Skip to main content

542 - Timi Yuro, zangeres van ‘Hurt’

 

 

Als je tegenwoordig op zoek gaat naar ‘Hurt’, kom je al gauw uit bij de song die in 1994 in de versie van Nine Inch Nails op de muziekmarkt verscheen. De componist, Trent Reznor, was zanger, producer en frontman. In de laatste periode van zijn leven legde Johnny Cash (1932-2003) de compositie van Reznor onder leiding van Rick Rubin vast. Het nummer verscheen op het album ‘American IV. The Man Comes Around’ (2002). Vanaf 2009 is ‘Hurt’ in die versie elk jaar in de hoogste gelederen van de top 2000 terug te vinden – in 2024 op plek 60.

 

Twee songs met de titel ‘Hurt’

 

Als je ‘Hurt’ op Wikipedia aanklikt, kom je niet onmiddellijk bij een eerdere song met die titel. De originele ‘Hurt’, als je dat zo wilt omschrijven, is in 1954 geschreven door Al Jacobs en Jimmie Crane (1910-1998). Laatstgenoemde heette in het echt Loreto Fraieli en was, gezien die naam, hoogstwaarschijnlijk van Italiaanse afkomst. ‘Crane’ liet meer van zich horen. Hij schreef repertoire voor Doris Day, Glenn Miller, Joni James, Connee Boswell (van de Boswell Sisters), noem maar op. 

    In 1954 scoorde Eddie Fisher met ‘I Need You Now’ en Doris Day met ‘If I Give My Heart To You’, ook afkomstig uit de pen van Crane. In datzelfde jaar zong Roy Hamilton (1929-1969) ‘Hurt’ de Amerikaanse top tien in. 

    ‘Hurt’, een Amerikaans ‘levenslied’, werd niet vergeten. In 1961 werd de song weer opgepakt door Timi Yuro (1941-2004).

 

542 1 Timi Yuro

 

Timi Yuro

 

Timi Yuro was evenals Loreto Fraieli, componist van ‘Hurt’, van Italiaanse afkomst. In werkelijkheid heette ze Rosemary Victoria Yuro. Yuro was wellicht een aanpassing van ‘Aurro’. Veel Amerikaanse allochtonen veramerikaniseerden hun oorspronkelijke achternaam. Timi’s moeder was in elk geval in Italië geboren.

    In 1981 vertelde Timi tijdens een radio-interview in Nederland dat ze zelf in Chicago geboren was: ‘The old windy, dirty city’. Toen ze vijf jaar was wilde ze, naar eigen zeggen, al zangeres worden, operazangeres om precies te zijn. Acht jaar lang kreeg ze zangles om dat te bereiken. “I was taught by professor Baldazari in Chicago, Illinois”. Om verder te komen moest ze uit Chicago vertrekken. Dat wilde het meisje niet. “I wouldn’t leave my mother. So I missed an operatic education”.

    Achteraf had Timi er een beetje spijt van. “But when you’re young, all you want to sing is rock ’n’ roll. I used to sing songs by Teresa Brewer (van ‘Music Music Music’)”.

    Haar grote idool, bekende ze, was de jonggestorven Italiaans-Amerikaanse operazanger Mario Lanza (1921-1959). “When he sings, I cry. The only man who made me cry was Mario Lanza”. 

 

542 2 Mario LanzaMario Lanza

 

Ontdekt

 

Op 7 augustus 1961 plaatste vakblad Billboard een kleine biografie van Yuro. Zo hadden de Amerikaanse deejays wat te vertellen als ze haar hitsingle ‘Hurt’ lieten horen. Die single was twee weken eerder op 66 in de Hot 100 binnen gekomen en doorgeknald naar plaats 20. 

    In de tekst: “She has resided in Los Angeles the past nine years where she helps her mother, who owns and operates an Italian restaurant. She started singing as a young girl and soon appeared in the floorshow at the restaurant on weekends. The show was made up of professional children performers.

   Liberty Records’ president Al Bennett [1926-1989], signed Timi Yuro to a contract about a year ago, but after the recording session the label was not pleased with the results. Only recently Miss Yuro wanted to be released from her contract, but Bennett was convinced that the young lady had great potential. 

   Clyde Otis, who recently came to Liberty, recorded Miss Yuro on her hit disk ‘Hurt’, upholding the validity of Bennett’s faith in her talent”.

 

In het radio-interview omschreef Timi de eetgelegenheid van haar moeder als een rock & roll restaurant. Al Bennett, directeur van het succesvolle Liberty-label, kwam er regelmatig eten met zijn gezin. Hij uitte zich enthousiast over het jonge meisje. “Come on to the record company. I wanna make you a big star”, zou hij gezegd hebben.

   Timi hield naar eigen zeggen de boot af. “I didn’t believe him ever”. Maar toen ze ‘Hurt’ in het restaurant zong, drong hij zo zeer aan dat ze met haar moeder bij Liberty op bezoek ging. Ze lieten zich contracteren en maakten diverse opnamen, inclusief ‘Hurt’, die echter niet het gewenste resultaat opleverden. Er was sprake van een pat-stelling. “He never did anything with me”, aldus Timi later.

   Voor Timi brak een moeilijke periode aan. Ze zou gaan trouwen. Haar relatie liep stuk kort voor het huwelijk. Timi zag haar contract met Liberty niet meer zitten. Bennett kreeg te horen: “I’m very hurt. My friend and I have broken up”. Op verzoek van de platenbaas liet Timi op zijn kantoor opnieuw ‘Hurt’ horen, begeleid door een pianist, die ze had meegenomen. “I sang ‘Hurt’. I started to cry. I was very sad”.  

   Al Bennett was ervan overtuigd dat hij een hit in handen had. “He called Belford Hendricks and Clyde Otis from upstairs to come down. They listened to me and went bananas. They went crazy. They flipped”.

   Dat gebeurde op een vrijdag in juni 1960. De dinsdag erop werd ‘Hurt’ in de studio vastgelegd. Die zelfde week: “It was on the radio. In three days ‘Hurt’ sold ten thousand copies in Los Angeles”. Daarna volgden New York en de rest van de VS. “I was what people call a record star”.

 

542 3 Al BennettAl Bennett

 

Carrière na ‘Hurt’

 

‘Hurt’ bereikte een hoge top 10 klassering in Amerika – maar niet in de rest van de westerse wereld. Timi werd wel overladen met complimenten vanwege haar bijzondere ‘volwassen’ stem. In Record Mirror schreef Jimmy Watson: “There’s a strong maturity in her voice in the way she interprets her lyrics. This is no assembly line vocalist”.

   Na ‘Hurt’ wilde iedereen met de nieuwe ster samenwerken. Met Johnnie Ray, de zanger van ‘Cry’, nam ze ‘I Believe’ als duet op. Clyde Otis had eerder Brook Benton en Dinah Washington met succes samengebracht.

   Andere hits waren bijvoorbeeld ‘Smile’, ‘Let me call you sweetheart, ‘The love of a boy’, ‘Make the world go away’ en vooral, in 1962,  ‘What’s a matter baby’, een song van producer Clyde Otis, die mede door Phil Spector geproduceerd werd en ‘Hurt’ qua succes bijna evenaarde.

 

542 4 Clyde OtisClyde Otis

 

Timi Yuro werd door haar volwassen aanpak van bestaande songs (evergreens) als een enorm talent voor de toekomst gezien. Frank Sinatra, een andere Amerikaan van Italiaanse afkomst, nam haar mee tijdens een tournee door Australië. In Melbourne moest Timi voor 14.000 toeschouwers optreden, een bijzondere ervaring voor de onervaren jonge zangeres.

   Timi had de beste herinneringen aan Sinatra overgehouden. Ze was geweldig door hem opgepept om een prestatie te leveren. “It was quite an experience. I found out that this big big star was a real person, a real man and full of love. He made me feel needed and lifted me up. He chose me out of five or six female vocalists. I’ll never forget him”.

   In 1963 trok de zangeres bovendien een maand lang rond door het Verre Oosten – Japan en Taiwan.

 

Timi Yuro was in die tijd ook regelmatig in Europa. In Nederland zou ze voor de tv optreden in een programma van Henk Elsink, maar liet het op het allerlaatste moment afweten ‘wegens plotselinge ziekte’.

   Aan Peter Jones, die haar muziek als ‘soul’ omschreef in 1963, vertelde ze; “I’ve got something inside me that I’ve just to let out. Some people do it by talking – I’ve got to do it by singing. I can only sing music that I really feel, not just words and tune. I guess that’s why I love blues. I can sing them with all of me, not just my voice.

    When I’m in front of an audience or at a recording session, I get completely absorbed in the song. I forget everything except what I’m trying to say. I don’t know what it is, but it always happens!”

 

In Engeland keek Timi anno 1963 nog eens terug op haar verleden. “We had these big family parties quite often. My uncle would play the piano and I’d sing. Even at the age of four I would only want to sing gospel and the real blues. But at the age of seven they got me on the operatic training routine. I stuck at it for five years, until we all moved on to Los Angeles.

    For those few years I honestly thought I was in for an operatic career. But one day I realised that marvellous though opera is, it just wasn’t me. I wasn’t singing what I felt and I couldn’t be happy that way”.

    Over Liberty, haar platenmaatschappij op de Amerikaanse westkust, liet ze zich in Engeland negatief uit. Ze had er heel wat opnamen gemaakt en die werden maar niet uitgebracht. “I did one rock ’n’ roll song after another and I knew they were terrible. Every time I had to sing something ‘Bop-bop-a-doo’, I’d want to die. But we thought it was the only kind to sell. And I didn’t have enough confidence to tell them I wasn’t happy about it.

    So, in the next year, I wrote, I guess, over a hundred songs – ballads and blues. I didn’t have the nerve to push them. Until one day I blew my top. I stormed into the Liberty conference room, went up to Al Bennett, the boss, and told him I wanted my contract back.

    It was too late to run for it! But he agreed to let me sing something I really wanted – and I did the first six bars of an old ballad called ‘Hurt’”.

    Dat had de doorslag gegeven, bekende ze een paar jaar later opnieuw. Timi was er trots op dat een kritische popjournalist had verklaard: “That voice of hers doesn’t just come from her throat. But from her heart and every other inch of her. She doesn’t sing a song – she lives it”.

    Echte soulmuziek, zo eindigde Peter Jones zijn artikel in Record Mirror.

 

Stilte

 

Soulmuziek of niet, na enige tijd verdween Timi Yuro uit het zicht. Ze verwisselde diverse malen van platenmaatschappij, verscheen in de tweede helft van de jaren zestig een paar keer op het Italiaanse San Remo songfestival – zonder opzien te baren. Een van haar albums had Quincy Jones als producer. De in die tijd populaire Amerikaans-Italiaanse zanger Lou Christie (Lugee Sacco) verloofde zich in 1966 met Timi.

     In 1969 trouwde ze met een man van Italiaanse en Oekraiense afkomst, Robert Selnick, en trok zich een tijd terug uit de muziekwereld. In 1975 tekende ze toch weer een contract bij Playboy Records.

 

Het leek erop alsof de rol van Timi Yuro uitgespeeld was. Maar menigeen spiegelde zich nog aan haar. Ook ik [HK]. Tijdens mijn activiteiten liet ik me door haar inspireren, bijvoorbeeld toen ik betrokken was bij de loopbaan van de Nederlandse zangeressen Marianne Nobel en Rita Hovink. Het was de bedoeling dat Rita na ‘Laat me alleen’ (een Italiaanse song, ‘Pazza Idea’) een Nederlandstalige versie van ‘Hurt’ zou opnemen. Daar is echter niets van gekomen. Rita overleed in 1979.

 

542 5 Timi Yuro gezinHet gezin van Timi Yuro

 

Eind jaren zeventig werd keelkanker bij Timi gevonden tijdens een repetitie, vertelde ze in Nederland. “I had seven tumors in the wall of my throat. The doctors said they hadn’t seen anything like that in their life before. Naturally we all knew that this was an attack from the adversary. There are two forces in the world – good and bad. God, Jesus, is the good. Satan is the bad. I had read in the bible which consoled me, what God gives you, he never takes back. I knew that God wouldn’t take my voice away, and let me have cancer in the throat.

    I went to New York to a doctor who had operated in and around the vocal chores on Frank Sinatra, Dean Martin and Ella Fitzgerald – and many other big stars. He had never seen anything that was on my throat either. Na drie behandelingen [operatie, bestraling, chemo] werd ze genezen verklaard. “I was healed completely. The more I sing now the stronger my voice gets”. 

    In die tijd kwam ook haar moeder te overlijden.

 

Nieuw album

 

In 1981 wist de Nederlandse platenmaatschappij Dureco de rechten te verwerven van een nieuw-opgenomen album van Timi Yuro. Timi, inmiddels 40 jaar en door het leven getekend, had een aantal klassieke pop-ballads in de studio vastgelegd, zoals ‘Thank you for calling’ (Jo Stafford), ‘It’s only make believe’ (Conway Twitty), ‘Only You’ (Platters), ‘I’m Sorry’ (Brenda Lee), ‘Cry’ (Johnnie Ray) en ‘You’ve lost that lovin’ feelin’’ (Righteous Brothers). 

    De hoestekst van het album, uitgebracht onder de titel ‘All Alone Am I’, luidde: “Timi Yuro was born on Chicago’s West Side, and as a young child her Italian parents paid for Timi’s operatic tuition. A family emigration to Los Angeles put this training to a stop until Timi’s mother took her to vocal coach Dr. Lillian Goodman. So impressed was he by the striking young voice that she offered to continue Timi’s tuition for nothing. 

    However, the classic showbizz break finally came in 1960 when Al Bennett heard her singing in the family’s Italian restaurant. Eventually assigned to veteran producer-writer Clyde Otis she first obtained major worldwide succes with ‘Hurt’ in July 1961. 

    Now twenty years later, Timi Yuro sings the hits of the fifties on this album. To pay your memory we put photographs of the original artists and the US Billboard chart positions therewith”.

    Op het album ook ‘All Alone am I’ en helemaal achteraan, het laatste nummer: een nieuwe versie van ‘Hurt’.

 

542 6 label

Op 22 september 1981 plaatste de Telegraaf een foto van de artieste: ‘Timi Yuro ontdekt Amsterdam”. De bijbehorende tekst luidde: “Het is lange tijd stil geweest rond de beroemde Amerikaanse zangeres Timi Yuro. In het begin van de jaren zestig had de in Chicago geboren Timi een groot platensucces met het liedje ‘Hurt’. Ze is nu in ons land voor de tv-opname rond het tiendaagse platenfestijn in de Rotterdamse Ahoy-hal, dat vrijdag van start gaat. Voor de fans is het aardig om te weten dat Timi onlangs de platenstudio’s van Nashville heeft bezocht, waarvan het resultaat op de zwarte schijf te horen zal zijn”.

 

Platentiendaagse

 

Timi bezocht Nederland op een bijzonder moment. Na het topjaar 1978 raakte de platenindustrie in een crisis. Veel muziekliefhebbers kopieerden hun favoriete elpees van anderen, in plaats van zelf naar de winkel te gaan. Dat ging makkelijk door middel van goedkope apparaten voor musiekcassettes. Het tijdperk van de disco-muziek leek voorbij. De soundtracks van films als ‘Saturday Night Fever’ en ‘Grease’ bleven zonder opvolger. Nieuwe idolen dienden zich nauwelijks aan. Er was stevige concurrentie van boeken- en platenclubs.

    Platenmaatschappijen werden steeds meer gerund door administrateurs en juristen dan door muziekliefhebbers. Vroom & Dreesmann stuntte onder Hans Puls voortdurend met lage prijzen. De vaste prijs van platen (met hoog btw tarief) was wettelijk losgelaten.

 

In Nederland keek men naar het succes van de boekenweek. Zoiets moest ook in de muziekindustrie kunnen lukken. Zo kwam de platentiendaagse tot stand onder leiding van Jan Gaasterland, ex-employé van Polydor en Bovema. De oude ideeën van het CCGC (Piet Beishuizen) werden van stal gehaald – reclame maken voor de grammofoonplaat in het algemeen en extra aangezet door een televisie-Gala.

 

Timi op gala van Platentiendaagse

 

In het najaar van 1981 werd het gala voor de eerste keer georganiseerd. Een van de optredende artiesten was Timi Yuro. Het begeleidende orkest stond onder leiding van Rogier van Otterloo. Timi zag er oud uit en was in het zwart gekleed, maar zong meer dan hartstochtelijk. Het publiek reageerde navenant. 

 

542 7 Yuro 1981Timi Yuro in 1981

 

Op 3 oktober 1981 kon je in de krant lezen: “Voor en na haar traden tal van andere nationale en internationale artiesten op, van Maywood, via Art Garfunkel tot Olivia Newton John. Maar Timi kreeg het stormachtigste applaus.

    In augustus 1961, bijna twintig jaar geleden, had zij een Amerikaanse nummer één hit met ‘Hurt’, een ballad. In Europa (Engeland, Nederland) werd het nummer niet al te populair, maar de kwaliteit ervan heeft blijkbaar, gezien dat applaus, al die tijd een sluimerende waardering beleefd. Timi’s stem is er in die tijd niet op achteruit gegaan, integendeel nog warmer geworden”.

 

De Telegraaf publiceerde die dag een foto van Timi met de steeds populair wordende André Hazes: “De Amerikaanse zangeres Timi Yuro heeft reden tot lachen. Tijdens haar bezoek aan ons land voor een optreden in het kader van de platentiendaagse vernam ze dat haar nieuwe lp het al bijna tot goud heeft gebracht.

   Tijdens haar afscheidsreceptie mocht ook zanger André Hazes tevreden zijn. Timi bleek zo onder de indruk te zijn van de Amsterdamse zanger van het levenslied dat ze aankondigde dat ze op haar nieuwe plaat het liedje ‘Een vriend’ in het Engels op te nemen. Op die plaat wil ze ook een duet met André zingen”.

 

542 8 Timi Yuro Andre HazesTimi Yuro en André Hazes

 

Henk van der Meyden, van Privé, volgde het succes van ‘Hurt’ en de verkoop van het Dureco-album. Op 15 oktober plaatste hij een artikel met als kop: ‘Het geluk van Timi Yuro – Artsen zeiden dat ze snel zou sterven’.

    Van der Meyden: “Timi Yuro, die op het ogenblik de Nederlandse hitparade bestormt met haar plaat ‘Hurt’, kon haar tranen niet bedwingen toen zij een gouden plaat kreeg. Sinds de platentiendaagse zijn er in ons land nu ruim 120.000 platen van haar verkocht. En dat is in zo’n korte tijd een uniek record. 

    Het bewijst ook dat het met de platenbusiness best goed gaat als men maar de juiste producties op de markt brengt.

    Timi Yuro was duidelijk ontroerd op de party die haar Nederlandse maatschappij haar aanbood.

    Het geluk van haar succes in ons land is des te groter omdat kortgeleden voor haar leven gevreesd werd. De kleine Timi leed namelijk eerder dit jaar aan keelkanker en moest een ingrijpende operatie ondergaan. Artsen hadden haar al gewaarschuwd dat zij nog slechts enkele maanden zou leven. 

    Niettemin maakte zij na de operatie een nieuwe versie van ‘Hurt’, die na haar optreden meteen een hit werd in ons land.

    Timi is zo blij met dit succes – vooral doordat zij kort geleden dacht dat alles was afgelopen voor haar – dat zij telkens zeer emotioneel wordt als men over de plaat praat. Dat was ook de reden dat zij bij de feestelijke uitreiking in tranen uitbarstte.

    Timi Yuro gaat nu in Las Vegas, waar zij woont, een nieuwe plaat opnemen. Over enige tijd zal zij naar ons land komen voor enkele optredens onder auspiciën van Lou van Rees”.

 

Op 16 januari 1982 stelde een redacteur van Billboard vast dat de platentiendaagse een succes geworden was. De verkoop van grammofoonplaten in Nederland zou met ruim een kwart zijn toegenomen. Het evenement had wel 800.000 dollar gekost. Niemand had er meer van geprofiteerd dan Timi Yuro: “Best-selling new album during the period was ‘All alone am I’ by U.S. singer Timi Yuro, who performed at the gala and later returned for a further tv special. Her album sold over 150,000 copies, and the single ‘Hurt’ topped the Dutch charts for four weeks”.

    Het lijkt erop dat de hernieuwde doorbraak van de Amerikaanse zangeres beperkt bleef tot Nederland (en België).

 

1982

 

Dankzij ‘Hurt’ was Timi Yuro weer een vedette geworden. De verkoop van haar nieuwe album liep weldra op tot een kwart miljoen. Geen wonder dat ze zich nu regelmatig in ons land liet zien. 

    Dat ging gepaard met problemen. Niet Dureco, maar Arcade bracht haar volgende album in Nederland op de markt. En Arcade wenste niet samen te werken met Dureco, het bedrijf dat zijn topartieste Vanessa (Connie Witteman, partner van Hans van Breukhoven) had ingeschakeld om aan Timi een platina plaat te overhandigen.

    Henk van der Meyden kreeg er lucht van. Aanleiding om er ruim aandacht aan te besteden in de Telegraaf. Het artikel heette: ‘De verboden foto van Timi en Vanessa’. Arcade probeerde te verhinderen dat Timi in februari nog contact met Dureco zou hebben. Misschien had Arcade wel flink moeten betalen voor de rechten van haar tweede comeback-album. Bij het bedrijf hadden ze plannen gemaakt om het album zelf onder de aandacht van het platen kopend publiek te brengen.

 

542 9 Timi Yuro en VanessaTimi Yuro en Vanessa

 

Van der Meyden schreef een sappig verhaal in de veelgelezen Privé-rubriek van de Telegraaf. Daarin liet hij zien hoeveel moeite het gekost had om de door Timi Yuro verdiende platina plaat te laten overhandigen door zangeres Vanessa, die bekend geworden was door de single ‘Upside Down’, een productie van Martin Duiser.

    Een interessante bijkomstigheid was dat Dureco, met een eigen fabriek in Weesp, ook de elpees van Arcade van de persen liet rollen. Bij Arcade zouden ze gedreigd hebben om hun persorders in het vervolg niet meer bij Dureco te plaatsen, kon je uit het Telegraaf-artikel opmaken.

    Hoe dan ook, voldoende stof om Timi Yuro in het centrum van de belangstelling te plaatsen. Als je de kranten uit die tijd (via Delpher) nog eens terugleest, was de Amerikaanse zangeres regelmatig in onze contreien om ‘Hurt’ en andere songs in allerlei zalen te vertolken. Een jaar lang was ze enorm populair om daarna, zo lijkt, opnieuw in de vergetelheid te geraken.

 

Overleden in 2004

 

Pas vanaf 2004, voor zover mij bekend, werd weer over Timi Yuro geschreven. In dat jaar, op 30 maart, was ze gestorven.

   In NRC Handelsblad kon je op 10 april lezen: “De Amerikaanse soul-zangeres Timi Yuro is vorige week op 63-jarige leeftijd overleden. Ze was vooral bekend van haar hit ‘Hurt’, waarmee ze in 1961 haar platendebuut maakte. Timi Yuro begon als zangeres in het restaurant van haar Italiaanse ouders in Hollywood. In de jaren zestig maakte ze nog een groot aantal andere hits, waaronder het door Phil Spector geproduceerde ‘What’s a matter baby’. Daarna was ze geruime tijd op non-actief; ze stichtte een gezin en onderging een operatie wegens keelkanker. ‘Hurt’ werd in Nederland opnieuw een hit in 1980, waarna ze speciaal voor de Nederlandse markt nog twee nieuwe albums maakte”.

 

Een jaar later liet Ruud van Capelleveen weten dat Timi ‘Hurt’ met zoveel gevoel had kunnen zingen omdat zij kort daarvoor haar vriend, tevens gitarist in haar band, in bed had betrapt. In 1984 zou de keelkanker weer opgedoken zijn en moest zij alle energie aan de bestrijding ervan wijden.

    In 2012 verkondigde Steven R. Rosen dat haar song ‘What’s the matter baby’ (een productie van Phil Spector) evenals ‘You don’t own me’ (Lesley Gore) en ‘Don’t make me over’ (Dionne Warwick) als een proto-feministische hit gezien moest worden. Hij vergeleek haar stem met het geluid van een tijger. “Her voice roars with strength, defiance and unforgiving ferocity”.

   Volgens Rosen had Yuro alles in zich om een veel grotere ster te worden. “She had a tremendous voice, mixing forcefulness with pinpoint clarity, equally adept at rockers, torchy ballads and subtle jazz inflections”.

 

Zoals wel vaker in de pers gesteld werd/wordt – het was allemaal de schuld van de platenmaatschappij dat ze niet verder gekomen was. “Her label, Liberty Records, early on saddled her with too much overly orchestrated schmaltz, perhaps thinking the Italian-American Yuro could be another Connie Francis or Bobby Darin.

    It weighed her down. She idolized Dinah Washington, and was crying out for sophisticated jazz-pop material. And, although demure in stature, she could also shout like Big Maybelle or Etta James and could do the kind of blues/hard-edged R&B to make a listener shiver and quiver. But Liberty didn’t see her that way, after she scored her first big hit with a cover of Roy Hamilton’s sensuous ballad ‘Hurt’ in 1961.

    Yuro was capable of handling so many styles of pop music with conviction, intelligence, dynamism, and just plain talent. She too often didn’t have the material she deserved. She’s a classic case of a pop vocalist – a rock, soul and country vocalist – who deserved much better”. 

    Geen woord over haar Nederlandse succes in 1981.

 

542 10 Hurt

 

Harry Knipschild

18 december 2024

 

Literatuur

 

‘Timi Yuro’, Billboard, 7 augustus 1961

Peter Jones, ‘Her middle name is soul’, Record Mirror, 9 maart 1963

‘Timi Yuro niet in VARA-show’, Trouw, 2 november 1963

‘Mercury inks Timi Yuro’, Billboard, 11 juli 1964

‘Playboy adds Timi Yuro’, Record World, 6 september 1975

‘Timi ontdekt Amsterdam’, Telegraaf, 22 september 1981

‘Timi Yuro’, Waarheid, 3 oktober 1981

‘Timi Yuro blij met André Hazes’, Telegraaf, 3 oktober 1981

Henk van der Meyden, ‘Het geluk van Timi Yuro, Telegraaf, 15 oktober 1981

‘Ten Day Event Aids Dutch Sales’, Billboard, 16 januari 1982

Henk van der Meyden, ‘De verboden foto van Timi en Vanessa’, Telegraaf, 16 februari 1982

Harrie Cremers, ‘Timi Yuro weer naar ons land’, Limburgsch Dagblad, 22 april 1982

‘Zangeres Timi Yuro overleden’, NRC, 10 april 2004, NRC

Ruud van Capelleveen, ‘Timi Yuro 1940-2004’, mei 2005

Steven R. Rosen, ‘That Time of Timi Yuro’, Blurt-online, 23 april 2012

  • Raadplegingen: 202