132 - Scooter Braun, manager
Begin 1975 verscheen Electric Light Orchestra (ELO), de groep van Jeff Lynne, op de Nederlandse markt met ‘Eldorado’. Het album werd goed ontvangen in Hilversum. Na enkele weken stond het op nummer 5 in de elpee-hitparade van Veronica, de door de handel erkende verkooplijst. De single ‘Can’t get it out of my head’ bereikte de top 20. Zover was ELO nog nooit gekomen, zelfs niet met zijn versie van ‘Roll over Beethoven’.
Nog datzelfde jaar wist Polydor, het bedrijf waar ik werkte, de rechten voor de nieuwe ELO-langspeler ‘Face the music’ te verwerven. Dat was goed nieuws. Maar dat album viel niet dezelfde waardering ten deel als zijn voorganger, terecht of niet terecht. Desondanks verscheen het nummer ‘Evil Woman’ in de top 20. Maar ‘Strange Magic’, de volgende single, kwam niet verder dan de tipparade.
Nog datzelfde jaar wist Polydor, het bedrijf waar ik werkte, de rechten voor de nieuwe ELO-langspeler ‘Face the music’ te verwerven. Dat was goed nieuws. Maar dat album viel niet dezelfde waardering ten deel als zijn voorganger, terecht of niet terecht. Desondanks verscheen het nummer ‘Evil Woman’ in de top 20. Maar ‘Strange Magic’, de volgende single, kwam niet verder dan de tipparade.
Don Arden
Op een dag in 1976 was ik op kantoor in Rijswijk. De receptioniste meldde dat er een onbekende Engelse man beneden stond. Of ik hem misschien te woord wilde staan? Het was niemand minder dan Don Arden, de manager van ELO. Arden (Harry Levy, 1926-2007) was zonder afspraak naar Nederland gekomen om zich op de hoogte te stellen.
Omdat het eind van de ochtend was stelde ik hem voor samen te lunchen.
Meestal voelden dat soort mensen zich vereerd als ze bij zo’n bezoek in een goed restaurant terecht kwamen. Don Arden niet. Daar was hij niet voor gekomen. Een broodje was genoeg. Het ging hem er alleen om te horen wat Polydor voor het album ‘Face the Music’ gedaan had en nog van plan was te doen. Arden was niet blij met het gebrek aan belangstelling bij de Nederlandse media voor zijn groep. Alsof de platenmaatschappij daarvoor verantwoordelijk was. Hij trok zijn conclusie.
‘A new world record’, het volgende album, verscheen wellicht daarom bij de concurrentie. De single ‘Livin’ Thing’ werd uitgeroepen tot alarmschijf en haalde een zesde plaats in de top 40. Zo ging het in de muziekbusiness.
‘A new world record’, het volgende album, verscheen wellicht daarom bij de concurrentie. De single ‘Livin’ Thing’ werd uitgeroepen tot alarmschijf en haalde een zesde plaats in de top 40. Zo ging het in de muziekbusiness.
De rol van de manager
Als je als liefhebber van popmuziek muziekbladen of de krant las werd je nauwelijks op de hoogte gesteld van de machinaties achter groepen of artiesten. Artiesten, albums, singles, concerten, ze werden beoordeeld met goed of slecht. Meestal niet met ‘ik vind’ maar met ‘het is’. Het leek er op dat een goede plaat meestal wel een succes werd, of hoorde te zijn, en een slechte niet. Toch was er altijd meer aan de hand.
Onlangs citeerde ik Co de Kloet die in een boekje over Bobby Rydell in 1961 schreef: “Managers zijn vooral voor jonge artiesten enorm belangrijk. Ze kennen de weg. En wie de weg kent in het doolhof van de showbusiness weet hoe je iets kunt bereiken. Wat zou er van Elvis Presley terecht gekomen zijn zonder de bijzonder uitgeslapen Colonel Parker, die nog altijd geldt als een van de beste managers in Amerika. Talent alleen is niet voldoende. Er zijn vele artiesten met talent mislukt, en vele anderen met wat minder talent geslaagd omdat ze de weg kenden die naar het doel leidde”.
Don Arden heeft het niet zo ver geschopt als de Nederlandse manager van Presley. Maar hij wist van wanten. Mensen als hij, Peter Grant (Led Zeppelin, Yardbirds), Albert Grossman (Bob Dylan, Janis Joplin), Robert Stigwood (Bee Gees, Eric Clapton), Brian Epstein (Beatles, Cilla Black) en Chas Chandler (Jimi Hendrix, Slade) zorgden ervoor dat het hun acts niet aan ‘aandacht’ ontbrak.
Onlangs citeerde ik Co de Kloet die in een boekje over Bobby Rydell in 1961 schreef: “Managers zijn vooral voor jonge artiesten enorm belangrijk. Ze kennen de weg. En wie de weg kent in het doolhof van de showbusiness weet hoe je iets kunt bereiken. Wat zou er van Elvis Presley terecht gekomen zijn zonder de bijzonder uitgeslapen Colonel Parker, die nog altijd geldt als een van de beste managers in Amerika. Talent alleen is niet voldoende. Er zijn vele artiesten met talent mislukt, en vele anderen met wat minder talent geslaagd omdat ze de weg kenden die naar het doel leidde”.
Don Arden heeft het niet zo ver geschopt als de Nederlandse manager van Presley. Maar hij wist van wanten. Mensen als hij, Peter Grant (Led Zeppelin, Yardbirds), Albert Grossman (Bob Dylan, Janis Joplin), Robert Stigwood (Bee Gees, Eric Clapton), Brian Epstein (Beatles, Cilla Black) en Chas Chandler (Jimi Hendrix, Slade) zorgden ervoor dat het hun acts niet aan ‘aandacht’ ontbrak.
Scooter Braun
Elk jaar presenteren zich nieuwe artiesten. ‘Oudere’ liefhebbers van popmuziek vinden die meestal maar niets. Vroeger werd betere muziek gemaakt, hoor je vrijwel altijd. Eén van de nieuwe idolen van de laatste jaren is Justin Bieber. Bieber, geboren op 1 maart 1994, is nu ongeveer even oud als Adele in 2006, Amy Winehouse in 2001, Michael Jackson in 1976 of Elvis Presley in 1953. Justin heeft het gemaakt en dat is niet in het minst de verdienste van zijn manager: Scooter Braun, geboren op 18 juni 1981 en dus 31 jaar.
Voor een historicus is het nog vroeg om nu al de geschiedenis van zo iemand goed te onderzoeken. Toch wil ik het proberen. Dat is mede mogelijk omdat Braun zich een aantal keren heeft laten interviewen, zoals op 3 september 2012 door Lizzie Widdicombe van de New Yorker. In hoeverre zijn uitspraken juist zijn moet de toekomst uitwijzen.
Scooter Braun is van Russisch-joodse afkomst. Met alle achtergronden van dien. Zijn grootouders kwamen in concentratiekampen als Dachau en Mauthausen terecht. Maar ze wisten te overleven. Het Hongarije van na de Tweede Wereldoorlog, onder de dictatuur van communisten uit Boedapest en Moskou, kwam op 23 oktober 1956 in opstand, totdat de Russen het land een paar weken later opnieuw voor het ‘socialisme’ onder de knoet brachten. In die korte tijd wist een aantal mensen de grens met Oostenrijk te overschrijden, zo ook de grootouders van Braun.
In Amerika bouwden ze een nieuw bestaan op. Scooter had in het rijke Greenwich, Connecticut, met broer Adam, zus Liza, vader Ervin (tandarts) en moeder Susan (orthodontist) niet te klagen. Joodse normen en waarden werden hem steeds bijgebracht: “Education, family, charity, God”. Zijn vader las voor uit de Talmud, zoals: “In a place where there is no man, you must stand up and be a man”, vertelde hij later aan een verslaggever.
In Amerika bouwden ze een nieuw bestaan op. Scooter had in het rijke Greenwich, Connecticut, met broer Adam, zus Liza, vader Ervin (tandarts) en moeder Susan (orthodontist) niet te klagen. Joodse normen en waarden werden hem steeds bijgebracht: “Education, family, charity, God”. Zijn vader las voor uit de Talmud, zoals: “In a place where there is no man, you must stand up and be a man”, vertelde hij later aan een verslaggever.
Op jeugdige leeftijd had Scooter veel belangstelling voor ‘Superman’, een creatie van twee joodse mannen, Jerry Siegel en John Shuster. Hij was tevens bezeten van basketbal. Als Scooter goed genoeg geweest was zou hij er waarschijnlijk in doorgegaan zijn. Maar dat was hij niet, moest hij tot zijn spijt ontdekken. Ook leerde hij er dat je nergens bang voor moest zijn, dat het je eigen fout was als je verloor. Dus geen carrière in de sport.
Superman
Braun kwam in de entertainment-wereld van Atlanta terecht. Hij dook overal op waar zich sterren bevonden. Ciara noemde hem haar ‘grote broer’, Lil John betitlde hem als ‘de blanke Puff Daddy’.
Scooter organiseerde in Atlanta feestjes voor succesvolle acts als Britney Spears, Kevin Federline, Ludacris, Shaquille O’Neal, Eminem, en ’N Sync, de groep van Justin Timberlake. Op zo’n party maakte hij kennis met Jermaine Dupri en Janet Jackson, diens toenmalige vriendin. Toen Dupri hem vroeg de marketing voor zijn label So So Def te gaan doen greep hij die kans met beide handen aan. Braun (20) begon ook rap-groepen te managen, zoals de Bama Boyz en O.D.
Scooter organiseerde in Atlanta feestjes voor succesvolle acts als Britney Spears, Kevin Federline, Ludacris, Shaquille O’Neal, Eminem, en ’N Sync, de groep van Justin Timberlake. Op zo’n party maakte hij kennis met Jermaine Dupri en Janet Jackson, diens toenmalige vriendin. Toen Dupri hem vroeg de marketing voor zijn label So So Def te gaan doen greep hij die kans met beide handen aan. Braun (20) begon ook rap-groepen te managen, zoals de Bama Boyz en O.D.
Scooter Braun zocht het grote geld. “I wanted a stake in whatever business I was working on”. In 2004 had hij wat dollars en wilde partner worden in een bedrijfje waar hij een goed gevoel bij had: Facebook. De eigenaar, Mark Zuckerberg, kon je in die tijd via de home page van Facebook gewoon mailen. Er kwamen wat contacten tot stand, die echter op niets uitliepen. Het succes van Facebook gaf Scooter Braun zelfvertrouwen. Hij voelde dat hij met zijn ideeën op de goede weg was.
Als freelance consultant was hij betrokken bij een belangrijk contract van Ludacris. Scooter zette een management bedrijf op. “Ik vond de blanke rapper Asher Roth op MySpace. Ik bracht Asher en zijn jongens over naar Atlanta en begon hun rekeningen te betalen”.
Het werd tijd dat hij eens ergens groot succes mee zou halen. Scooter Braun was op zoek naar een Superman. Die vond hij in een Canadees jongetje. “Justin Bieber was born with the Superman powers. He could sing, he could dance, he could play instruments. I wasn’t born with those gifts, so I had to become a different kind of superhero”, vertelde hij aan de redactie van de New Yorker.
Als freelance consultant was hij betrokken bij een belangrijk contract van Ludacris. Scooter zette een management bedrijf op. “Ik vond de blanke rapper Asher Roth op MySpace. Ik bracht Asher en zijn jongens over naar Atlanta en begon hun rekeningen te betalen”.
Het werd tijd dat hij eens ergens groot succes mee zou halen. Scooter Braun was op zoek naar een Superman. Die vond hij in een Canadees jongetje. “Justin Bieber was born with the Superman powers. He could sing, he could dance, he could play instruments. I wasn’t born with those gifts, so I had to become a different kind of superhero”, vertelde hij aan de redactie van de New Yorker.
Justin Bieber
Braun ontdekte Justin Bieber terwijl hij als consultant werkte voor Akon. Op YouTube zag hij een filmpje van een jongetje. Justin, twaalf jaar, zong een liedje van Ne-Yo tijdens een talentenjacht in Stratford, Ontario. In die tijd waren de Jonas Brothers populair dankzij Disney Channel. Braun zocht naar zo’n soort act. “Ik wilde een jongen vinden die kon wat Michael Jackson deed. Er moest een plaats in de markt zijn voor iemand met een engelachtige en soulful stem. Toen ik de clip van Bieber zag, besefte ik: dat is de kid naar wie ik op zoek ben”.
Als het verhaal juist is, was Braun helemaal bezeten van het idee om Justin Bieber onder contract te nemen. Hij belde naar het theater waar de talentenjacht had plaats gevonden. Vervolgens naar de school in Stratford. Totdat hij uitkwam bij Pattie Malette, de moeder van de jonge zanger. Over de telefoon praatte hij uren op haar in.
Met zijn nieuwe ontdekking deed Braun wat hij eerder met Asher Roth gedaan had. “I flew him and his mom down, got them a town house, bought all the furniture for their place, and started paying their bills”.
Met zijn nieuwe ontdekking deed Braun wat hij eerder met Asher Roth gedaan had. “I flew him and his mom down, got them a town house, bought all the furniture for their place, and started paying their bills”.
Scooter Braun en Justin Bieber (2010)
Naar eigen zeggen wilde Braun niet te hard van stapel lopen. Hij gebruikte het nieuwe medium YouTube om de jonge artiest van de grond te krijgen. In Atlanta ging hij met moeder en zoon aan de slag. Ze maakten bewust amateur-video’s met blanke covers van (zwarte) R&B-songs, zoals ‘With You’ van Chris Brown. Braun vond het belangrijk te laten zien dat Bieber muziekinstrumenten bespeelde – een drumstel, een gitaar die te groot voor hem leek. Hij moest een baggy t-shirt aantrekken, allemaal om het juiste effect te bereiken. Braun noemde dat authentieke marketing. Hij vergeleek zijn aanpak met de filosofie van Facebook: “The whole world should be open and everything should be shared”.
Braun slaagde erin miljoenen hits voor Justin Bieber op YouTube te krijgen. Daarna benaderde hij topmensen uit de muziekindustrie. Vergeefs. Het succes van YouTube was niet voldoende, kreeg hij vijf jaar geleden te horen. Zijn protégé had meer nodig: een eigen programma op Disney Channel of een plek in American Idol.
Belangstelling voor Bieber was er wel bij succesvolle artiesten als Usher en Justin Timberlake. Braun bracht het contact met Usher tot stand. Die reageerde: “Instantly I knew this kid had something different”. Usher had een ingang bij platenmaatschappij Island Def Jam. Dat was een eerste doorbraak. Er werden nu allerlei formele overeenkomsten gemaakt. Braun en Usher zetten samen een productiemaatschappij op. Met L.A. Reid, topman van het muziekbedrijf, maakten ze een zogenaamde ‘360 deal’. Dat betekende dat het label meeverdiende aan alle inkomsten van de zanger, inclusief de concerten en merchandising. In ruil daarvoor werden de opnamekosten betaald. De platenmaatschappij zou tevens de kosten van de verhuizing, de woning en zelfs een particuliere leraar voor de nog jonge Bieber voor zijn rekening nemen.
Belangstelling voor Bieber was er wel bij succesvolle artiesten als Usher en Justin Timberlake. Braun bracht het contact met Usher tot stand. Die reageerde: “Instantly I knew this kid had something different”. Usher had een ingang bij platenmaatschappij Island Def Jam. Dat was een eerste doorbraak. Er werden nu allerlei formele overeenkomsten gemaakt. Braun en Usher zetten samen een productiemaatschappij op. Met L.A. Reid, topman van het muziekbedrijf, maakten ze een zogenaamde ‘360 deal’. Dat betekende dat het label meeverdiende aan alle inkomsten van de zanger, inclusief de concerten en merchandising. In ruil daarvoor werden de opnamekosten betaald. De platenmaatschappij zou tevens de kosten van de verhuizing, de woning en zelfs een particuliere leraar voor de nog jonge Bieber voor zijn rekening nemen.
Vanaf dat moment paste alles in elkaar, de nieuwe en de oude media. Justin Bieber had Usher nu als mentor en visitekaartje. Hij trad op bij MTV en maakte clips met Usher en Ludacris. Ellen DeGeneres wijdde een uitzending van haar tv-programma ‘Ellen’ aan Bieber en Usher. In 2009 trad Justin Bieber in het Witte Huis op voor president Barack Obama.
De samenwerking tussen een blanke jongen en een zwarte topartiest was goed voor het imago van het opkomende idool. Barry Weiss, chairman van Island Def Jam: “Between YouTube and Usher, Scooter created a platform that basically hadn’t existed”. Usher: “We gave him swag. We gave him a cool button that the other kids just didn’t have”.
De samenwerking tussen een blanke jongen en een zwarte topartiest was goed voor het imago van het opkomende idool. Barry Weiss, chairman van Island Def Jam: “Between YouTube and Usher, Scooter created a platform that basically hadn’t existed”. Usher: “We gave him swag. We gave him a cool button that the other kids just didn’t have”.
Scooter Braun en Justin Bieber
In het New Yorker artikel schreef Lizzie Widdicombe nog eens hoe noodzakelijk managers zijn voor talent. Zelfs de jonge Mozart had volgens haar een manager – zijn vader Leopold. Van Danny Goldberg, manager van Nirvana, had ze gehoord dat er twee soorten managers bestonden. De eerste werkte zich te pletter voor een act en werd dan op het beslissende moment doodleuk aan de kant gezet. Zoals Andrew Loog Oldham door de Rolling Stones. De tweede soort exploiteerde zijn artiesten tot het uiterste, alleen maar om er zelf beter te worden. Zoals Lou Pearlman, het brein achter ’N Sync en de Backstreet Boys.
Scooter Braun, aldus het artikel, werd nog wel eens vergeleken met Col. Tom Parker, de manager van Elvis Presley. Die ging het alleen maar om geld en zou zo de carrière van ‘zijn jongen’ naar de knoppen geholpen hebben. Bovendien pakte hij vijftig procent van Elvis’ inkomsten.
Braun leek op Parker in zoverre dat ook hij een echte zakenman was en geen echte muziek-coach. Evenals de manager van Presley hield hij zich bezig met alle facetten van het leven van zijn jonge cliënt. Hij cultiveerde bovendien zijn eigen beroemdheid, onder andere door zelf regelmatig op tv te verschijnen. Op het feestje ter gelegenheid van zijn 30ste verjaardag zou Justin Bieber hem geparodieerd hebben in een sketch waarin zijn zakenbehartiger eiste: ‘Mijn naam moet groot op de posters van mijn artiest!’
Aan de journaliste legde Braun uit dat die vergelijking maar ten dele opging. Als manager verscheen hij juist in het openbaar om daarmee duidelijk te maken dat alles in volle openheid gebeurde. Doorzichtigheid in zakelijk handelen, daar draaide het om. “What you see is what you get with me. It’s not a manipulation thing”. Het percentage voor zijn bemoeienis met de carrière van ‘the kid’, zoals hij hem noemde, lag tussen de 15 en 20 procent. Braun speelde de zaak absoluut zuiver. Als je iemand bedriegt denk je alleen maar aan de korte termijn, legde hij uit.
Anders dan bij Elvis en de ‘kolonel’ was Justin Bieber beslist geen eigendom van hem als manager, zei hij. Niet voor niets had Scooter het woord ‘family’ op een pols laten taoeëren. Braun voelde zich bovendien nauw verbonden met Pattie, de moeder van de jonge zanger. Hij beschouwde zich naar eigen zeggen als een soort vader-figuur voor Justin en als een broer voor zijn moeder. “Toen Justin dertien jaar was, zei ik, ik zal in je leven blijven, ook als je niet meer zingt of optreedt”.
Braun leek op Parker in zoverre dat ook hij een echte zakenman was en geen echte muziek-coach. Evenals de manager van Presley hield hij zich bezig met alle facetten van het leven van zijn jonge cliënt. Hij cultiveerde bovendien zijn eigen beroemdheid, onder andere door zelf regelmatig op tv te verschijnen. Op het feestje ter gelegenheid van zijn 30ste verjaardag zou Justin Bieber hem geparodieerd hebben in een sketch waarin zijn zakenbehartiger eiste: ‘Mijn naam moet groot op de posters van mijn artiest!’
Aan de journaliste legde Braun uit dat die vergelijking maar ten dele opging. Als manager verscheen hij juist in het openbaar om daarmee duidelijk te maken dat alles in volle openheid gebeurde. Doorzichtigheid in zakelijk handelen, daar draaide het om. “What you see is what you get with me. It’s not a manipulation thing”. Het percentage voor zijn bemoeienis met de carrière van ‘the kid’, zoals hij hem noemde, lag tussen de 15 en 20 procent. Braun speelde de zaak absoluut zuiver. Als je iemand bedriegt denk je alleen maar aan de korte termijn, legde hij uit.
Anders dan bij Elvis en de ‘kolonel’ was Justin Bieber beslist geen eigendom van hem als manager, zei hij. Niet voor niets had Scooter het woord ‘family’ op een pols laten taoeëren. Braun voelde zich bovendien nauw verbonden met Pattie, de moeder van de jonge zanger. Hij beschouwde zich naar eigen zeggen als een soort vader-figuur voor Justin en als een broer voor zijn moeder. “Toen Justin dertien jaar was, zei ik, ik zal in je leven blijven, ook als je niet meer zingt of optreedt”.
Braun bracht zijn joodse opvoeding over op ‘the kid’, die door zijn moeder christelijk was grootgebracht. In een verslag van een optreden van de artiest in Madison Square Garden, begin 2011, en beschreven als ‘the biggest event of the year’ was te lezen: “De show is al maandenlang uitverkocht. Duizenden schreeuwende meisjes wachten totdat hun ‘heart-throb’ het podium opkomt. Maar voor het zover is buigen Justin Bieber en zijn team hun hoofden voor een moment van gebed: ‘Shema Yisrael, Ado-noy Elo-heinu, Ado-noy Echad’. Een joods gebed”.
Bieber werd bovendien ingezet om de band die Braun met Israel voelde te versterken. In het zelfde artikel (van 13 februari 2011): “Scooter’s joodse trots strekt zich uit tot steun aan Israel. Onder druk van pro-Palestijnse groepen schrikken veel artiesten ervoor terug om concerten te geven in Israel. Maar ‘Bieber Fever’ zal in april 2011 een feit zijn in Tel Aviv. Tijdens een concert in de open lucht worden 60.000 fans verwacht. De hele familie van Braun reist mee voor het optreden. De zus van Scooter volgt in Tel Aviv een medische opleiding. Ook de grootmoeder van Scooter, die haar tienertijd in Auschwitz doorbracht, zal meegaan met de trip. De hele familie zal later het paasfeest in het Heilige Land vieren”.
En zo ging het ook.
Bieber werd bovendien ingezet om de band die Braun met Israel voelde te versterken. In het zelfde artikel (van 13 februari 2011): “Scooter’s joodse trots strekt zich uit tot steun aan Israel. Onder druk van pro-Palestijnse groepen schrikken veel artiesten ervoor terug om concerten te geven in Israel. Maar ‘Bieber Fever’ zal in april 2011 een feit zijn in Tel Aviv. Tijdens een concert in de open lucht worden 60.000 fans verwacht. De hele familie van Braun reist mee voor het optreden. De zus van Scooter volgt in Tel Aviv een medische opleiding. Ook de grootmoeder van Scooter, die haar tienertijd in Auschwitz doorbracht, zal meegaan met de trip. De hele familie zal later het paasfeest in het Heilige Land vieren”.
En zo ging het ook.
Merchandising
Al op jeugdige leeftijd zocht Scooter Braun contacten met topmensen. Op school maakte hij een video over joden in Hongarije, vóór, tijdens en na de Holocaust. Hij en zijn familie zorgden ervoor dat de videoband in handen van niemand minder dan Steven Spielberg kwam, de regisseur van o.a. ‘Schindler’s List’. Via Spielberg kwam de video in het Holocaust National Museum. De reactie van de regisseur maakte uiteraard grote indruk op de jongen.
Scooter wist ook contact te leggen met David Geffen. Die was in 1970 een van de oprichters van het platenlabel Asylum, met artiesten als de Eagles, Linda Ronstadt, Jackson Browne en Joni Mitchell. In 1980 had David zijn eigen label (Geffen Records) met daarop Donna Summer, John Lennen en Guns N’ Roses. In 1994 zette hij DreamWorks met Steven Spielberg op. Geffen was een van de ‘helden’ van Braun. Tijdens een ontmoeting maakte de showbusiness-icoon hem onomwonden duidelijk: “Get out of the music business”.
Scooter wist ook contact te leggen met David Geffen. Die was in 1970 een van de oprichters van het platenlabel Asylum, met artiesten als de Eagles, Linda Ronstadt, Jackson Browne en Joni Mitchell. In 1980 had David zijn eigen label (Geffen Records) met daarop Donna Summer, John Lennen en Guns N’ Roses. In 1994 zette hij DreamWorks met Steven Spielberg op. Geffen was een van de ‘helden’ van Braun. Tijdens een ontmoeting maakte de showbusiness-icoon hem onomwonden duidelijk: “Get out of the music business”.
Met muziek alleen, was de boodschap, kwam je niet ver in deze tijd. Je moest je belangen breder opzetten. Dat was precies wat Scooter Braun deed. Hij zette bedrijfjes op in publishing, film, tv en technologie-ontwikkelingen. Ook begon hij een eigen platenmaatschappij: Schoolboy Records.
Aan de New Yorker vertelde Braun wat hij allemaal aan het doen was. “This isn’t a dying business, this is a changing business. CD sales have declined drastically, but the over-all business has grown: licensing, merchandising, digital sales. Ten years ago, a pop star might not have a fragrance that does a hundred and twenty million dollars in business in a year”. Bieber deed het volgens hem in dat opzicht beter dan Adele, een andere succesvolle act van dit moment. “I don’t think Adele is selling perfume”.
Aan de New Yorker vertelde Braun wat hij allemaal aan het doen was. “This isn’t a dying business, this is a changing business. CD sales have declined drastically, but the over-all business has grown: licensing, merchandising, digital sales. Ten years ago, a pop star might not have a fragrance that does a hundred and twenty million dollars in business in a year”. Bieber deed het volgens hem in dat opzicht beter dan Adele, een andere succesvolle act van dit moment. “I don’t think Adele is selling perfume”.
Parfum van Justin Bieber
Op 12 september 2011 liep ik [HK] door een warenhuis in San Antonio (Texas). Een hele afdeling was gewijd aan de parfum van Justin Bieber. Zo maakte ik uit eigen ervaring mee wat Scooter Braun allemaal opzette.
Parfum was maar één extra bron van inkomsten, aldus de New Yorker: “Among Bieber’s other revenue streams: ‘Never Say Never’, a 2011 movie that Braun produced about Bieber’s life, which was the highest-grossing concert film in U.S. history; a line of watches, backpacks, and singing dolls; a ‘home’ collection that includes comforter sets and shower curtains; and an endorsement deal with Proactiv, a purveyor of acne remedies. All this has made Bieber rich - his annual income is estimated to exceed fifty million dollars - and has given Braun a unique economic power”.
Parfum was maar één extra bron van inkomsten, aldus de New Yorker: “Among Bieber’s other revenue streams: ‘Never Say Never’, a 2011 movie that Braun produced about Bieber’s life, which was the highest-grossing concert film in U.S. history; a line of watches, backpacks, and singing dolls; a ‘home’ collection that includes comforter sets and shower curtains; and an endorsement deal with Proactiv, a purveyor of acne remedies. All this has made Bieber rich - his annual income is estimated to exceed fifty million dollars - and has given Braun a unique economic power”.
Scooter Braun met broer Adam
Een vast onderdeel van de zakelijke opzet van de activiteiten van Scooter Braun is ‘charity’. Een gedeelte van de inkomsten van Justin Bieber, van de verkoop van parfum of van de opbrengst van zijn muziek, gaat naar goede doelen als de ‘Make a Wish Foundation’ en ‘Pencils of Promise’. Adam Braun, de broer van Scooter, behandelt die activiteiten. Braun heeft er goed over nagedacht: “It is proven that a for-profit business makes more money in the long run if it has a not-for-profit component”.
Voorafgaand aan een van zijn concerten gaat Justin Bieber bovendien regelmatig zieke fans opzoeken in de stad waar hij verblijft. Oprecht of niet, het is goed voor zijn imago.
Voorafgaand aan een van zijn concerten gaat Justin Bieber bovendien regelmatig zieke fans opzoeken in de stad waar hij verblijft. Oprecht of niet, het is goed voor zijn imago.
Carly Rae Jepsen
Het is onmogelijk te voorspellen hoe de carrière van Justin Bieber zich verder zal ontwikkelen. Niets is eeuwig. Scooter Braun is inmiddels druk in de weer met allerlei andere artiesten. Bieber, met zijn uitstraling als idool, speelt er een interessante rol in.
Carly Rae Jepsen (geb. 1985) is evenals Bieber afkomstig uit Canada. In 2007 deed ze mee met de Canadese versie van ‘Idols’. Winnen deed ze niet, maar het was een goede start voor de zangeres. In 2011 nam ze een aantal nummers op voor de Canadese markt. Eén ervan was het liedje ‘Call me maybe’. In Canada verscheen het op een EP. Justin Bieber hoorde het liedje en was enthousiast. Per twitter liet hij van zich horen bij Jonathan Simkin van het Canadese 604 label. In januari 2012 luisterde Braun en reageerde. “I said, ‘This is the best pop song I’ve heard in like 10 years’, so I went on a rampage to track it down”, vertelde hij later in een coverstory van het Amerikaanse vakblad Billboard.
In februari kwam Carly Rae Jepsen onder contract bij Schoolboy Records. Opnieuw deed Scooter Braun aan authentieke marketing. In een filmpje danste Justin Bieber op de muziek van het liedje. Het idool hielp dus mee om een collega-artiest van de grond te krijgen. De ‘amateur’-clip werd tientallen miljoenen keren op YouTube bekeken.
Carly Rae Jepsen (geb. 1985) is evenals Bieber afkomstig uit Canada. In 2007 deed ze mee met de Canadese versie van ‘Idols’. Winnen deed ze niet, maar het was een goede start voor de zangeres. In 2011 nam ze een aantal nummers op voor de Canadese markt. Eén ervan was het liedje ‘Call me maybe’. In Canada verscheen het op een EP. Justin Bieber hoorde het liedje en was enthousiast. Per twitter liet hij van zich horen bij Jonathan Simkin van het Canadese 604 label. In januari 2012 luisterde Braun en reageerde. “I said, ‘This is the best pop song I’ve heard in like 10 years’, so I went on a rampage to track it down”, vertelde hij later in een coverstory van het Amerikaanse vakblad Billboard.
In februari kwam Carly Rae Jepsen onder contract bij Schoolboy Records. Opnieuw deed Scooter Braun aan authentieke marketing. In een filmpje danste Justin Bieber op de muziek van het liedje. Het idool hielp dus mee om een collega-artiest van de grond te krijgen. De ‘amateur’-clip werd tientallen miljoenen keren op YouTube bekeken.
Carly Rae Jepsen
Op 25 juni legde Jason Lipshutz in Billboard vast: “It’s been one can-you-believe-this and did-you-see-that moment after another. Bieber endorsed the song with a viral video in February, prompting thousands of YouTube users to follow suit with visual parodies, earnest covers, knockoffs and reinterpretations. Katy Perry covered the song, the Harvard baseball team danced to it, and Colin Powell belted it out on ‘CBS This Morning’. All the while, its official music video has collected 121 million views on YouTube”.
‘Call me maybe’ bereikte de bovenste plaats in de hitlijsten van Amerika en de meeste andere landen in het westen. Het nummer is genomineerd voor een Grammy als beste single van 2012.
Voor zijn activiteiten als helper van Carly Rae Jepsen werd Justin Bieber door zijn manager beloond. Volgens de New Yorker traden Bieber en Braun volledig als partners op. Ieder zou de helft van de opbrengst ontvangen. “Braun told him, ‘We’ll be partners. But you’re going to do your part, being a loudspeaker: put her on your tour, sing a song with her’”.
‘Call me maybe’ bereikte de bovenste plaats in de hitlijsten van Amerika en de meeste andere landen in het westen. Het nummer is genomineerd voor een Grammy als beste single van 2012.
Voor zijn activiteiten als helper van Carly Rae Jepsen werd Justin Bieber door zijn manager beloond. Volgens de New Yorker traden Bieber en Braun volledig als partners op. Ieder zou de helft van de opbrengst ontvangen. “Braun told him, ‘We’ll be partners. But you’re going to do your part, being a loudspeaker: put her on your tour, sing a song with her’”.
Scooter Braun werkte nog op een andere manier samen. Niet alleen met hem maar ook met Ellen DeGeneres van de tv-show ‘Ellen’. Ellen en Scooter besloten samen investeringen te doen. Braun investeerde in auto’s. Of hij dat samen met DeGeneres deed is niet duidelijk. Maar hoe dan ook, op de dag dat Justin Bieber 18 jaar werd, op 1 maart 2012, vierde hij zijn verjaardag in het programma van Ellen DeGeneres. In ‘Ellen’ kreeg de 18-jarige een cadeau van zijn manager – een auto (Fisker Karma) die voortgedreven werd door zonne-energie en elektricieit en 100.000 dollar kostte. Had Scooter belangen in het bedrijf? Zelf reed hij ook in zo’n auto: “I got one for me and one for Justin. It makes you help the environment, but you also don’t have to feel like a pussy”.
Ellen DeGeneres
Gangnam Style
Met Schoolboy Records scoorde Scooter Braun nog meer in de loop van 2012. Een succesvolle groep is The Wanted. Maar zijn grootste triomf in de tweede helft van het jaar was ‘Gangnam Style’ van de Zuid-Koreaan Psy.
Psy (Park Jae-Sang) is in Seoel geboren op 31 december 1977 en al jarenlang actief in de muziek. Hij is een stuk ouder dan Justin Bieber en Carly Rae Jepsen, en zelfs ruim drie jaar ouder dan Scooter Braun. Psy maakte al albums ver voor Braun met Bieber in contact kwam. Albums voor de Zuid-Koreaanse markt wel te verstaan. De markt van de K-Pop, zoals die genoemd wordt. K-Pop is al lange tijd zo populair dat Billboard er ruim een jaar geleden op YouTube een aparte rubriek voor heeft opgezet. Op een van die filmpjes zag ik [HK] op 19 juli 2012 het gekke filmpje van ‘Gangnam Style’.
Op die dag stond 2NE1 in Zuid-Korea op de bovenste plaats met ‘I love you’. In de K-pop top 50 kwamen tegelijk zes (!) nummers van Psy nieuw binnen – ‘’Never say goodbye’ (34), ‘Seventy Seven 101’ (24), ‘’What should have been’ (19), ‘Tree Frog’ (18), ‘Passionate goodbye’ (16) en ‘Gangnam Style’ op nummer 6.
Op 26 juli hield historicus Ming-Tsung Lee bij de Universiteit Leiden een lezing over het verschijnsel K-Pop. Hij wees op de populariteit van Super Junior en Girls’ Generation. ‘Gangnam Style’ kwam niet aan de orde. Toch was de internationale doorbraak van Psy juist in die dagen al op gang gekomen. Opnieuw was Scooter Braun er bij betrokken.
Op 5 september 2012 schreef Pierre Oitmann op Nu.nl een stukje over Psy onder de titel ‘Manager Justin Bieber tekent Koreaanse internetsensatie’. Oitmann: “Braun tekende Psy op zijn eigen platenfirma Schoolboy Records, onderdeel van Universal, waarop ook Justin Bieber zijn meest recente album uitbracht. Psy’s videoclip voor het nummer ‘Gangnam Style’ werd in slechts 52 dagen tijd honderd miljoen keer bekeken op YouTube. ‘We zijn overeengekomen dat we samen geschiedenis gaan schrijven’, meldt Braun. ‘Psy wordt de eerste Koreaanse artiest die met een album doorbreekt in de VS’”.
Scooter Braun haalde opnieuw zijn gelijk. ‘Gangnam Style’ werd de grootste hit in de tweede helft van 2012. Vrijwel iedereen kent het. Zelfs in China. Toen ik in oktober in het land was om er twee lezingen te geven kenden alle (aanwezige) studenten van de universiteit van Guangzhou (Kanton) de clip, hoewel ze geen toegang tot YouTube hadden.
Psy (Park Jae-Sang) is in Seoel geboren op 31 december 1977 en al jarenlang actief in de muziek. Hij is een stuk ouder dan Justin Bieber en Carly Rae Jepsen, en zelfs ruim drie jaar ouder dan Scooter Braun. Psy maakte al albums ver voor Braun met Bieber in contact kwam. Albums voor de Zuid-Koreaanse markt wel te verstaan. De markt van de K-Pop, zoals die genoemd wordt. K-Pop is al lange tijd zo populair dat Billboard er ruim een jaar geleden op YouTube een aparte rubriek voor heeft opgezet. Op een van die filmpjes zag ik [HK] op 19 juli 2012 het gekke filmpje van ‘Gangnam Style’.
Op die dag stond 2NE1 in Zuid-Korea op de bovenste plaats met ‘I love you’. In de K-pop top 50 kwamen tegelijk zes (!) nummers van Psy nieuw binnen – ‘’Never say goodbye’ (34), ‘Seventy Seven 101’ (24), ‘’What should have been’ (19), ‘Tree Frog’ (18), ‘Passionate goodbye’ (16) en ‘Gangnam Style’ op nummer 6.
Op 26 juli hield historicus Ming-Tsung Lee bij de Universiteit Leiden een lezing over het verschijnsel K-Pop. Hij wees op de populariteit van Super Junior en Girls’ Generation. ‘Gangnam Style’ kwam niet aan de orde. Toch was de internationale doorbraak van Psy juist in die dagen al op gang gekomen. Opnieuw was Scooter Braun er bij betrokken.
Op 5 september 2012 schreef Pierre Oitmann op Nu.nl een stukje over Psy onder de titel ‘Manager Justin Bieber tekent Koreaanse internetsensatie’. Oitmann: “Braun tekende Psy op zijn eigen platenfirma Schoolboy Records, onderdeel van Universal, waarop ook Justin Bieber zijn meest recente album uitbracht. Psy’s videoclip voor het nummer ‘Gangnam Style’ werd in slechts 52 dagen tijd honderd miljoen keer bekeken op YouTube. ‘We zijn overeengekomen dat we samen geschiedenis gaan schrijven’, meldt Braun. ‘Psy wordt de eerste Koreaanse artiest die met een album doorbreekt in de VS’”.
Scooter Braun haalde opnieuw zijn gelijk. ‘Gangnam Style’ werd de grootste hit in de tweede helft van 2012. Vrijwel iedereen kent het. Zelfs in China. Toen ik in oktober in het land was om er twee lezingen te geven kenden alle (aanwezige) studenten van de universiteit van Guangzhou (Kanton) de clip, hoewel ze geen toegang tot YouTube hadden.
Psy
***
Wat doet een mens als hij succes van die omgang heeft?
Op 3 september noteerde de redactrice van de New Yorker. “Braun recently bought a house in the Hollywood Hills. It is a large, modern bachelor pad with double-height ceilings and a wall of windows overlooking the city. To get to the front door, you walk on slate stepping stones through a koi pond. In the foyer are shelves displaying meaningful tokens: a signed copy of the basketball coach John Wooden’s ‘Pyramid to Success’; a sketch of Braun’s sports car, a poster commemorating Bieber’s performance at the White House, signed by President Obama. Braun told me that he was buying the house next door, to tear it down: ‘I’m putting in a basketball court’.
Braun has put money into ten start-ups, including the car company Uber, the social-networking service Stamped, and the music-sharing program Spotify. He said, ‘I’ve got an investment in a gold mine that does very well’. He has been buying art, too. He has paintings of Mickey Mouse, Superman and Andy Warhol”.
Niemand kan voorspellen wat de toekomst is van Psy, Carly Rae Jepsen, Justin Bieber, The Wanted en Scooter Braun. Maar dat ze in korte tijd wat bereikt hebben is ontegenzeggelijk waar. Scooter Braun is op dit moment althans niet weg te denken uit de actualiteit van de popmuziek.
Op 3 september noteerde de redactrice van de New Yorker. “Braun recently bought a house in the Hollywood Hills. It is a large, modern bachelor pad with double-height ceilings and a wall of windows overlooking the city. To get to the front door, you walk on slate stepping stones through a koi pond. In the foyer are shelves displaying meaningful tokens: a signed copy of the basketball coach John Wooden’s ‘Pyramid to Success’; a sketch of Braun’s sports car, a poster commemorating Bieber’s performance at the White House, signed by President Obama. Braun told me that he was buying the house next door, to tear it down: ‘I’m putting in a basketball court’.
Braun has put money into ten start-ups, including the car company Uber, the social-networking service Stamped, and the music-sharing program Spotify. He said, ‘I’ve got an investment in a gold mine that does very well’. He has been buying art, too. He has paintings of Mickey Mouse, Superman and Andy Warhol”.
Niemand kan voorspellen wat de toekomst is van Psy, Carly Rae Jepsen, Justin Bieber, The Wanted en Scooter Braun. Maar dat ze in korte tijd wat bereikt hebben is ontegenzeggelijk waar. Scooter Braun is op dit moment althans niet weg te denken uit de actualiteit van de popmuziek.
Harry Knipschild
11 januari 2013
Clips
* Don Arden Story, deel 1
* ELO, Evil Woman, Toppop, 1976
* Justin Bieber, talentenjacht Canada, 2007
* Chris Brown, With You, 2007
* Justin Bieber, authentieke marketing, With You, februari 2008
* Justin Bieber treedt op voor president Obama, december 2009
* Justin Bieber helpt Carly Rae Jepsen, Call me maybe, februari 2012
* Justin Bieber, 18de verjaardag met Scooter Braun en Ellen DeGeneres, 1 maart 2012
* Hitlijst Zuid-Korea (K-pop), 19 juli 2012
* Scooter Braun lanceert Psy, 3 september 2012
* Commercial voor Justin Bieber parfum (Boyfriend), november 2012
* ELO, Evil Woman, Toppop, 1976
* Justin Bieber, talentenjacht Canada, 2007
* Chris Brown, With You, 2007
* Justin Bieber, authentieke marketing, With You, februari 2008
* Justin Bieber treedt op voor president Obama, december 2009
* Justin Bieber helpt Carly Rae Jepsen, Call me maybe, februari 2012
* Justin Bieber, 18de verjaardag met Scooter Braun en Ellen DeGeneres, 1 maart 2012
* Hitlijst Zuid-Korea (K-pop), 19 juli 2012
* Scooter Braun lanceert Psy, 3 september 2012
* Commercial voor Justin Bieber parfum (Boyfriend), november 2012
Literatuur
Neil McCormick, ‘Justin Bieber: the web’s answer to Donny Osmond’, Telegraph, 12 april 2010
‘Managing Justin Bieber’, Aish.com, 13 februari 2011
Zack O’Malley Greenburg, ‘Bieber’s business brain’, Forbes, 16 mei 2012
Zack O’Malley Greenburg, ‘Justin Bieber’s manager: the Facebook billionaire that almost was’, Forbes, 18 mei 2012
‘President Obama zingt ‘Call me maybe’, website 3FM, 6 juni 2012
Jason Lipshutz, ‘Carly Rae Jepsen: The Billboard Cover Story’, Billboard, 25 juni 2012
Lizzie Widdicombe, ‘The mogul who made Justin Bieber’, New Yorker, 3 september 2012
Jeff Benjamin, N.Y., ‘Psy signs to Scooter Braun’s label, will appear at MTV VMAs’, Billboard, 4 september 2012
Pierre Oitmann, ‘Manager Justin Bierman tekent Koreaanse internetsensatie’, Nu.nl, 5 september 2012
Jasmine Gardner, ‘Scooter Braun: The man who Gangnam-ed the world’, London Evening Standard, 26 oktober 2012
Adam Graham, Carly Rae Jepsen talks ‘Call Me Maybe’, the future, Detroit News, 15 november 2012
‘Justin Bieber laat op concert vanwege [bezoek bij] ziek kind’, Nu.nl. 7 januar 2013
‘Managing Justin Bieber’, Aish.com, 13 februari 2011
Zack O’Malley Greenburg, ‘Bieber’s business brain’, Forbes, 16 mei 2012
Zack O’Malley Greenburg, ‘Justin Bieber’s manager: the Facebook billionaire that almost was’, Forbes, 18 mei 2012
‘President Obama zingt ‘Call me maybe’, website 3FM, 6 juni 2012
Jason Lipshutz, ‘Carly Rae Jepsen: The Billboard Cover Story’, Billboard, 25 juni 2012
Lizzie Widdicombe, ‘The mogul who made Justin Bieber’, New Yorker, 3 september 2012
Jeff Benjamin, N.Y., ‘Psy signs to Scooter Braun’s label, will appear at MTV VMAs’, Billboard, 4 september 2012
Pierre Oitmann, ‘Manager Justin Bierman tekent Koreaanse internetsensatie’, Nu.nl, 5 september 2012
Jasmine Gardner, ‘Scooter Braun: The man who Gangnam-ed the world’, London Evening Standard, 26 oktober 2012
Adam Graham, Carly Rae Jepsen talks ‘Call Me Maybe’, the future, Detroit News, 15 november 2012
‘Justin Bieber laat op concert vanwege [bezoek bij] ziek kind’, Nu.nl. 7 januar 2013
- Raadplegingen: 22319