465 - Een opmerkelijk interview met Peter Green (juni 1970)

 

Het is alweer twee jaar geleden dat Peter Green kwam te overlijden. Green, op 29 oktober 1946 geboren als Peter Greenbaum, was de oprichter en het brein van de Britse bluesgroep Fleetwood Mac. Daarvoor maakte hij deel uit van John Mayall’s Bluesbreakers. In een eerder artikel, in 2012, besteedde ik aandacht aan verschillende facetten van zijn leven. Dat deed ik aan de hand van de autobiografie van Bob Brunning (1943-2011), de eerste basgitarist van de groep. 

   Ik schreef: “Als lid van de band ontdekte Brunning meteen hoe Peter Green in elkaar zat. De artiest hechtte totaal niet aan bezit of geld. Je zou bijna zeggen: integendeel. Hij hoefde niet meer geld dan strikt noodzakelijk was en gaf alles weg waar hij een ander een plezier mee kon doen. Tot in het extreme.

   ‘Ik durfde Peter niet te laten merken dat ik iets mooi vond wat hij bezat. Want dan zou hij het je meteen cadeau doen. Peter had een keer een nieuwe draaitafel gekocht. Ik reageerde vol bewondering. Toen stond hij er zeer nadrukkelijk op dat ik de pick-up mee naar huis zou nemen! Die fout heb ik nooit meer gemaakt. Andere mensen zullen ongetwijfeld gebruik gemaakt hebben van zijn extreme goedgevigheid’”.

 

 

 

 

 

 

 

In juni 1970 plaatste het Britse maandblad Beat Instrumental een interview met Peter Green. In dat jaar besloot deze de uiterst succesvolle groep vaarwel te zeggen. Een niet bij naam genoemde redacteur zocht hem in zijn woning op buiten het drukke Londen.

   Op het platteland wonen was niet ongebruikelijk voor een popartiest in die dagen. “Many a successful guitarist and singer lives in the pleasant county of Surrey”.

   Als het goed met je ging in de muziekbusiness kon je je anno 1970 heel wat permitteren, was te lezen in het muzikantenvakblad: ‘an elaborate chain of buck-passing secretaries and flunkeys to protect him from the harsh outside world’ en ‘a sprawling mansion complete with private pheasant shoot, 16-track hi-fi doorbells, electric fence and all the other trappings required by the young businessman who has decided to enter the ranks of the landed gentry’.

   Dat was bijvoorbeeld het geval met leden van de Who, Stones en Beatles. Of ze er gelukkiger van werden is een andere zaak. Maar je moest iets doen met al die miljoenen die binnen kwamen rollen.

 

Peter Green en de andere leden van Fleetwood Mac hadden hits als ‘Need Your Love So Bad’, ‘Albatross’, ‘Man Of The World’ en ‘Oh Well’. Ook bij hem was de kassa gaan rinkelen. In 1970 woonde Green eveneens buiten de grote stad. Maar niet zoals bijvoorbeeld Brian Jones, Keith Moon of George Harrison. “Along with his parents, Peter lives in a small but comfortable house in a quiet uninspiringly pleasant middle class road”.

   Toen de redacteur een afspraak met hem wilde maken kreeg hij gewoon zijn vader aan de telefoon, geen moeilijk doende assistent(e). 

   Vader Joe reageerde met de woorden “Hang on a minute, would you. I’ll get him for you. They’re rehearsing at the moment. You can probably hear the row in the background. ‘Peter! Phone!’”

 

 

 

 

Niet veel later kon de popjournalist een beschrijving geven van de plek waar de beroemde artiest met zijn ouders woonde. “Peter occupies the back room, which he has filled with a hi-fi deck and tape, practice amps, drumkit, guitars, mikes, and a really impressive record collection ranging from Vaughan Williams [Brits componist, 1872-1958] to Fats Domino”.

   Green had de leden van Fleetwood Mac al laten weten dat hij zich uit de groep ging terugtrekken. Dat gaf een hoop drukte. Desondanks nam hij de tijd om zijn bezoeker uit te leggen wat hij wilde weten. “Although he was due to go off to a gig later in the afternoon, Peter was only too willing to say what he plans to do with his life now that he has split from Fleetwood Mac”.

   Het gonsde van de geruchten dat de artiest zijn gezonde verstand verloren had. Daar was volgens de journalist weinig van te merken. “The one thing that emerges most strongly from talking with him is that, despite the suggestions of some people that he’s lost it, he has kept his head far more than most who become so successful in such a short time”.

 

De meeste artiesten waren erop uit om in korte tijd zoveel mogelijk geld te verdienen. Wie dat niet deed leek soms niet goed bij zijn hoofd te zijn. Hoe zat dat bij Peter?

   In Beat Instrumental kon je lezen: “There have been a number of slighting, sarcastic stories in the national and underground press about superstar Green giving away all his bread, and going into a monastery to get it all together. The monastery story seems to have sprung form the fact that Peter spent a time on a commune in Germany with some friends back in the spring, getting himself some peace and quiet”.

 

 

 

 

 

Peter had er geen moeite mee om uit te leggen wat hij vond van al dat gedoe met geld. “I am definitely leaving the group, and I have started to give away some bread. I’m giving away the money I don’t need and which I’ll never use”.

   Green zag zichzelf  als musicus. Hij was geen bankier en ook geen playboy. “As long as I’ve got the instruments and equipment I need as a musician, I don’t need any flash houses and cars.

    For instance, I’d really like an A.C. Cobra. I think they’re fantastic cars, but I’m not going to get one. If I had one I wouldn’t be able to freak every time a Cobra goes by!”

 

Al dat gedoe met beroemd zijn en rijk worden, het was niet aan de muzikant besteed. Hij wilde gewoon doen wat hij altijd al had willen doen – lekkere muziek maken met en voor anderen, zei hij.

    “Giving money away is by no means the only thing on Peter Green’s mind. It is part of a wider attitude about what he wants to do with his life and how he can help to make the world a rather better place than it is at the moment.

    Basically, Peter also has plans. ‘I want to play a lot, jam a lot with people whether in public or at home. I used to be a respected musician and I want to pick up some of that again. I just want to carry on entertaining the good people and anyone else who wants to listen. I want to be free of the pressures that make you feel ‘Got to be good tonight because we are Fleetwood Mac and people have paid to come and hear us’.

    Mainly, as I say, I want to jam and that is what I am doing. If anyone calls round here and suggests playing, then I’ll go and play for the sake of enjoyment, and because I can get to know other people through playing with them”.

 

Naar eigen zeggen kwam de inspiratie uit zijn ervaringen in West-Duitsland. “I played on the commune in Germany when I stayed there, and it was then that I found out how much I’ve changed, through playing personally for them. When the pressure is off it all just comes out naturally”.

 

 

 

 

Bij Green was er in 1970 geen sprake van dat hij zou stoppen met muziek maken en die vastleggen op grammofoonplaten. Maar dan wel met plezier. “    Although he will be playing mainly for enjoyment, Peter still plans to play live and to continue making records. ‘I am dubious about forming another group’, he said, ‘but I’m going to do non-profit or free concerts, gigs where it costs next to nothing to get in. I want to work like that all the time, just entertaining’”.

 

 

 

 

Maar eerst wilde hij netjes nog alle contracten afwerken waar hij als lid van de groep mee akkoord was gegaan. “Peter, who has apparently thought of leaving the group before, has stayed on to record a last single with them [‘The Green Manalishi’] and to complete the dates for which they had been booked”.

    Over een tijdje kon hij zijn eigen gang gaan. “I’m going to do an album of my own music, which will include one alltime song I’ve had for two years and a lot of very new things. I really want to just put down what I want to say on record”.

 

Green rekende erop dat zijn platenmaatschappij hem zou steunen. Royalties had hij niet meer nodig. Als hij daarvan definitief afzag konden zijn platen goedkoper in de winkels liggen, had hij in eerste instantie gedacht. Intussen was hij er helaas achter gekomen dat dat een utopie was.

    “One thing I would like is my own studio to work in, and I’m going to keep my Warner Reprise contract going. I should get enough money from writing royalties to stay alive and I have enquired about giving up my artist’s royalties so the record could come out cheaper, but I’ve found out that it would make very little difference to the price in the shops, and it could get swallowed up by the retailers anyway”.

    Platenwinkeliers zouden volgens hem misbruik maken van zijn ‘goedheid’.

 

 

 

 

Green probeerde ook op een andere manier goed te doen. Maar al te graag was hij bereid gratis op te treden – zeker in Duitsland. “Peter is giving his German friends on the commune, who appear to have had a profound effect on his thinking, a hand in organising a free concert in Munich”.

    Dat was toch het mooie van popfestivals. “Peter believes that festivals are a good means of bringing people – ‘the good people’ as he calls them – together”.

    De voormalige leider van Fleetwood Mac had een probleem met de opzet van de meeste open lucht festivals, zoals dat op het Britse eiland Wight. De organisatoren waren er volgens hem alleen maar op uit om geld te verdienen. “The Isle of Wight Festival was a pure money-making event, but it was great because it was so peaceful, and there was this sense of everyone being together. It’s a shame that it wasn’t nonprofit making or that the profit couldn’t have gone to something worthwhile – yes that could be the way to do festivals, couldn’t it?”

    De rijke artiesten zouden gratis moeten optreden, vond hij. Dan konden nog onbekende groepen geholpen worden. “If the money was going somewhere worthwhile, groups that can’t afford to do all these free gigs would get paid O.K”.

 

 

 

 

De redacteur van Beat Instrumental keek samen met de artiest nog eens terug op de afgelopen twee jaren. De groep werd aanvankelijk door platenmaatschappij Blue Horizon aangeduid als Peter Green’s Fleetwood Mac. Weldra verdween ‘Peter Green’ in de benaming van de groep. Fleetwood Mac was genoeg. “Fleetwood Mac were the idols of the blues purists. They reacted childishly when the group started playing some rock and roll, and getting records in the singles charts”.

    

Peter bevestigde het succes van de groep. “I think that Fleetwood Mac were one of the most successful groups. They had three top singles and each one went higher than the last. That was good, because they were all songs we really liked and we just put them out as they were, with no attempts to make them more commercial or anything”.

 

Gelukkig was hij evenwel niet geworden door dat succes. “We were successful both as a blues group and a singles group, but that isn’t enough if you’re not happy with it. I was feeling very frustrated and fed up with being successful. I felt I was doing nothing with my life, because there was no challenge”.

    Het instrumentale nummer ‘Albatross’ was hem nog het beste bevallen. Peter: “I think ‘Albatross’ was the most useful song we have ever recorded – the most useful for all time, because if you want Heaven on Earth, then you want to have heavenly music, and that was, I think”.

    ‘Oh Well’ kon er ook nog mee door. “It was good that people bought ‘Oh Well’. The second verse asks what you would do if you came face to face with God, and, having listened to that, perhaps people will think about it”.

 

 

 

 

 

 

Vanwege zijn geloof was Peter Green anders gaan denken. “Pete has certainly thought about this, and it is his belief in God that has led him to re-assess the direction of his life. Far from making his belief in eternal life an excuse for doing nothing on this earth, he sees it as his duty to do everything he can in this world”, zo zou blijken.

    Aan zijn bezoeker verklaarde hij: “In my opinion the most admirable and best thing a man can do on this earth is to try and make an effort to be like Him – like God. Peace and love are the two most important qualities, and it’s good when you see someone at least trying to follow that, making an effort. That’s all I’m trying to do. That’s the thing – to bring man to God and unite the two”.

    Om die reden had hij tevens besloten om geld beschikbaar te stellen voor ontwikkelingshulp. “This is why Peter decided to give away his excess money to an organisation helping to relieve starvation in underdeveloped countries.

    ‘I had thought of putting the money where it would help educate the people in the underdeveloped countries, but I realised you can’t educate people unless they’ve got food in their stomachs first.

    Giving the money away is a gesture, because I know the bit I’m giving won’t do anything really, but I’d rather be without it and make that gesture’”.

 

 

Peter Green zei te beseffen dat zijn belevingswereld nogal veranderd was. De tijd van pleziertjes en onbekommerd leven was voorbij.

    “Five years ago I was just getting along in life, and like most people I just wanted a bit of fun, a bit of a laugh, you know? Because of work I didn’t have the time to think of anything else. I was a

butcher and then a French polisher and I didn’t want to do any of that sort of thing, so I just forgot about everything and enjoyed myself.

    Now I have time to think I feel a strong communion with some force controlling my life. No one person can control my life.

    A lot of people are afraid to say it, but I feel I am guided by the Good Spirit, or God if you like.

 

Everything is going too fast at the moment, but the most important thing is to care for one another. We are animals until we do that – and, let’s face it, a lot of us still are”.

 

 

 

 

Was Peter Green naïef?

    De redacteur van het maandblad uitte zijn bewondering voor hetgeen zijn gesprekspartner hem verteld had. “Although some will criticise him for being naive and for not just getting on and playing music instead of talking about God, there is no doubt that Peter Green is making his attempt to do something about problems he has seriously thought about, and to encourage the music lovers to do the same”.

    Green zei het zo: “Let’s face it, we all want Peace. I can’t see it all making out, because I think that’s a dream world, but from there the possibilities are incredible, so the most important thing is to do all we can”.

 

 

 

 

 

 

De beroemde artiest, componist van de nummer één hit ‘Oh Well’, bleef bescheiden tot in het extreme. Zo belangrijk was zijn mening nu ook weer niet. “My opinion is not more important than anyone else’s. Everyone should try and live by his own thoughts, but if we are going to have leaders, I’d rather have a John Lennon than a Lyndon Johnson. We need people who are for the people”.

 

 

 

 

Ook op een andere manier stelde de superster zich terughoudend op. Het was zijn wens om de gebruikelijke bijbehorende foto zo klein mogelijk af te drukken. “Oh, yes, by the way, will they put a picture in this article? I’d like that space to be taken up by words to get in what I’ve been saying. If you do use a picture, make it a small one”.

 

Peter Green raakte geleidelijk aan in de vergetelheid. In de tweede helft van de jaren zeventig maakte Fleetwood Mac, in een andere bezetting, furore met nieuwe songs als ‘Go Your Own Way’, ‘Don’t Stop’ en ‘Everywhere’.

 

 

Harry Knipschild

14 juli 2022

 

Clips

 

* Fleetwood Mac, Need Your Love So Bad

* Fleetwood Mac, Albatross

* Fleetwood Mac, Man Of The World

* Fleetwood Mac, Oh Well

 

Literatuur

‘‘I felt I was doing nothing with my life because there was no challenge’’, Beat Instrumental, juni 1970