481 - Kink R&B

In de jaren zestig schreef ik heel wat artikelen in allerlei muziekbladen – over gewone popmuziek, maar ook over rhythm & blues, country & western, folkmuziek en rock & roll uit de jaren vijftig. Veel van die artikelen zijn bij het oud papier terecht gekomen, of helemaal verdwenen. Soms komt er onverwacht weer een boven water.

In 1966 en 1967 verzorgde ik een rhythm & blues-rubriek in Kink, ‘eerste Nederlandse beatkrant in kleur’. Hans Born was hoofdredacteur. De uitgever was N.V. Muziek Publiciteits Centrum in Amsterdam. De krant werd in offset rotatie gedrukt bij Dico in Amsterdam.

Op 2 december 1966 verscheen onderstaande R&B column in Kink:

Een van de beste soul albums ooit verschenen

Deze week allereerst aandacht voor twee duo’s. Het eerste komt uit de soul-stal van Atlantic en gaat door het R&B leven als Sam & Dave. Sam heet voluit Samuel David Moore en is afkomstig uit het zonnige Miami. Dave’s familie heet Prater en woont in Ocilla, dat bij zorgvuldige topografische studie in de staat Georgia blijkt te liggen.

Samen werden Sam & Dave eind vorig jaar uitgekozen als meest belovende R&B-duo van het jaar.

Die uitverkiezing bleek beslist geen slag in de lucht te zijn. Want al heel gauw in 1966 verschenen ze op de hitparade met ‘You Don’t Know Like I Know’, opgevolgd door ‘Hold On I’m Coming’, dat zou uitgroeien tot een nummer één-succes op de R&B hitparade, een aardige bestseller in Nederland en een van de belangrijkste Amerikaanse R&B-singles van het jaar.

In Amerika volgt na zo’n succes onmiddellijk een langspeelplaat en om deze gulden regel toch vooral maar niet te ontsieren, verscheen een paar maanden geleden de LP (u raadt het): ‘Hold On I’m Coming’ Het album is intussen ook in de lage soul-landen verschenen en Polydor, de trotse vertegenwoordiger van Atlantic en al haar sublabels (Sam & Dave nemen op voor Jim Stewarts Stax label), zond mij een exemplaar toe in de stille overtuiging dat ik er een paar vriendelijke woorden aan wil verspillen.

Wat niet zo moeilijk is. Hun twee hits staan er natuurlijk op, hun nieuwere helaas nog niet. Maar ‘Said I wasn’t Gonna Tell Nobody’ zal vast en zeker te vinden zijn op hun nieuwe Amerikaanse LP die ‘Double Dynamite’ heet.

Op deze eerste LP van Sam & Dave verder een hele serie nieuwe soul-songs in het bekende idioom, maar stuk voor stuk van uitzonderlijke kwaliteit.

In de hoestekst wordt men aangeraden om dit album toch vooral van a tot z af te draaien. Ik zou er aan willen toevoegen dat dit keihard moet gebeuren. En als u hem stereo afdraait, draai dan eens één kanaal dicht, zodat de stemmen weg vallen. Dan zal duidelijk zijn hoe simpel deze muziek is. De backing is eenvoudig maar keihard door de Memphis beat en de stemmen zorgen voor de aparte sfeer waarvoor Stax garant staat.

Een van de beste soul-albums ooit verschenen: ‘Hold On I’m Coming’ (Atlantic Stax 708).

Grootste hits van Ike & Tina

Het tweede duo is in Nederland al een stuk bekender. Met ‘River Deep Mountain High’ stond het een maand of vier geleden in onze top 10 en met de Engelse opvolger ‘A Love Like Yours’ (in de oorspronkelijke uitvoering van Martha & The Vandellas op de achterkant van ‘Heat Wave’) gaat het ook uitstekend hier.

Ike & Tina Turner hebben, voor ze bij Phil Spector’s Philles label terecht gekomen zijn, zo ongeveer alle labels doorlopen en terecht is men nu overal druk aan het her-releasen om toch maar een korreltje mee te pikken van het verdiende succes van Tina, of zoals het officieel heet: Ike & Tina.

Op Warner Bros. verscheen ‘Tell Her I’m Not Home’ en de beruchte live-lp. Op Ember-Kent ook een live-lp (met o.a. James Brown’s ‘Please Please Please’) en de firma Phonogram van de Amsterdamse Singel mag wat mij betreft de eer hebben de allergrootste Amerikaanse hits van het duo op een langspeler uitgebracht te hebben.

Men is zelfs op het idee gekomen om hem ‘Ike & Tina’s Greatest Hits’ te noemen, volledig terecht. De opnamen werden een jaar of vijf geleden gemaakt voor het Sue-label en enkele ervan verschenen in die tijd in de USA top 30, dit in tegenstelling tot ‘River Deep’.

Enkele van de allergrootste hits waren ‘A Fool In Love’, ‘It’s Gonna Work Out Fine’ (hierop doet zelfs Ike zijn mond open) en ‘Poor Fool’, allemaal aanwezig.

De laatste twee zijn ook nog eens uitgebracht geweest in Nederland op het Smash-label van Artone, beheerd toen nog door Pete Felleman jr. Deze man was zijn tijd ver vooruit.

Nu is ‘Ike & Tina’s Greatest Hits’ pas een bestseller. U kunt hem kopen op London HAC 2848.

T-Bone Walker ouderwets

Nieuws is er op het ogenblik niet zo veel. Er zijn nog steeds geen nieuwe R&B-artiesten in Nederland geweest en mijn drie grote voorspellingen zijn nog steeds niet uitgekomen.

Ik heb nog geprobeerd om de Billboard om te kopen, maar het schijnt dat je in dollars moet betalen en zover kan ik niet gaan. Om mijn goede naam en eer niet helemaal te verliezen zal ik nu een poging doen om bij Cashbox e.e.a. te bereiken. Waarvan ik u op de hoogte houd.

Terwijl ik dit zit te schrijven valt me overigens op dat we wel degelijk een R&B-artiest op bezoek gehad hebben, dat was (op 19 november) T-Bone Walker, een naam die u misschien niet zó veel zegt en dat is niet eens uw schuld. Want deze man is inderdaad nergens meer, hij heeft dat komen bewijzen ook.

Niet dat hij slecht was, maar het is allemaal nogal ouderwets. Hij zingt klassieke sombere blues-teksten (‘Woke Up This Morning’ en andere clichés) en doet dit op een manier alsof hij juist een miljoen gewonnen heeft.

Briljanter is hij als gitarist – 15 jaar geleden was hij daarin zelfs de grote voorganger. Zijn stijl is evenwel niet met de tijd mee geëvolueerd en daarom kondigde Norman Granz hem ten onrechte aan als ‘king of the blues’. Geef mij maar Lightnin’ Hopkins.

Tot slot deze week de Engelse R&B-hitparade van deze week

1. The Four Tops – Reach Out I’ll Be there (Tamla-Motown)

2. Ike & Tina Turner – A Love Like Yours (London)

3. Lee Dorsey – Holy Cow (Stateside)

4. The Temptations – Beauty Is Only Skin Deep (Tamla-Motown)

5. Jimmy Ruffin – What Becomes Of The Broken Hearted (Tamla-Motown)

6. Booker T. & The M.G.’s – My Sweet Potato (Atlantic)

7. Little Mac – In The Midnight Hour (Atlantic)

8. Willie Mitchell – Mercy (London)

9. Eddie Floyd – Knock On Wood (Atlantic)

10. Billy Stewart – Secret Love (Chess)