisje levenselixer van soullegende George McCrae’, Parkstad Actueel, 22 juli 2018
Bert Salden, ‘George McCrae’, Gastvrij Magazine, december 2018
Scott Benarde, ‘Hometown Interview | George McCrae, Mr. ‘Rock Your Baby’ himself!’, Palm Beach Post, zj
- Raadplegingen: 3976